Explore Morsar's 8318 photos on Flickr!
Un dos problemas de non poder tomar glute é que o tipo de pasta que se pode comer está moi limitado. Elaborar pasta fresca sen glute é compl...
Lake Pateira
FERVENZA DE FERVEDOIRO RÍO CHAO DE REQUEIXO GUSTOMEAU ARAÚXO LOBIOS Gustomeao Gustomeao é un lugar da parroquia de Araúxo no concello ourensán de Lobios na comarca da Baixa Limia. Tiña 28 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 14 eran homes e 14 mulleres. Lugares de Araúxo Delás, Gustomeao, A Portaxe, A Regada, Requeixo, Sa, Suigrexa, A Vila Parroquias de Lobios Araúxo (San Martiño), A Cela (Santa María), Grou (San Mamede), A Illa (San Lourenzo), Lobios (San Miguel), Manín (San Salvador), Río Caldo (Santa María), San Martiño de Grou (San Martiño), San Paio de Araúxo (San Paio), Torno (San Salvador) Araúxo San Martiño de Araúxo é unha parroquia do concello de Lobios, na comarca da Baixa Limia, provincia de Ourense. No ano 2007 tiña 185 habitantes, dos cales 90 eran homes e 95 mulleres. Lobios Lobios é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca da Baixa Limia, situado na Raia Seca, na fronteira entre Galicia e Portugal. Segundo o padrón municipal de habitantes en 2014 tiña unha poboación de 2.025 persoas (2.584 en 2003). Comarca da Baixa Limia A comarca da Baixa Limia é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Bande. Pertencen a esta comarca os concellos de Bande, Entrimo, Lobeira, Lobios e Muíños. Limita ao oeste, ao sur e ao sueste con Portugal, ao norte coa comarca da Terra de Celanova e ao leste coa comarca da Limia. MAPA VIDEO SÍGUENOS: Facebook XOAN ARCO DA VELLA O PARAISO EXISTE Twitter XOAN ARCO DA VELLA Pinterest XOAN ARCO DA VELLA Google+ XOAN ARCO DA VELLA Instagram XOAN ARCO DA VELLA YouTube XOAN ARCO DA VELLA XOAN ARCO DA VELLA
Explore Morsar's 8318 photos on Flickr!
Here you will find photos of interior design ideas. Get inspired!
POZA DE FERVEDOIRO RÍO CHAO DE REQUEIXO GUSTOMEAU ARAÚXO LOBIOS Gustomeao Gustomeao é un lugar da parroquia de Araúxo no concello ourensán de Lobios na comarca da Baixa Limia. Tiña 28 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 14 eran homes e 14 mulleres. Lugares de Araúxo Delás, Gustomeao, A Portaxe, A Regada, Requeixo, Sa, Suigrexa, A Vila Parroquias de Lobios Araúxo (San Martiño), A Cela (Santa María), Grou (San Mamede), A Illa (San Lourenzo), Lobios (San Miguel), Manín (San Salvador), Río Caldo (Santa María), San Martiño de Grou (San Martiño), San Paio de Araúxo (San Paio), Torno (San Salvador) Araúxo San Martiño de Araúxo é unha parroquia do concello de Lobios, na comarca da Baixa Limia, provincia de Ourense. No ano 2007 tiña 185 habitantes, dos cales 90 eran homes e 95 mulleres. Lobios Lobios é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca da Baixa Limia, situado na Raia Seca, na fronteira entre Galicia e Portugal. Segundo o padrón municipal de habitantes en 2014 tiña unha poboación de 2.025 persoas (2.584 en 2003). Comarca da Baixa Limia A comarca da Baixa Limia é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Bande. Pertencen a esta comarca os concellos de Bande, Entrimo, Lobeira, Lobios e Muíños. Limita ao oeste, ao sur e ao sueste con Portugal, ao norte coa comarca da Terra de Celanova e ao leste coa comarca da Limia. MAPA SÍGUENOS: Facebook XOAN ARCO DA VELLA O PARAISO EXISTE Twitter XOAN ARCO DA VELLA Pinterest XOAN ARCO DA VELLA Google+ XOAN ARCO DA VELLA Instagram XOAN ARCO DA VELLA YouTube XOAN ARCO DA VELLA XOAN ARCO DA VELLA
receitasparatodososdias.blogspot.com.es/2015/10/menestra-...
