KEEP LIFE SIMPLE - Inspiration Print - Printable Art - Digital Print A simple, inspiring printable art works well for either your home or office decor. Keep life simple! And you will be happy! Supplied as a digital file (PDF & JPG) for your convenience. Simply print from your home or office printer, or take to your local print shop.and then frame the printed poster in a black, white, or wooden frame. You will have your print ready to be hung. Quick and easy! FEATURES • Instant file download from your Etsy account • High quality PDF and JPG files provided • The high resolution file 16"x20", 15"x21" (you can print it as 8"x10", 13"x16", 14"x20", 16"x20", etc) • If you need a CUSTOM SIZE please leave a message in the "Note to Seller” section, stating the print you would like in a different size (URL links ). I'll be happy to send you a custom file. And it's FREE of charge :) HOW IT WORKS Purchase this listing and you will be able to instantly download your digital print files directly on Etsy. BULK PURCHASE DISCOUNT: Buy 2 designs and get the 3rd design FREE! Simply add 3 designs to your cart and enter coupon code at checkout. • Use "ANAMGET" (IF YOUR TOTAL PURCHASE IS LESS THAN 10$). • Use "ANAMGETSOME" (IF YOUR TOTAL PUCHASE IS 10$ OR ABOVE) Need some more typography print :) , please visit : https://www.etsy.com/listing/269665789/new-york-city-print-scandinavian-style?ref=shop_home_active_2 https://www.etsy.com/listing/268554732/amsterdam-print-scandinavian-style-print?ref=shop_home_active_16 Thank you for shopping with ANam design and have a wonderful day!

Γεννήθηκε στο Γεωργίτσι Λακωνίας το 1848. Προσήλθε στη μονή Γρηγορίου το 1878 κι εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός μετά διετία. Μοναχός Αρτέμιος Γρηγοριάτης, ντόμπρος, θαρραλέος, λεβέντης Διήλθε από πολλά διακονήματα της μονής με εργατικότητα, αυταπάρνηση και φιλοτιμία. Δεν λησμονούσε καθημερινά το «δι’ ο εξήλθεν του κόσμου». Ποτέ του δεν κατέκρινε κανέναν. Αρκείτο στα ευτελέστερα των ενδυμάτων. Η κλίνη του τον φιλοξενούσε για ελάχιστες ώρες του ημερονυκτίου. Από ώρες πριν, καθήμενος στο σκαμνί του, φορώντας το ράσο και το κουκούλι του ανέμενε το πρώτο τάλαντο. Άλλοτε πάλι έμενε ώρες γονατιστός στο παρεκκλήσι της Αγίας Αναστασίας. Στο στασίδι του πάντα, όρθιος, ακόμη και στη γεροντική ηλικία. Θεωρούσε δικαιολογημένα την κάθε δοκιμασία θεϊκή ευλογία. Τα θαύματα δεν τον παραξένευαν και δεν τον εξέπλησσαν. Τα θεωρούσε φυσικά. Η θεοφιλία και θεοτοκοφιλία του κρυβόταν στα βάθη της καρδιάς του. Αγγελοφάνειες τον ενδυνάμωναν στον αγώνα του. Απλός, απροσποίητος, ανυπόκριτος, ντόμπρος, θαρραλέος, λεβέντης. «Ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες»! έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. Νέος είχε πάει στη Θράκη με άλλους συμπατριώτες του για ν’ αγωνισθεί κατά των Τούρκων. Μετά από προδοσία κατέφυγαν στο Άγιον Όρος, για να κρυφτούν, και φιλοξενήθηκαν για λίγο στη μονή Ιβήρων. Ο π. Αρτέμιος, τότε Αθανάσιος Φασουλόπουλος, εξομολογήθηκε στον περίφημο Πνευματικό παπα-Σάββα Μικραγιαννανίτη († 1908), ο οποίος προείπε τη μοναχική του αφιέρωση. Όταν κάποτε ήταν σ’ ένα μετόχι της μονής και πήγαινε στην αγορά να ψωνίσει, επέστρεφε με άδεια χέρια, γιατί ό,τι είχε τα μοίραζε στους φτωχούς και τα γεροντάκια. Υπόμενε πάντοτε τα πάντα για τον Χριστό. Όταν κάποτε παραπονέθηκε στην αρρώστια του: «Κύριέ μου, γιατί να υποφέρω τόσο πολύ;», είδε τον Χριστό να του δείχνει τα χέρια και την πλευρά του: «Κοίταξε πόση υπομονή έκανα. Συ για την αγάπη μου δεν υπομένεις;». Τα τέλη της ζωής του ήταν χριστιανά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά. Προέβλεψε τον θάνατό του και βάδισε προς αυτόν με αγαθές ελπίδες για τη σωτηρία του. Στην κοίμησή του συνέπεσε να είναι εκεί ο μητροπολίτης Μιλητουπόλεως Ιερόθεος. Με γαλήνη και με το κομποσχοίνι στο χέρι του λέει ο π. Αρτέμιος: «Φεύγω, δεσπότη μου, φεύγω. Θέλω να ευχηθείς να ευρώ έλεος παρά Κυρίου». Του λέει: «Θα γίνεις καλά. Θα ξανασυναντηθούμε». Του ανταπαντά: «Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε εκεί, όπου ορίσει το θείο Του θέλημα, αλλά σήμερον κάμετε αγάπη και μείνετε. Και αύριο φεύγετε, θέλω ακόμη την τελευταία ευχή σου». Μετά δίωρο, αφού μετάλαβε των αχράντων Μυστηρίων, παρέδωσε το πνεύμα του λέγοντας: «Δόξα σοι, Κύριέ μου, δόξα σοι». Το, όπως πάντοτε, φειδωλό μοναχολόγιο της μονής του καταλήγει: «Απεβίωσεν εν τω γηροκομείω της Μονής τη 8η Αυγούστου 1941, εις ηλικίαν 93 ετών». Έγραφε ο ίδιος στον εαυτό του: «Να γένης καλόγερος. Μοναχός πτωχός, παρθένος, αγνός. Νηστεία και αγρυπνία και προσευχή. Ανάγνωσιν εις τας θείας Γραφάς με προσοχήν, με σύνεσιν, με οικονομίαν, με υπακοήν, με πίστιν, με ελπίδα μεγάλην, με φρόνησιν και με σωφροσύνην». Έτσι έγραφε κι έτσι έπραττε σε όλη τη μοναχική του ζωή. Πηγές - Βιβλιογραφία: Ανωνύμου Γρηγοριάτου μοναχού, Ο Γέρων Αρτέμιος, Ο Όσιος Γρηγόριος, 7/1982, σσ. 63-71. Ιωαννικίου Κοτσώνη αρχιμ., Αθωνικόν Γεροντικόν, Κουφάλια Θεσσαλονίκης 1999, σσ. 46, 75-76, 153-154, 283-284, 325, 412, 416. Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α΄ – 1900-1955, σελ. 354-356, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011. Πηγή

