Mijn dierbare zoon is er niet meer. Een zeer triest bericht van overlijden: Moeder Hellen Jubitana - Simpson maakt namens haar gezin het overlijden

Plantagehuis in Commewijne. Datum: Locatie: Commewijne, Suriname Vervaardiger: toegeschreven aan Augusta Curiel Inv. Nr.: 74-04 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Zicht, vanaf de marinetrap, op de vesting Fort Zeelandia. Datum: Locatie: Paramaribo, Suriname Vervaardiger: Augusta Curiel Inv. Nr.: SSM-534-37 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Beschryvinge van de volk-plantinge Zuriname […] J.D. Herlein. Leeuwarden: Meindert Injema, 1718. Volgend jaar is het precies driehonderd jaar geleden dat dit bijzondere boek werd gepubliceerd…

Luchtfoto van de Waterkant in Paramaribo, met afgemeerde schepen op de voorgrond. Rechts Centrale Bank van Suriname. Datum: Locatie: Suriname Vervaardiger: Inv. Nr.: SSM-0582-02 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Bezoek van prinses Juliana aan Suriname Datum: november 1943 Locatie: Paramaribo, Suriname Vervaardiger: Inv. Nr.: 16-241 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

door Indra Hu Prachtig! Superblij als ik lees dat loes en mama een herdruk heeft. ‘Een eenmalige limited edition, hoor’, zegt de vrouw aan de andere kant van de telefoonlijn, als ik vraag of er gen...

Wij slaven van Suriname. Anton de kom. Amsterdam: Uitgevers-mij. Contact, 1934. Serie Mensch en maatschappij. Dit is voor mij één van de belangrijkste boeken uit de Surinaamse bibliotheek. Allere…

Directeurswoning van de plantage Rust en Werk, in het district Commewijne. Datum: Locatie: Commewijne, Suriname Vervaardiger: toegeschreven aan Augusta Curiel Inv. Nr.: 74-06 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

In Nederland is ‘inburgering’ een soort mantra geworden als het gaat om ‘vreemdelingen’. Nooit gaat het hierbij om Duitsers, Japanners of Amerikanen. Meestal gaat het dan om de ‘aanpassing’ van bij…

Wagenwegstraat 50. Datum: Locatie: Paramaribo, Suriname Vervaardiger: Inv. Nr.: 20-102 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Javaanse Surinamers in Nederland hebben een rijke migratiegeschiedenis. Het is een geschiedenis waar niet één keer, maar minstens twee, en soms zelfs meerdere malen van land werd gewisseld. Het is een geschiedenis die bovendien nauw verbonden is met de Nederlandse koloniale periode. Zonder Suriname en zonder het voormalig Nederlands-Indië was de Surinaams-Javaanse migratiegeschiedenis eenvoudigweg nooit begonnen. Waarom weten we er dan zo van? In "Stille passanten" vertellen Javaans-Surinaamse ouderen hun levensverhaal. Een verhaal dat begint op Java, voortgaat in Suriname, soms terugkeert naar Indonesië, om via Suriname te eindigen in Nederland. De verhalen en portretten van de Javaans-Surinaamse ouderen tonen de moed en veerkracht van een groep migranten, die altijd vooruit bleef kijken naar betere kansen en mogelijkheden. Yvette Kopijn is van Indische afkomst en houdt zich ruim tien jaar bezig met het losmaken en vastleggen van levensverhalen van koloniale migranten in boeken, artikelen, tentoonstellingen, websites, verhalenworkshops en levensboeken. Zij was onder meer verbonden aan Imagine Identity and Culture, Het Indisch Huis en het Internationaal Archief en Informatiecentrum voor de Vrouwenbeweging (IIAV), waar zij inhoudelijk invulling gaf aan het project ‘Haar Geschiedenis’ (zie www.haargeschiedenis.nl). Momenteel opereert Yvette Kopijn vanuit haar eigen bedrijf Verhalen Over Leven. Hariëtte Mingoen is van Javaans-Surinaamse afkomst. Sinds 1989 is zij werkzaam bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Eerder werkte zij voor de Verenigde Naties. Hariette Mingoen zet zich al jaren in voor de Javaanse gemeenschap, in het bijzonder voor de de Stichting Rukun Budi Utama (RBU) en de Stichting Comité Herdenking Javaanse Immigratie (STICHJI). Met STICHJI streeft Mingoen naar een grotere zichtbaarheid van de Javaans-Surinaamse gemeenschap in Nederland. Het documenteren van het erfgoed en de geschiedenis van de Javaanse-Surinamers, evenals het organiseren van publieksactiviteiten ter verspreiding van deze kennis, staan bij dit streven centraal. Voor haar inzet werd zij in 2001 koninklijk onderscheiden. Ook Matt Soemopawiro heeft een Surinaams-Javaanse afkomst. Als fotograaf legde hij vele samenkomsten van Stichting RBU vast. In 2007 maakte hij in India een serie portretten in opdracht van de mensenrechtenorganisatie Global Human Rights Defence, zie www.madeINdia.org. Het boek is een initiatief van Stichting Herdenking Javaanse Immigratie, en het wordt gepresenteerd in het kader van de 118e viering en herdenking van de Javaanse immigratie. Meer informatie vindt u op de site van STICHJI.

Fort Zeelandia met links de voormalige officierswoning nr. 5, waarin nu het directiekantoor is gevestigd van de Stichting Surinaams Museum. Daarnaast het gebouw van de Stichting Gebouwd Erfgoed. Daarachter huis nr. 9. Datum: Locatie: Fort Zeelandia, Paramaribo, Suriname Vervaardiger: Augusta Curiel Inv. Nr.: gn-61-474 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

De stad Amsterdam kocht voor 86.666 gulden éénderde van de kolonie Suriname en wordt mede-eigenaar van de Sociëteit van Suriname.

Arbeiderswoningen op plantage Geyersvlijt, met links op de voorgrond een apotheek. Dit punt is nu de aansluiting van de Bonistraat op de Anton Dragtenweg. Foto genomen vanuit het plantagehuis. Datum: ca. 1915 Locatie: Paramaribo, Suriname Vervaardiger: Augusta Curiel Inv. Nr.: gn-23-242 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Prentbriefkaart. Opschrift: 'Dorp in de Para. Uitgevers C. Kersten & Co., Paramaribo.' Datum: Locatie: Para, Suriname Vervaardiger: Inv. Nr.: 23-20 = 23-28 Fotoarchief Stichting Surinaams Museum

Foto´s en reisverslagen van Rob de Leur c.s. Op 10 november 2011 landt, na een vlucht over het Wilhelminagebergte, het vliegtuig op Kwamalasamutu, ten zuiden van Suriname nabij de Braziliaanse grens. Rob en Loes de Leur maken deel uit van een gezelschap van tien Nederlanders, allen avontuurlijke zestigplussers. Hun reisdoel: Werehpai, om de petrogliefen te bekijken. Het Trio dorp waar overnacht zal worden, telt ongeveer 1800 personen. De bagage van de reizigers wordt gecontroleerd op alcohol en sigaretten. Die mogen van Granman Songo absoluut niet onder de bevolking worden uitgedeeld, drank en drugs zijn ten strengste verboden. De volgende dag leidt de route eerst per korjaal over de Sipaliwinirivier en dan door de jungle, 10 km, dat is 1 à 2 uur lopen naar de rotsen van Werehpai. Een moeilijk terrein met veel lianen en hellingen. In het bos ruikt het op sommige plekken sterk naar kattenpis. Die bleek later afkomstig van tijgers, waarvan ze ook de sporen zagen. Tijgers heten uitgestorven te zijn in Suriname, maar Conservation International had camera´s opgehangen bij Werehpai en die hebben de dieren toch weten vast te leggen. In 1998 werd Werehpai ontdekt door de Indiaan Kamanja. Er zijn 313 rotstekeningen gevonden die stammen uit een oeroud verleden, ingekerfd of gebeiteld in granieten rotsen. Dankzij het houtskool waarmee sommige petrogliefen zijn ingetekend, kon worden berekend dat de afbeeldingen tussen de 1000 en 2000 tot wel 5000 jaar oud zijn. Met de vondst van Werehpai steeg het aantal petrogliefen in Suriname van 192 naar 505. Werehpai betekent in het Trio: ´Oude vrouw heeft haar kind hier beschermd`. Maar voor de Trio is het ook een raadsel wat de petrogliefen betekenen. Werehpai ziet eruit als een verzameling rotsblokken van klein tot gigantisch groot. De blokken zijn bovenop elkaar gevallen, en tussen de smalle gaatjes en paadjes die hierdoor zijn ontstaan, kun je tussen de rotsen door lopen om de petrogliefen te bekijken. Aan alle kanten: zijkant, onder-, bovenkant, zijn petrogliefen gehakt. Fotograferen is moeilijk: proberen scherp te stellen in het halfduister, geen mogelijkheid om afstand te nemen, en flitsen of schuin belichten geeft geen goede resultaten, de rots gloeit dan helder wit op. Tussen de rotsen vliegen vleermuizen, groene pijlstaartvlinders en gele witte en oranje vlinders. Die blijven echter nergens lang genoeg zitten om te worden gefotografeerd. Een uur lang lopen de reizigers om en door Werehpai, via een andere route tussen de stenen, gaan ze weer terug. ´s Avonds wordt er nog nagepraat over wat ze gezien hebben. Werehpai is echt een unieke ervaring, zo anders dan ongeacht welke prehistorische grot ook in Frankrijk of Spanje. [Bronvermelding: reisverslagen Rob de Leur c.s. 2011, Lana Leach in Parbode oktober 2007]

door Indra Hu Prachtig! Superblij als ik lees dat loes en mama een herdruk heeft. ‘Een eenmalige limited edition, hoor’, zegt de vrouw aan de andere kant van de telefoonlijn, als ik vraag of er gen...

Many Surinamese descendants of slaves often wonder where their ancestors came from. The short answer is mostly from Ghana, Benin and Loango, but also from many other parts of West Africa such as Ga…

door Indra Hu Prachtig! Superblij als ik lees dat loes en mama een herdruk heeft. ‘Een eenmalige limited edition, hoor’, zegt de vrouw aan de andere kant van de telefoonlijn, als ik vraag of er gen...

T.b.v. de emancipatie in Suriname werden borderellen opgesteld met een tekenlijst van slaven die zich op de plantage bevonden. Eigenaren kregen een tegemoetkoming n.a.v. deze lijst. Slaven werden b…