IGLESIA DE SANTIAGO REQUEIXO CHANTADA LUGO Los alrededores de la villa, así como todo su extenso Concello, ofrecen, en conjunto con los limítrofes de O Saviñao, Pantón, Carballedo y Taboada, un legado románico prácticamente sin parangón alguno en cuanto a densidad de construcciones conservadas; con importantes edificios tanto de carácter monacal, como los erigidos para servir de parroquias a las pequeñas y semiaisladas parroquias rurales de estos abruptos pagos de la Ribeira Sacra Lucense. Monasterio de San Salvador de Asma La ruta románica en el Concello de Chantada puede comenzar perfectamente en el monasterio benedictino de San Salvador de Asma -también conocido como monasterio de San Fiz-, fundado en el siglo XII por el conde Don Ero, reputado noble del lugar, y su esposa Adosinda. Del primitivo conjunto cenobítico ha llegado a nuestros días su iglesia románica -conocida como "El Convento- y varias dependencias monacales, éstas últimas, en estado ruinoso. De la iglesia es digno de destacar su ábside semicircular, levantado en noble sillería granítica y articulado en paños separados mediante semicolumnas adosadas que rematan en interesantes capiteles a la altura de la cornisa. En el muro sur abre su portada principal, constando ésta de cuatro arquivoltas de medio punto que cobijan un tímpano en el que se aprecian dos fieras en actitud de lucha. San Miguel do Monte En el extremo noroeste del Concello y junto a la carretera que conduce a Lalín, se erige este antiguo templo tardorrománico del cual existen referencias documentales que lo vinculan al entonces poderoso Monasterio de Oseira. La pequeña iglesia, que presta hoy servicio a una modestísima feligresía, es un humilde edificio de una sola nave que desemboca en un ábside de planta semicircular que, muy probablemente, vendría a sustituir otro anterior de planta cuadrangular. El principal interés de San Miguel do Monte se concentra en su portada sur, enmarcada por un llamativo guardapolvo taqueado y que cobija un curiosísimo tímpano en el que fue representada una divertida escena juglaresca en la que dos personajes tañen sendos instrumentos de cuerda mientras una danzarina parece contonearse al son de sus acordes adoptando una graciosa postura para adaptarse al marco. Santa María de Bermún A unos 13 kilómetros al sur de la capital municipal, parece claro que la iglesia de Santa María de Bermún no es sino la heredera del antiquísimo topónimo visigodo "Beremundus", cuyos pagos fueron cristianizados en fecha remota y que aparecen citados haciendo referencia al templo, ya con la denominación de "Bermuy," en las primeras décadas del siglo XIII. El edificio, de enorme sencillez, consta de una única nave con techumbre de madera que desemboca en un ábside rectangular, muy frecuente en estas tierras. De nuevo y al igual que en San Miguel do Monte, es el tímpano de su portada el elemento más significativo del conjunto, un tímpano constituido a partir de tres enormes bloques pétreos en el que, más incisos que propiamente esculpidos, fueron representados una esquemática figura juvenil flanqueada por un cuadrúpedo que parece ser un cordero, y un esquemático entrelazo geométrico. Iglesia de Santa María de Pesqueiras A unos 6 kilómetros de Chantada y muy cerca del aparentemente interminable Embalse de Belesar, la iglesia de Santa María de Pesqueiras no es sino el único resto conservado de un antiguo monasterio benedictino femenino exclaustrado ya en fecha temprana. Del primitivo conjunto ha pervivido tan sólo la iglesia, de cabecera semicircular y en cuyo muro sur abre una portada de dos arquivoltas profusamente ornamentadas que cobijan un tímpano liso sostenido por dos mochetas. Alberga en su interior una valiosa talla del siglo XIII con la Virgen y el Niño; una de las piezas más importantes de la imaginería medieval gallega San Salvador de Brigos A cinco kilómetros de Chantada, el topónimo de Brigos aparece citado por primera vez en 1232 como feligresía dependiente del Monasterio de Acibeiro, pasando medio después a depender de la mitra lucense. La iglesia de El Salvador, conservada prácticamente en su totalidad salvo pequeños aditamentos barrocos, destaca, además de por su portada, por conservar una lápida -probablemente de consagración- en la que se intuye la fecha de 1228. Santa María de Camporramiro A escasos 5 kilómetros de la villa chantadina, la iglesia de Santa María de Camporramiro es una de las obras más admiradas de todo el municipio ya que ha llegado a nuestros días prácticamente intacta respecto a su morfología original con excepción de su espadaña, añadida en los siglos del barroco. Más allá de elucubraciones históricas sin base documental que relacionan el topónimo de Camporramiro con el escenario en que el rey Ramiro I venció a los normanos allá por el siglo IX, la primera referencia constatable de esta pequeña iglesia se remonta a la primera década del siglo XIII, apareciendo vinculada al vecino Monasterio de Asma. De una sola nave rematada en un ábside de planta cuadrangular, el principal encanto de esta pequeña iglesia, más allá de la ornamentación de su portada, sus canecillos y su arco triunfal, sobre todo de carácter geométrico y vegetal; radica en la belleza de líneas y la equilibradísima armonía de sus elementos en conjunto. San Cristovo de Fornás La iglesia de San Cristovo (Cristóbal en gallego) de Fornás, vinculada desde temprana fecha al Monasterio de Oseira, ha sido datada en la segunda mitad del siglo XII en base a una desgastada y prácticamente ilegible inscripción empotrada junto a la puerta de ingreso, la cual, llama la atención por el ligero apuntamiento de sus arquivoltas. Santiago de Requeixo Emplazada en los límites occidentales del Concello a unos 10 kilómetros de Chantada, la iglesia de Santiago de Requeixo, dependiente también en origen del Monasterio de Oseira; es una pequeña construcción rural que, en fecha tardía, fue sometida a una profunda reforma de la que tan sólo se salvó el ábside y parte de los muros de la nave. Conserva empotrado en los muros de la sacristía el que sin duda sería el tímpano de la portada principal, una pieza en la que se reconocen tres figuras que han querido ser identificadas, sin base alguna, con Santiago (dispuesto en el centro y jerárquicamente de mayor tamaño) flanqueado por sus discípulos San Teodoro y San Atanasio. San Paio de Muradelle A escasos kilómetros de Requeixo se levanta la muy reformada iglesia de San Pelayo (San Paio) de Muradelle, también muy reformada pero que supo conservar un tímpano en el que las similitudes tanto técnicas como temáticas respecto al conservado en Requeixo, nos invitan a pensar en la presencia de un maestro escultor rural que trabajaría en varias iglesias de la zona. MAPA SÍGUENOS: Facebook XOAN ARCO DA VELLA O PARAISO EXISTE Twitter XOAN ARCO DA VELLA Pinterest XOAN ARCO DA VELLA Google+ XOAN ARCO DA VELLA Instagram XOAN ARCO DA VELLA YouTube XOAN ARCO DA VELLA XOAN ARCO DA VELLA
Desde la iglesia de Santiago de Requeixo sale en procesión A Filla hacia el Monte do Faro. Chantada. Lugo
Une approximation au gâteau au fromage de Galice Gâteau au fromage et au citron Bonjour mes amis, Aujourd'hui je veux partager avec ...
Mira esta rica receta de Tarta de requeixo.(requeson o queso fresco).
Me han regalado un litro de leche de vaca recién ordeñada. Aunque si fresca está buenísima he decidido hacer requesón. Regalaronme un litro de leite de vaca acabado de muxir. Inda que así fresca está boísima decidin facer requeixo. Para hacer requesón necesitas: un litro de leche fresca ( vale la que esta en las neveras del super) 15 gramos de zumo limón 15 gramos de sal. Para facer requeixo precisas: un litro de leite fresca ( vale a que esta nas neveiras do super) 15 gramos de zume de limón 15 gramos de sal. La preparación es fácil hay que hervir la leche, una vez hervida apagamos el fuego echamos el zumo de limón y la sal, dejamos que se separe el suero, colamos lo dejamos enfriar y ya está listo para comer. Nosotros lo tomamos con miel, a ti cómo te gusta más? A preparación e fácil hai que ferver o leite, unha vez fervida apagamos o lume botamos o zume de limón e a sal, deixamos que se separe o soro, coamos, o deixamos ferver e xa esta listo para comer. Nos tomamolo con mel, e a ti cómo che gusta mais? NO TIRES EL SUERO NON TIRES O SUERO pincha aqui para ver recetas con suero de leche pincha aqui para ver receitas con soro de leite
RUINAS BALNEARIO DE REQUEIXO RÍO BÚBAL VILAZA MONTERREI Balneario de Requeixo Desde Verín chégase enseguida ao pequeno pobo de Vilaza e desde aquí, por unha pista, a Requeixo, que conserva parte da súa arquitectura popular. Pregunta no pobo polo antigo balneario abandonado. Un estreito camiño de terra sombreado por grandes árbores acompañarache ata o solitario lugar. Quedan restos dos seus xardíns bordeados de barandillas brancas e as paredes do seu hotel que debeu ser un edificio elegante. Máis arriba seguindo o curso do auga chégase a unha zona de rocas onde nace o manantial. Vilaza San Salvador de Vilaza é unha parroquia do concello ourensán de Monterrei na comarca de Verín. No ano 2007 tiña 601 habitantes (289 homes e 312 mulleres) distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 41 habitantes en relación ao ano 2000. Historia Existía un manancial de augas minero medicinais bicarbonatadas sódico-litínicas, que foi denunciado por Jacinto Becerra Romero. En 1900 foron declaradas de utilidade pública, e en 1907 obtiveron a medalla de ouro da Exposición de Madrid. Comercializouse como Agua de Villaza por Hijos de Jacinto Becerra e despois por Viuda é Hijos de Juan Fuentes Pérez, banqueiros de Ourense. Lugares de Vilaza A Salgueira, Vilaza Monterrei Monterrei é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca de Verín. Segundo o IGE en 2014 tiña 2.809 habitantes (3.246 en 2003). O seu xentilicio é monterreiés, montederrense ou montederreguense. Xeografía O concello, situado na comarca de Verín, ten unha superficie de 119 km². Limita ao norte con Laza e Castrelo do Val, ao sur con Portugal, ao leste con Verín e ao oeste con Oímbra. Ofrece contrastes acusados entre as zonas de val e montaña. O punto máis elevado é o Pico de Meda (1.091 m), nos montes de Meda Demografía O concello viviu o seu maior esplendor demográfico na década de 1940. A partir dese momento comezou unha grande emigración, en tres fases: cara a América, cara a Europa, e cara ás zonas industrializadas de España. Isto levou ao concello á perda de case a metade da poboación, principalmente na década de 1960. Na actualidade Albarellos e Vilaza son as parroquias máis poboadas. Parroquias de Monterrei Albarellos (Santiago), Estevesiños (San Mamede), Flariz (San Pedro), Infesta (San Vicenzo), A Madanela (Santa María), Medeiros (Santa María), Monterrei (Santa María), Rebordondo (San Martiño), San Cristovo (San Cristovo), Vences (Santa Baia), Vilaza (San Salvador) Comarca de Verín A comarca de Verín é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Verín. A cal pertencen os concellos de Castrelo do Val, Cualedro, Laza, Monterrei, Oímbra, Riós, Verín e Vilardevós. MAPA SÍGUENOS: Facebook XOAN ARCO DA VELLA O PARAISO EXISTE Twitter XOAN ARCO DA VELLA Pinterest XOAN ARCO DA VELLA Google+ XOAN ARCO DA VELLA Instagram XOAN ARCO DA VELLA YouTube XOAN ARCO DA VELLA XOAN ARCO DA VELLA
Encontre as melhores ideias e inspirações para casa. Rehabilitación de molino en Requeixo por b+t arquitectos | homify
Ingredientes: 250 g de yogurt de limón 250 g de Queso fresco (requeixo) 250 g de nata líquida 250 g de azúcar 4 huevos 150 g de harina Mantequilla para molde Preparación paso a paso Mezclar y batir…
Desde la iglesia de Santiago de Requeixo sale en procesión A Filla hacia el Monte do Faro. Chantada. Lugo
IGLESIA DE SANTIAGO REQUEIXO CHANTADA LUGO Los alrededores de la villa, así como todo su extenso Concello, ofrecen, en conjunto con los limítrofes de O Saviñao, Pantón, Carballedo y Taboada, un legado románico prácticamente sin parangón alguno en cuanto a densidad de construcciones conservadas; con importantes edificios tanto de carácter monacal, como los erigidos para servir de parroquias a las pequeñas y semiaisladas parroquias rurales de estos abruptos pagos de la Ribeira Sacra Lucense. Monasterio de San Salvador de Asma La ruta románica en el Concello de Chantada puede comenzar perfectamente en el monasterio benedictino de San Salvador de Asma -también conocido como monasterio de San Fiz-, fundado en el siglo XII por el conde Don Ero, reputado noble del lugar, y su esposa Adosinda. Del primitivo conjunto cenobítico ha llegado a nuestros días su iglesia románica -conocida como "El Convento- y varias dependencias monacales, éstas últimas, en estado ruinoso. De la iglesia es digno de destacar su ábside semicircular, levantado en noble sillería granítica y articulado en paños separados mediante semicolumnas adosadas que rematan en interesantes capiteles a la altura de la cornisa. En el muro sur abre su portada principal, constando ésta de cuatro arquivoltas de medio punto que cobijan un tímpano en el que se aprecian dos fieras en actitud de lucha. San Miguel do Monte En el extremo noroeste del Concello y junto a la carretera que conduce a Lalín, se erige este antiguo templo tardorrománico del cual existen referencias documentales que lo vinculan al entonces poderoso Monasterio de Oseira. La pequeña iglesia, que presta hoy servicio a una modestísima feligresía, es un humilde edificio de una sola nave que desemboca en un ábside de planta semicircular que, muy probablemente, vendría a sustituir otro anterior de planta cuadrangular. El principal interés de San Miguel do Monte se concentra en su portada sur, enmarcada por un llamativo guardapolvo taqueado y que cobija un curiosísimo tímpano en el que fue representada una divertida escena juglaresca en la que dos personajes tañen sendos instrumentos de cuerda mientras una danzarina parece contonearse al son de sus acordes adoptando una graciosa postura para adaptarse al marco. Santa María de Bermún A unos 13 kilómetros al sur de la capital municipal, parece claro que la iglesia de Santa María de Bermún no es sino la heredera del antiquísimo topónimo visigodo "Beremundus", cuyos pagos fueron cristianizados en fecha remota y que aparecen citados haciendo referencia al templo, ya con la denominación de "Bermuy," en las primeras décadas del siglo XIII. El edificio, de enorme sencillez, consta de una única nave con techumbre de madera que desemboca en un ábside rectangular, muy frecuente en estas tierras. De nuevo y al igual que en San Miguel do Monte, es el tímpano de su portada el elemento más significativo del conjunto, un tímpano constituido a partir de tres enormes bloques pétreos en el que, más incisos que propiamente esculpidos, fueron representados una esquemática figura juvenil flanqueada por un cuadrúpedo que parece ser un cordero, y un esquemático entrelazo geométrico. Iglesia de Santa María de Pesqueiras A unos 6 kilómetros de Chantada y muy cerca del aparentemente interminable Embalse de Belesar, la iglesia de Santa María de Pesqueiras no es sino el único resto conservado de un antiguo monasterio benedictino femenino exclaustrado ya en fecha temprana. Del primitivo conjunto ha pervivido tan sólo la iglesia, de cabecera semicircular y en cuyo muro sur abre una portada de dos arquivoltas profusamente ornamentadas que cobijan un tímpano liso sostenido por dos mochetas. Alberga en su interior una valiosa talla del siglo XIII con la Virgen y el Niño; una de las piezas más importantes de la imaginería medieval gallega San Salvador de Brigos A cinco kilómetros de Chantada, el topónimo de Brigos aparece citado por primera vez en 1232 como feligresía dependiente del Monasterio de Acibeiro, pasando medio después a depender de la mitra lucense. La iglesia de El Salvador, conservada prácticamente en su totalidad salvo pequeños aditamentos barrocos, destaca, además de por su portada, por conservar una lápida -probablemente de consagración- en la que se intuye la fecha de 1228. Santa María de Camporramiro A escasos 5 kilómetros de la villa chantadina, la iglesia de Santa María de Camporramiro es una de las obras más admiradas de todo el municipio ya que ha llegado a nuestros días prácticamente intacta respecto a su morfología original con excepción de su espadaña, añadida en los siglos del barroco. Más allá de elucubraciones históricas sin base documental que relacionan el topónimo de Camporramiro con el escenario en que el rey Ramiro I venció a los normanos allá por el siglo IX, la primera referencia constatable de esta pequeña iglesia se remonta a la primera década del siglo XIII, apareciendo vinculada al vecino Monasterio de Asma. De una sola nave rematada en un ábside de planta cuadrangular, el principal encanto de esta pequeña iglesia, más allá de la ornamentación de su portada, sus canecillos y su arco triunfal, sobre todo de carácter geométrico y vegetal; radica en la belleza de líneas y la equilibradísima armonía de sus elementos en conjunto. San Cristovo de Fornás La iglesia de San Cristovo (Cristóbal en gallego) de Fornás, vinculada desde temprana fecha al Monasterio de Oseira, ha sido datada en la segunda mitad del siglo XII en base a una desgastada y prácticamente ilegible inscripción empotrada junto a la puerta de ingreso, la cual, llama la atención por el ligero apuntamiento de sus arquivoltas. Santiago de Requeixo Emplazada en los límites occidentales del Concello a unos 10 kilómetros de Chantada, la iglesia de Santiago de Requeixo, dependiente también en origen del Monasterio de Oseira; es una pequeña construcción rural que, en fecha tardía, fue sometida a una profunda reforma de la que tan sólo se salvó el ábside y parte de los muros de la nave. Conserva empotrado en los muros de la sacristía el que sin duda sería el tímpano de la portada principal, una pieza en la que se reconocen tres figuras que han querido ser identificadas, sin base alguna, con Santiago (dispuesto en el centro y jerárquicamente de mayor tamaño) flanqueado por sus discípulos San Teodoro y San Atanasio. San Paio de Muradelle A escasos kilómetros de Requeixo se levanta la muy reformada iglesia de San Pelayo (San Paio) de Muradelle, también muy reformada pero que supo conservar un tímpano en el que las similitudes tanto técnicas como temáticas respecto al conservado en Requeixo, nos invitan a pensar en la presencia de un maestro escultor rural que trabajaría en varias iglesias de la zona. MAPA SÍGUENOS: Facebook XOAN ARCO DA VELLA O PARAISO EXISTE Twitter XOAN ARCO DA VELLA Pinterest XOAN ARCO DA VELLA Google+ XOAN ARCO DA VELLA Instagram XOAN ARCO DA VELLA YouTube XOAN ARCO DA VELLA XOAN ARCO DA VELLA