του Γιάννη Χατζηχρήστου* Το πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας με νούμερα: To ακαθάριστο προϊόν (αξία παραγωγής στο χωράφι): 10,1 δις ευρώ (2,9% του ΑΕΠ) Κύριοι συντελεστές κόστους αγροτικής παραγωγής: Ενέργεια (34%) και ζωοτροφές (32%) Επιδότηση από την ΚΑΠ: 2,4 δις ευρώ Καθαρή αξία παραγωγής αγροτικών προϊόντων: 6,1 δις ευρώ Προστιθέμενη αξία Βιομηχανίας Τροφίμων/Ποτών: 4,3 δις ευρώ Σύνολο αξίας αγροτοδιατροφικών προϊόντων: 10,4 δις ευρώ Απο αυτά: Εξαγωγές (κυρίως χύμα): 3,6 δις ευρώ Εισαγωγές (κυρίως κρέας και γάλα): 6,1 δις ευρώ Σύνολο αξίας όσων καταναλώθηκαν στο εσωτερικό: 12,9 δις ευρώ Πληρώθηκαν «στο ράφι»: 28 δις ευρώ (ποσοστό «καπέλου» μεσαζόντων): 217% (Στοιχεία: ΕΛΣΤΑΤ/EUROSTAT και Τράπεζα της Ελλάδας) Με δυο λόγια, η στρατηγική του αγροτικού μας προϊόντος το πουλάει τζάμπα στο εξωτερικό και πανάκριβα στο εσωτερικό. Όσο 2 μνημόνια κάθε χρόνο… Για να αντιστραφεί αυτή η βλακώδης στρατηγική απαιτούνται: - Εθνική στρατηγική γης: Απουσιάζει από την εποχή της αγροτικής μεταρρύθμισης του Ελ. Βενιζέλου - Εθνική στρατηγική νερού: Απουσιάζει από συστάσεως του Ελληνικού κράτους - Εθνική στρατηγική σπόρων/γενετικού υλικού: Απουσιάζει από συστάσεως του Ελληνικού κράτους και απειλείται από την TTIP - Εθνική στρατηγική Οργανώσεων Παραγωγών (συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών): Απουσιάζει άπω την εποχή της αγροτικής μεταρρύθμισης του Ελ. Βενιζέλου - Εθνική στρατηγική χρηματοδότησης της Αγροτικής Οικονομίας (πέρα από τις επιδοτήσεις του 1ου και 2ου Πυλώνα της ΚΑΠ) - Νέα Εθνική στρατηγική φορολόγησης του αγροτικού εισοδήματος: Η τρέχουσα αφήνει τρύπα 1,9 δις€ να φοροδιαφεύγει (και άγνωστο πόσο ΦΠΑ να φοροαποφεύγεται) και είναι η βασική αιτία που συντηρεί την βλακώδη νεοφιλελεύθερη πολιτική που αποτυπώνεται στα πιο πάνω νούμερα . Με στόχους: -Τον διπλασιασμό της Αγροτικής Παραγωγής στο ΑΕΠ μέχρι το 2020 -Την διατήρηση του αγροτικού πληθυσμού στην Ύπαιθρο και οργάνωση του με σύγχρονες Οργανώσεις Παραγωγών (σε αντίθεση με το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που στοχεύει στην υπερσυγκέντρωση της γης σε λίγους και στον έλεγχο της αγροτικής παραγωγής από 2-3 clusters πολυεθνικών) -Την εξωστρέφεια του Αγροτικού προϊόντος με νέο τρόπο και σε νέες αγορές και για την ουσιαστική στήριξη του αγροτικού εισοδήματος και για την στήριξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου. -Την προστασία του περιβάλλοντος από την αλόγιστη χρήση πόρων Κανένα αίτημα από τα μπλόκα δεν προβάλει λύσεις για τα πιο πάνω. Η συζήτηση για την επίλυση των προβλημάτων για να οριστούν οι πιο πάνω εθνικές πολιτικές και οι στόχοι ήταν και είναι το ζητούμενο. Όποιος την αποφεύγει, απλώς βολεύεται με την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση που συμφέρει μόνο όσους κερδίζουν σε βάρος της Αγροτικής Οικονομίας και των πραγματικών παραγωγών. *Ο Γιάννης Χατζηχρήστος είναι Υπεύθυνος Ποιότητας στον ιδιωτικό τομέα της αγροτικής οικονομίας και μέλος του Συντονιστικού της Κοινωνικής Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ *πηγή το Ιδεολόγιο