De stad Groningen: De Turfsingel met de suiker en stroopfabriek van W.A. Scholten in 1977.
Een bezoek aan Groningen in de planning? Ga je op vakantie in Groningen? Dan zijn er een aantal dingen die je zeker moet doen, bijvoorbeeld een bezoek aan de Martinikerk. Ik deel meer tips met je.
De stad Groningen: Zuiderdiep 1966
We found Groningen to be just as lively and vibrant, maybe even more so, than we remembered. Since it’s a university city there seems to be a lot going on
Groningen: Het station omtreeks 1959
English The first issue appeared on June 2, 1888. The non-political newspaper was initially only on Wednesday and Saturday and cost 2 cents per copy .Journalist and publisher was official Joan Nieuwenhuis (1856-1939). A few months later printer Ruurt Hazewinkel Jzn. (1855-1940) took over the newspaper. During the first four years of the Second World War, the newspaper of the North appear thanks to a sympathetic attitude towards the German occupiers. Only in July 1944 gave the newspaper a publication ban when it was refused an NSB editor to accept. Nederlands Het Nieuwsblad van het Noorden was een krant uit Noord-Nederland. Op 1 april 2002 ging het Nieuwsblad van het Noorden op in het Dagblad van het Noorden, samen met het Groninger Dagblad en de Drentse Courant. Het eerste exemplaar verscheen op 2 juni 1888. De niet-partijgebonden krant kwam aanvankelijk alleen op woensdag en zaterdag uit en kostte 2 cent per los exemplaar. Uitgever was journalist en ambtenaar Joan Nieuwenhuis (1856-1939). Enkele maanden later zou drukker Ruurt Hazewinkel Jzn. (1855-1940) de krant overnemen. Tijdens de eerste vier jaren van de Tweede Wereldoorlog bleef het Nieuwsblad van het Noorden verschijnen dankzij een welwillende houding tegenover de Duitse bezetters. Pas in juli 1944 kreeg de krant een verschijningsverbod toen werd geweigerd een NSB-hoofdredacteur te accepteren. Op 26 januari 1946 verscheen de krant pas weer, eerst in een oplage van 35.000 exemplaren. bron nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwsblad_van_het_Noorden
De stad Groningen: Vismarkt met fontein omstreeks 1914
Groningen: Café “De Oude Wacht” aan het Zuiderdiep, eind 50er jaren
De stad Groningen: Noorderbinnensingel 1932
De geschiedenis van de Martinitoren en de Martinikerk begint in de negende eeuw. Rond het jaar 800 stond op deze plek een houten kerk. Houtresten daarvan zijn tijdens archeologisch onderzoek gevonden. In de eerste helft van de dertiende eeuw wordt op deze plek een bakstenen kerk gebouwd in Romanogotische stijl. Nadien onderging de kerk nog diverse wijzigingen. Het huidige koor van de kerk bijvoorbeeld ontstond in de periode tussen 1415 en 1425. Pas daarna werd een inpandige toren gebouwd die in 1465 door blikseminslag werd getroffen en daardoor ernstig beschadigd raakte. Drie jaar later, in 1468, stortte deze toren helemaal in. In 1469 werd op de huidige locatie begonnen met de bouw van een toren in gotische stijl. Hoe lang de bouw precies geduurd heeft, is niet met zekerheid te zeggen. Halverwege de zestiende eeuw blijken de stadsbesturen van Groningen en Emden nog intensief met elkaar in onderhandeling over scheepsladingen Bentheimer zandsteen bestemd voor de bouw. De torenspits is gereed in 1554 en is dan (volgens overlevering) meer dan 100 meter hoog. Echter niet voor lang, op 15 maart 1577 is de Martinitoren opnieuw het slachtoffer van een ongeluk: bij het vertrek van een Waals soldatengarnizoen uit de stad Groningen werden op de toren vreugdevuren ontstoken, waarbij de torenspits in vlammen opging. Het duurt dan tot 1627 voordat de toren weer een nieuwe spits krijgt die identiek is aan de huidige. De toren krijgt uiteindelijk een hoogte van 97 meter. Dat is inclusief de windvaan, het paard van Sint Maarten, de beschermheilige van de kerk. De toren wordt in de volksmond ook wel d’Olle Grieze genoemd, wat de Oude Grijze betekent. Hij heeft die bijnaam te danken aan de huidige kleur van het verweerde Bentheimer zandsteen. Als gevolg van onherstelbare bliksemschade stortte de toren in 1468 in. De klokken vielen daarbij in de kerk te pletter. Men besloot toen de kerk in westwaartse richting uit te breiden en de toren niet langer in maar vóór de kerk te plaatsen. Hierdoor kwam de toren heel nadrukkelijk op de Grote Markt te staan. Het vrije uitzicht op de voet van de toren bestaat echter pas sinds 1956. Het laatste gebouw aan de voet van de toren was dat van de Hoofdwacht, een gebouw dat tijdens de bevrijding van Groningen in 1945 zo ernstig was beschadigd dat het werd gesloopt. Pas na de sloop van het Hoofdwacht-gebouw is de Martinitoren van top tot teen de noordoost-hoek van de Grote Markt gaan beheersen. Het huisje dat pal naast de toren stond was ooit woning van de torenwachter en deed later dienst als VVV-kantoor. In 1937 werd het gesloopt voor het leggen van een nieuw fundament voor de toren. Tijdens de oorlogsjaren ging het restauratiewerk gewoon door. In die tijd is aan en in de toren veel veranderd: in de toren werd een betonskelet gebouwd, de spitsbogen tussen de voeten werden verkleind en boven de westingang werden in 1944 beelden van de beeldhouwer Willem Valk geplaatst. Het zijn van links naar rechts de beelden van de dichter Bernlef, St. Martinus, schutspatroon van de kerk en toren en van de orgelbouwer Agricola.
De stad Groningen: De Grote Markt oostzijde met de ingang van de Naberpassage in 1975.
De stad Groningen: Antonius Deusinglaan Overzicht Bodenterrein 1953
De stad Groningen: Noorderhaven 1958
De stad Groningen: De Burchtstraat hoek Kleine Gelkingestraat bij rijwielstalling P. Kruizenga in 1957.
Luchtfoto uit 1952 van de Paterswoldseweg en de Eendrachtsbrug
De stad Groningen: De Grote Markt in 1912
Akerkstraat 1937
De stad Groningen: Vismarkt 1960
Het Overwinningsplein in 1964
Groningen: Het Winschoterdiep ca. 1925.