ΘΕΑ ΕΥΝΟΜΙΑ: Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ - Πύλη Ιάσωνος και Ρέας

Θέλω να χορέψει ο ουρανός 29/6/2017 Θέλω να χορέψει ο ουρανός θέλω να πετάξω στα αστέρια, να σε κλέψω από τα θεία χέρια αυτά που σε φυλούν. Γράφεις του ουρανού καρδιάς στολίδια, απλώνεις μες σ αστέρια μύρια φιλιά να σ αγαπούν. Στολίζεις την νύχτα με φεγγάρια φωτάς τα άδεια βράδια, με ανάσες στα ψηλά. Εκεί που χορεύουν οι νεράιδες εκεί που οι άγγελοι λένε καντάδες, εκεί που οι ερωτευμένοι λένε αστεία εκεί που ζουν μόνο λατρεμένα κορμιά, μες του ύπνου τα όνειρα τα κρυφά. Ελάτε χορέψετε αγκαλιάστε με τα χέρια, όλου του ουρανού τα αστέρια τα φεγγάρια τα σιωπηλά. Γκρεμίστε τοίχους και σβηστά φανάρια, κάστρα και απομεινάρια, που λεν εδώ σταματάς. Χορέψτε και γίνεται στα παραμύθια μια άλλης εποχής συνήθεια με γίγαντες κορμιά . Αγγίξτε με αυτά του έρωτα τα θεϊκά χέρια, χιλιάδες μπλε περιστέρια και στείλτε τα ψηλά. Εκεί ανταμώστε με τις ψυχές του Άδη της κόλασης το ρημάδι, και τις φωτεινές του παραδείσου τις ψυχές. Αγκαλιαστείτε πάλι και στείλτε ένα σημάδι χαμόγελα γλυκά . Θέλω να χορεύω με του ουρανού τα αστέρια, κορμιά αγγελικά να χω στα χέρια που λάτρεψα εγώ. Χορεύω μαζί σου στα φεγγάρια, ξεχνάω τα άδεια βράδια και πάλι χαμογελώ... ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΓΙΩΤΑ