ΜΥΘΩΔΙΑ - Βαγγέλης Παπαθανασίου

ΣΤΗΝ ΜΥΘΩΔΙΑ ΣΤΟ ΓΕΡΑΝΙ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ

Σε συνέχεια της Ανάλυσης των στίχων της Μυθωδίας παραθέτω την ερμηνεία των Movement VI - X όπως έγινε από τους ΕΧΕΤΛΑΙΟ και ΠΕΛΑΣΓΟ. MOVEMENT VII ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ ΑΡΜΑ Ω NYXT' ΑΡΡΗΤΑΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝΠΟΤΕ ΣΤΗ ΓΑ ΟΤΙ ΓΑΡ ΟΥ ΤΗ ΟΥ ΜΗ ΔΕΙ ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ ΜΗ TΗΝ NA 'ΡΘΕΙ ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ ΜΗ THΝ NA 'ΡΘΕΙ (ΧΟΡΟΣ) ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΕΤ' ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ ΕΙΘΕ ΕΙΘΕ ΕΣΕ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ) ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ) ΑΜΥΝΩΜΕΝ ΑΜΥΝΩΜΕΝ (Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΕΛΗΝ' ΟΥ Α (Σ) Α (Σ) ΑΑΑΑΑ (Σ) ΩΔΗ ΤΩ ΔΙΑ Ω ΔΙΑ ΩΔΗ (Σ)(Σ) Ω ΔΙΑ ΩΔΗ (Σ)(Σ) ΤΩ ΔΙΑ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ ΜΗ ΤΗΝ ΕΦΟΒΗΘΕΙ.... ...ΕΙ ΤΗ ΔΕΙ! ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΑ (Σ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΟΙ ΗΧΟΙ! Ερμηνεία ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ (=γιατί....) ΑΡΜΑ Ω ΝΥΧΤ' ΑΡΡΗΤΟ (=τη νύχτα το άρμα είναι αθέατο). Η λέξη ΑΡΡΗΤΟ χρησιμοποιείται εδώ με διαφορετική, έμμεση σημασία. Κάτι που θα εμφανιστεί στο σκοτάδι, δε θα φανεί, άρα και κανείς δε θα το δει να έρχεται, για να μπορεί να πει πως το είδε να έρχεται. «ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ ΠΟΤΕ ΣΊΉ ΓΑ» αναρωτιέται η αοιδός. «ΟΤΙ ΓΑΡ» (=διότι) «ΟΥ ΤΗ ΟΥ» (= ούτε αυτή ούτε) «ΜΗ ΔΕΙ» (=ούτε πρέπει) «ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ ΙΔΕΙ» (=ούτε αυτήν (πρέπει) να την δει) :ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ 'ΡΘΕΙ» (=ούτε να την [δει] να έρχεται) :ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ ΙΔΕΙ» (=ούτε αυτήν (πρέπει) να την δει) :ΜΗ ΤΗΝ ΝΑ 'ΡΘΕΙ» (=ούτε να την [δει] να έρχεται) Το άρμα, λοιπόν, που θα έρθει, θα (πρέπει) να έρθει νύχτα, γιατί τη νύχτα δεν μπορούμε να το δούμε, και να ισχυριστούμε πως ήρθε. Όμως, εκτός από το άρμα, πρέπει να μάθουμε και κάτι ακόμη. Πρέπει να μας γνωστοποιηθεί η ώρα επέμβασης. Πότε δηλαδή θα έλθει στη Γη. Κι αυτό, γιατί ούτε αυτή πρέπει να δουν, ούτε να την δουν να έρχεται. Ποια γυναίκα αναμένουμε να έρθει;, ή μάλλον, ποια ήρθε, αλλά δεν πρέπει να φανερωθεί; Η Μητέρα ήρθε. Και γιατί δεν πρέπει να φανερωθεί; Γιατί κυοφορεί προφανώς. Ο Χορός σύσσωμος προσπαθεί να προστατέψει τη Μητέρα. (ΧΟΡΟΣ) ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΈΤ'ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣ Ω ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙ ΤΕ (αντί ΕΙΤΕ) ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ ΕΙΘΕ ΕΙΘΕ Ο Χορός ζητά η άμυνα απέναντι στον εχθρό να γίνει σε δυο μέτωπα. Οι μεν Θεοί να πολεμούν από μακριά και μέσα. Δηλαδή, κάποιοι Θεοί να πολεμούν στο διάστημα, και κάποιοι άλλοι, εδώ στη Γη. Θα ήταν λάθος να πούμε πως ο Χορός λέει εδώ «ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ». Ούτε τρώμε εδώ, ούτε γινόμαστε! (εσθίομαι / έσσομαι!) Παρακαλεί για συνοδό. Συνοδό των Ελλήνων (ΕΙ) δώσε την Αυγή. Μακάρι. Μακάρι. ΕΣΥ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ) Μέσα σε πολλά «Σ», που δηλώνουν μυστικό, που πρέπει αν ειπωθεί και να μεταδοθεί με άκρα μυστικότητα, ο Χορός ζητά άμυνα. Κι αν μάλιστα, τύχει (και συμβεί) με μας, αν «συναντηθούμε» στον αγώνα μας, θα αμυνθούμε (κι εμείς). Θα αμυνθούμε για τον Έλληνα. ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ) ΑΜΥΝΩΜΕΝ ΑΜΥΝΩΜΕΝ (Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ Στη σελήνη όχι! Να μην πάνε στη Σελήνη. «ΣΕΛΗΝ' ΟΥ» Α () Α () ΑΑΑΑΑ(Σ) ΩΔΗ ΤΩ ΔΙΑ (=τραγούδι στο Ζευ) Ω ΔΙΑ ΩΔΗ (Σ) (Σ) Ω ΔΙΑ ΩΔΗ (Σ) (Σ) ΤΩ ΔΙΑ ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ (=Στους ΈΛΛΗΝΕΣ) Ένα μήνυμα για λίγους ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ (=Κανεις Έλλην...) ΜΗ ΤΗΝ ΕΦΟΒΗΘΕΙ.... (=Να μη την φοβηθεί...) ...ΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΙ! (=Αν την δει!) MOVEMENT VIII (ΧΟΡΟΣ) ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ - ΟΔΥΣΣΕΑ ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ (ΧΟΡΟΣ) ΗΛΘΕ Ω ΟΔΥΣΣΕΑ ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ ΜΟVΕΜΕΝΤ IX ΤΙΘΝΗΤΙ (χ3) ΤΙΘΝΗΤΙ ΩΣ ΖΗΤΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΙΘΝΗΤΙ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ Ω ΑΡΗ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΗΣΥΧΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ Η ΜΗΝΗ ΟΤΙΗΙ ΖΗΤΩΜΕΝΗ ΖΕΙ ΜΑΚΡΙΝΑ ΗΣΥΧΑ ΠΕΜΠΤΕΙ ΖΕΙ ΑΚΟΙΜΗΤΗ ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ Ω Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΖΕΙ (ΧΟΡΟΣ) ΕΝΑ 'ΧΕΙ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ -ΕΛΘΕ ΕΔΩ ΜΕΝ- ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ ΟΤΙ ΗΛΘΕ ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΜΗ ΤΙΣ ΜΗ ΜΗ ΔΕΙ ΟΤΙ ΖΕΙ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΤΗ ΘΝΗΤΗ ΩΣ ΖΗΤΕΙ ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ ΘΕ ΗΜΕΙΣ ΠΕΙ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ ΟΦΕΛΕΙ ΤΗ ΜΗΝΗ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ Η ΜΗΝΗ Ω ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕΝ ΚΙ ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕΝ ΚΙ ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ Παρατηρήσεις: Οι σοπράνο παρακαλούν. Η Μητέρα, που ήρθε, παρακαλά τον Αρη να μην αφήσει να συμβεί η Μοίρα. Να μην υπάρξει θάνατος. Η Ειμαρμένη, το αναπόφευκτο της Μοίρας, είναι εδώ, ΖΕΙ, και έρχεται στη Γη. Μυστικά μας μιλά. Η Μητέρα παρακαλεί να μην συμβεί το μοιραίο του θανάτου. Γιατί, κάτι τέτοιο θα ωφελήσει τη Σελήνη. Ο Χορός καλεί να έρθουν οι Θεοί στη Γη, και μαζί και η Μητέρα. ΜΟVΕΜΕΝΤ Χ (ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙΑ Κ--ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ ΔΙΑ Ε—ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ ΕΛΑ ΖΗΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΖΗΤΩ ΙΈ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΠΑΙΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ ΖΕΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΖΕΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΜΟΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΙ- ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ Α ΙΈ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΤΗΝ ΜΗ- ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΝΗ Α- ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΕΙ-ΕΛΑ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΣΟΙ (Χ4) Σημειώσεις Η Συμφωνία «κλείνει» με επανάληψη του 1ου Movement, μόνο που τώρα κατονομάζεται η Μητέρα. Η Πηνελόπη. Ακολουθούν δυνατά χειροκροτήματα, ενώ στην οθόνη έχουν προβληθεί εικόνες ενός ήλιου, και πίσω του ένα άρμα. Ένα άρμα ταξιδεύειτον ήλιο και τον φέρνει στην Γη. Γενικές παρατηρήσεις: Ακολουθεί δεξίωση προς τιμήν του συνθέτη, που δέχεται πλήθος ερωτήσεων. Ωστόσο, ο Ευάγγελος Παπαθανασίου, αν και ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν στίχοι για τη Μυθωδία, υπάρχουν κάποιες εμφανείς αντιφάσεις στο όλο σκηνικό. Ας δεχτούμε, πως δεν υπάρχουν στίχοι, και κατ' επέκταση λόγια. Τότε ποιος ο λόγος μπροστά από τις δυο σοπράνο να υπάρχουν αναλόγια με παρτιτούρες; Στις παρτιτούρες, ως γνωστόν εκτός των μουσικών σημείων αναγράφονται και οι στίχοι. Από την άλλη πλευρά, είναι τόσο προφανής η χρήση συγκεκριμένων εκφράσεων από την ελληνική γλώσσα, που όλοι μας καταλαβαίνουμε. Η φράση πχ «ΔΙΑ ΕΛΑ», ακούγεται τόσες φορές μέσα στη συμφωνία, που είναι αδύνατον να δεχτούμε πως δεν λέει αυτό που όλοι μας ακούμε. Το να προφέρουν οι σοπράνο τυχαίους ήχους όπως «αααα», «οοο», «εεεε», δεν αρκεί. Φωνητικά τουλάχιστον αυτό είναι αδύνατο. Όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με το θέμα της σωστής άρθρωσης και της προφοράς (ειδικά για εκμάθηση ξένων γλωσσών), ξέρει, πως τα φωνήεντα μπορεί μεν να παράγουν ήχο σε μεγάλες συχνότητες, χωρίς όμως τα σύμφωνα δεν είναι δυνατόν να παραχθεί λόγος. Ύστερα, όταν ομιλούμε, με το στόμα, χρησιμοποιούμε κάποια όργανα. Πχ....αν προσπαθήσουμε να προφέρουμε αργάτη λέξη «ΠΑΙΔΙ», να τι θα συμβεί. Κάντε μαζί μου το ακόλουθο πείραμα: «Κατ' αρχάς όταν ξεκινάμε να πούμε το Π, τα χείλη μας είναι σφιχτά ενωμένα και για να ακουστεί ο φθόγγος Π, χρειάζεται στιγμιαία να ανοίξουμε τα χείλη μας, και να αφήσουμε να περάσει αέρας, με στιγμιαία ταχύτητα. Ο δι-φθόγγος [ΑΙ ]/ Ε στην προφορά του, για να σχηματιστεί, πρέπει από το σημείο που τα χείλη μας έχουν στιγμιαία ανοίξει για να προφερθεί το Π, να ανοίξουν ακόμη περισσότερο προς αντίθετες άκρες, σαν να κάνουμε ένα πλατύ χαμόγελο, ενώ για το σχηματισμό του φθόγγου Δ, η γλώσσα, που τόση ώρα παρέμενε ακίνητη στη στοματική κοιλότητα, ξαφνικά, με το που σχεδόν ολοκληρώνεται η προφορά του ΑΙ/Ε ήδη έχει σηκωθεί από τη βάση της και έχει αρχίσει να προβάλεται προς τα έξω. Όταν δε ολοκληρωθεί η άρθρωση του Δ, η γλώσσα μας, έχει τοποθετηθεί κάτω από την πάνω οδοντοστοιχία μας, και λίγο προς τα έξω, ενώ διατηρείται ακόμη το «πλατύ χαμόγελο» από το Ε. Για την άρθρωση τέλος του Ι, η γλώσσα τραβιέται απότομα μέσα». Με βάση αυτό το τυχαίο παράδειγμα, ήθελα απλώς να σας αποδείξω, πως όταν μιλάμε, και ειδικά όταν προφέρουμε φωνήεντα, η γλώσσα μας παραμένει ακίνητη στο στόμα, ενώ όταν σχηματίζουμε σύμφωνα, κινείται και «μπαίνει» σε συγκεκριμένες θέσεις, παράγοντας διάφορους τόνους. Το γνωστό μας Λ, πχ, αν βάλουμε τη γλώσσα πίσω από την πάνω οδοντοστοιχία μας, ακούγεται καθαρά, όπως στη λέξη ΛΑΟΣ. Αν όμως τραβήξουμε τη γλώσσα μας προς τα πίσω και λίγο πάνω προς τη ρινική κοιλότητα, το Λ ακούγεται περίεργα (βλάχικα θα πουν πολλοί!), όπως στη λέξη ΕΛΛΙΑ. Οι κάτοικοι της νοτίου Ελλάδος χρησιμοποιούν το πρώτο Λ στο λόγο τους, ενώ οι κάτοικοι από τη Λάρισα και πάνω το δεύτερο Λ. Και προφανώς, η μη σωστή στο αυτί χρήση και προφορά συγκεκριμένων «συχνοτήτων» προκαλεί γέλιο, σε όσους δε το έχουν συνηθίσει. Αυτά περί προφοράς». Από το παραπάνω πείραμα καταλαβαίνουμε, πως αν αρχίσουμε και παρατηρούμε τις κινήσεις της γλώσσας στις σοπράνο πχ μόνο, καταλαβαίνουμε πως παράγεται λόγος, άρα η υπόθεση των «αααα», «οοο», «εεεε», δεν ευσταθεί. Όλα τα φωνήεντα για να παραχθούν, χρειαζόμαστε ένα καλά ανοιχτό στόμα. Απαξ και τα χείλη κουνιούνται....προφέρονται και σύμφωνα. Ας επιστρέψουμε, όμως, στο μύθο. Το Movement Ι, ξεκινά με επίκληση στο Δια, και το δεύτερο Movement εξιστορεί την ιστορία των Ελλήνων. Είναι σαν να ήθελε κάποιος να μας υποβάλει σε αυτή τη διαδικασία. Ακούμε να εξιστορούνται διάφορα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, σε μια συγκεκριμένη σειρά, κι αυτό αμέσως μα φέρνει στο μυαλό το παρελθόν μας. Όταν αρχίσουμε να μιλάμε για κάτι που έγινε παλιά, αμέσως θυμόμαστε πολλά πράγματα, που έγιναν και πριν αλλά και μετά το συμβάν. Έτσι, με την εξιστόρηση, όλοι οι'Ελληνες, εκείνη τη νύχτα, επέστρεψαν στο παρελθόν τους. θυμήθηκαν ποιοι είναι, από που έρχονται, και τι σκοπό έχει η παρουσία τους εδώ στη Γη. Από τότε που έγινε η Μυθωδία, παγκοσμίως ένα κύμα φιλικότητας προς τον Ελληνισμό και τον ελληνικό πολιτισμό ξεχύθηκε ανα την υφήλιο. Κι ενώ ο κόσμος «χάνεται», στην Ελλάδα, όλα βαίνουν ομαλά1. Παρατηρείστε τις καταστροφές που λαμβάνουν χώρα στην υφήλιο. Στην Ελλάδα, όμως, τίποτε παρόμοιο. Τυφώνες, τσουνάμι, πλημμύρες, σαρώνουν τον κόσμο, αλλά στην Ελλάδα όλα είναι καλά. Τυχαίο; Μάλλον όχι! Η Μυθωδία ξεκίνησε αρχικώς ως μια τελετή που εξέφρασε ως επιθυμία να την κάνει ο Ευάγγελος Παπαθανασίου, ωστόσο, το κόστος της παράστασης ξεπέρασε τα 2 δις δραχμές, σε σημείο που πολλοί καλλιτέχνες του ελληνικού στερεώματος αντιτάχθηκαν σε αυτήν. Μίλησαν για υπέρογκα ποσά δαπανών, και για καταστροφές αρχαίων ναών, όχι επειδή νοιάστηκαν για το κοινό συμφέρον, αλλά γιατί ποτέ πχ το ΥΠΠΟ δεν δαπάνησε τόσα λεφτά για ένα μουσικό υπερθέαμα, και πόσο μάλλον σε καλλιτέχνη που δεν ζει στην Ελλάδα. Πολλοί φάνηκε να θίγονται από την πολιτική του ΥΠΠΟ, και έτσι η αρχική παράσταση αναβλήθηκε και τέλος ματαιώθηκε. Με την επέμβαση όμως της υπηρεσίας διαστήματος των ΗΠΑ, της γνωστής ΝΑΣΑ, η Μυθωδία θα γινόταν, όπως έπρεπε. Το μόνο σημείο που αξίζει προσοχής, είναι το γεγονός πως για να χρηματοδοτήσει η ΝΑΣΑ την ορχηστρική συμφωνία, έπρεπε πίσω από το σκηνικό στο Ολυμπείο να τοποθετηθούν ειδικά μηχανήματα καταγραφής και μετάδοσης τηλεοπτικού σήματος, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μουσική για την νέα, προγραμματισμένη, εκτόξευση ερευνητικής αποστολής στον ΑΡΗ. Έτσι κι έγινε. Ας εξετάσουμε, ωστόσο και μια ακόμη παράμετρο. Καλολογικά αναφερόμενοι στην Mυθωδία, τα Movement έχουν μια τυπική σειρά, που θα μπορούσε να αποτυπωθεί ως εξής: ΕΠΙΚΛΗΣΗ>ΠΟΛΕΜΟΣ>ΔΙΑΣ>ΚΡΟΝΟΣ>ΑΡΗΣ>ΔΕΙΜΟΣ> ΕΛΛΗΝ>ΟΔΥΣΣΕΥΣ>ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ>ΕΠΙΚΛΗΣΗ Η Συμφωνία ξενικά με μια επίκληση στον Θεό ΔΙΑ. Η επίκληση περιλαμβάνει δεήσεις για άφιξη θεϊκών οντοτήτων στη Γη, και αναφορές στην Μοναδικότητα του Θεού, και στα χαρακτηριστικά του. Ύστερα, εξιστορείται μια μάχη. Στρατιές Ελλήνων μάχονται, και αναμένουν την επιστροφή των Θεών. Οι συντελεστές της παράστασης εξιστορούν τον ΔΙΑ. Μιλούν για το τι όρισε στα παλιά τα χρόνια, και μας ταξιδεύουν στον παρελθόν. Ο «σκοτεινός» Κρόνος, όμως, είναι εδώ, και γι' αυτό αποστέλλονται Θεοί, για να τον ανατρέψουν από την εγκαθίδρυση του στη Γη. Πρώτα έρχεται ο ΑΡΗΣ, που σαν άνεμος θα πάει παντού, και θα εμποδίσει την Σελήνη. Ύστερα, ο ΔΕΙΜΟΣ, προκαλώντας ΔΕΟΣ, θα έρθει γρήγορα στη Γη, και θα μείνει για πάντα εδώ, όσο ο ΕΛΛΗΝ θα πολεμά μαζί με τους θεούς. Τέλος, ο Οδυσσέας θα εμφανιστεί κι η Μοίρα θα ολοκληρώσει το καθήκον της. Η Συμφωνία κλείνει με επανάληψη επίκλησης στο θεό ΔΙΑ. Ερμηνευτικά, τώρα, η όσο κι αν φαίνεται τυχαία αυτή σειρά των Movement, αναφέρεται σε μια τελετή, που γίνεται για να κληθεί κάποιος θεός. (θα μπορούσαμε να πούμε πως η αρχή της πρώτης επίκλησης, έγινε με τη Μυθωδία). Ύστερα, θα αρχίσει μετά από καιρό ένα πόλεμος (δεν έχει γίνει ακόμη), στον οποίο πρώτα ο ΔΙΑΣ, και μετά ο ΚΡΟΝΟΣ, θα έρθουν αντιμέτωποι. Και μέσα στη λαίλαπα του πολέμου, θα εμφανιστεί κι ο αντίστοιχος θεός, ο ΑΡΗΣ, που θα σπείρει το χάος στο πέρασμα του. Ύστερα, θα έρθει γρήγορα με το άρμα του το ΔΕΟΣ, και όλοι θα απορρήσουν με τα τεκταινόμενα. Οι Έλληνες θα πολεμήσουν μαζί με τους θεούς τους τον Κρόνο, και μετά από ένα μακρύ ταξίδι ιστορίας, μετά από μια προσωπική Οδύσσεια στη ροή του Κρόνου (Χρόνου), το Πεπρωμένο, που δε δύνανται να αποφευχθεί, θα πραγματοποιηθεί. Το Πεπρωμένο, όμως, δεν είναι μόνο «μη αναπόφευκτο», αλλά και προκαθορισμένο. Ίσως αναφέρεται έμμεσα σε μια προφητεία, που θα εκπληρωθεί, και η οποία εκπλήρωσης θα λάβει χώρα μετά από μια περίοδο πολέμου, καταστροφών, και συμπαντικών μορφών. Αρμαγεδδών. Αποκάλυψη. Η Συμφωνία, όμως, παρόλο που αναφέρεται στη Μοίρα, που έχει τον πρώτο, αλλά και τον τελευταίο λόγο στη Ιστορία, δεν κλείνει εκεί. Γίνεται μια ακόμη επίκληση. Μια ακόμη επίκληση. Ένα ακόμη κάλεσμα. Η Συμφωνία θα κλείσει, όταν επιστρέψουμε στην αρχή της. Όταν δηλαδή, μετά τον πόλεμο, καλέσουμε ΠΑΛΙ το Δια να εμφανιστεί. Δε ξέρω γιατί, και πιστεύω πως δεν θα είμαι κι ο μόνος που το νιώθει αυτό, αλλά σύντομα, θα γίνει μια ακόμη Μυθωδία. Ως τότε όμως, ο ελληνικός λαός θα έχει ξυπνήσει από το λήθαργο τόσων αιώνων, και θα πάρει υποσυνείδητα σύσσωμος μέρος στην επίκληση. Κι αν στον ΑΡΗ μπόρεσαν κάποιοι να ακούσουν το «πρώτο» μήνυμα μας, φανταστείτε τι θα γίνει, όταν πλήθος κόσμου αρχίσει να φωνάζει ΕΛΑ ΔΙΑ. Μήπως...και μια ακόμη νέα Μυθωδία θα λάβει χώρα σε λίγο καιρό; Οι παρατηρήσεις δικές σας. © jargyr 27.01.2007 1 Αναφορικά με τις καιρικές συνθήκες " Γενικότερα πιστεύω ότι η όλη δουλειά των δύο αυτών παιδιών (ΕΧΕΤΛΑΙΟΥ και ΠΕΛΑΣΓΟΥ) είναι πάρα πολύ καλά εμπερειστατωμένη και αξιόλογη. Δεν έχω βρει άλλη τόσο αξιόλογη δουλειά σχετικά με την ερμηνεία της Μυθωδίας και γι αυτό και την παρουσιάζω σε αυτό το blog.

Στις 28 Ιουνίου 2001, ο δικός μας Βαγγέλης Παπαθανασίου έδωσε μια μοναδική μουσική παράσταση με θέμα "Μυθωδία" με επίσημο χορηγό την NASA (!) Σημαντικά ερωτήματα γεννήθηκαν κατά την διάρκεια της συναυλίας και το πέρας αυτής (τελετή για πολλούς), για το είδος της μουσικής, τους στίχους (αν υπήρχαν), τις εικόνες, την τοποθεσία, την ώρα, την ημερομηνιά, τους χορηγούς, και άλλα πολλά... Εν τω μεταξύ προέκυψαν αναλύσεις και στοιχεία από ελεύθερους ερευνητές. Δείτε τα παρακάτω βίντεο, 14 χρόνια μετά και προβληματιστείτε μαζί μας! Γιατί πολλά πράγματα δεν είν' αυτό που φαίνονται... Τo καλοκαίρι του 2001 δόθηκε στο χώρο των Στηλών του Ολυμπίου Διός μια συναυλία του διάσημου ανά τον κόσμο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου υπό την πλήρη χρηματοδότηση της NASA. Ο λόγος της πραγματοποίησης αυτής της συναυλίας ήταν η αποστολή σήματος εικόνας και ήχου στον….Άρη! Η γνωστή πλέον ΜΥΘΩΔΙΑ, μετά την παγκόσμια προβολή της προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ερωτήματα... 1) Για ποιό λόγο η NASA δαπάνησε περίπου 6 εκατομμύρια Ευρώ για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας συναυλίας; 2) Για ποιό λόγο η συναυλία αυτή , με τόσο μεγάλη σημασία για τη NASA, πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους στύλους του Ολυμπίου Διός; 3) Γιατί επιλέχτηκε Ελληνική σύνθεση και όχι κάποια σύνθεση από άλλη χώρα; 4) Γιατί οι στίχοι της Μυθωδίας είναι στα Αρχαία Ελληνικά; 5) Για ποιό λόγο οι εικόνες που επιλέχθηκαν να σταλούν στον Άρη δείχνουν εκτός φυσικά της Ακροπόλεως, προτομές του Δία, της Αθηνάς, του Περικλέους, καθώς και άλλων Αρχαίων Ελλήνων αλλά και Ολύμπιων θεών; 6) Και το σημαντικότερο... μέσα από τους στίχους θα καταλάβετε ότι γίνεται επίκληση στο Δία έτσι ώστε να κατέβει στη γη. Γιατί η NASA και κατ’ επέκταση οι Αμερικάνοι που αμφισβητούν τα πάντα που έχουν σχέση με Αρχαία Ελλάδα, πόσο μάλλον την Ελληνική “μυθολογία” να δώσουν τόσα χρήματα για να κάνουν συναυλία – επίκληση προς το…Δία;; Κομμάτι 1ο με στοίχους για μια σύντομη εικόνα.. Το ακόλουθο βίντεο είναι μια ολοκληρωμένη εργασία, με στοίχους και μετάφραση από όλη την συναυλία. Μια πολλη καλη εργασια ακομα με παραπομπες και σε αλλα βιντεο σχετικα παντα με την Μυθωδια (Μερος 1ο απο 4, θα βρειτε τα υπολοιπα στο Youtube) Λίγα λόγια για τον Συνθέτη (από το "Βικιπαιδεια") Γνωστός και απλά σαν Vangelis. Είναι μουσικός διεθνούς φήμης. Γεννήθηκε στο Βόλο στις 29 Μαρτίου 1943 και άρχισε να συνθέτει από πολύ νέος (4 ετών). Κατά βάση είναι αυτοδίδακτος, καθώς αρνήθηκε να πάρει μαθήματα κλασσικού πιάνου. Σπούδασε κλασική μουσική, ζωγραφική και σκηνοθεσία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Στις αρχές του 60' σχημάτισε το συγκρότημα Forminx που ήταν αρκετά δημοφιλές στην Ελλάδα. Το 1968 μετακόμισε στο Παρίσι εκεί σχημάτισε τους Aphrodite's Child μαζί με τον Ντέμη Ρούσο. Το 1982 τιμήθηκε με Όσκαρ για το ομώνυμο τραγούδι της ταινίας Οι Δρόμοι της Φωτιάς. Το 2001 το έργο του Μυθωδία επελέγη από τη NASA ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: '2001 Οδύσσεια στον Άρη'. Σημάδεψε την ελληνική ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του 1960 με το συγκρότημα Forminx. Από το 1975 ζει στο Λονδίνο . Η μουσική του είναι βασισμένη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Συνεργάστηκε με την Ειρήνη Παππά στους δίσκους Ωδές (1979) και Ραψωδίες (1986), που περιέχουν διασκευές δημοτικών τραγουδιών και βυζαντινούς ύμνους, με τον Γιον Άντερσον του συγκροτήματος Υes στους δίσκους Shοrt Stοries (1979) και Τhe Friends οf Μr Cairο (1981), καθώς και με την ιταλίδα τραγουδίστρια Μίλβα στο L.Ρ. Τra du sοgni. Συνέθεσε τη μουσική και για άλλες ταινίες , όπως ΒladeRunner (1981), Αntarctica (1983), 1492, Τhe Cοnquest οf Ρaradise (1992), Αλεξανδρος, Ελ Γκρέκο (2007). Επίσης, συνέθεσε το ηχητικό σήμα των ειδήσεων της ΕΡΤ το 1982, το οποίο συνεχίζει να ακούγεται στα δελτία ειδήσεων των κρατικών καναλιών μέχρι σήμερα. Ο αστεροειδής της Κύριας Ζώνης 6354 Vangelis έχει πάρει το όνομά του προς τιμήν του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο ΑΦΥΠΝΙΣΤΗΣ Πηγή κειμένου: oafypnistis.blogspot.gr

Αρχαία Ελληνικά, Αρχαίοι Έλληνες, Μυθολογία, Θεσμοί, Πολιτισμός, Ιστορία

Το 1ο μέρος εδώ. Είχα υποσχεθεί να προχωρήσω σε ένα 2ο μέρος του θέματος, αλλά θα υπάρξει σίγουρα και 3ο και 4ο. Στο 1ο μέρος δεν ανέτρεξα σε καμία πηγή. Ήταν όπως είχα ήδη στο μυαλό μου κάποιες πληροφορίες και τις συνδύασα. Το παρακάτω κείμενο το ανακάλυψα κατά λάθος σήμερα και πραγματικά, τα περισσότερά του σημεία είναι αρκετά στα οποία θα αναφερόμουν -αλλά ομολογώ πως τεμπέλιασα από τις 30 Ιουλίου μέχρι τώρα- γι αυτό και σας το παραθέτω αυτούσιο. Προέρχεται από το μπλογκ -Διανόημα- ἂπειρον, Ἑλλάς - το οποίο εντόπισα απόψε και η τελευταία του δημοσίευση σταματά στις 10 Νοεμβρίου 2015. ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ Ατλάντιο –Κρόνιο Ιερατείο [ Πριν 30 χρόνια, Έλληνες μαθητές που πήγαιναν να σπουδάσουν στην Αμερική βρίσκονταν πολύ πιο μπροστά από τους Αμερικανούς συμφοιτητές τους, αφού τα μαθηματικά που τους δίδασκαν, έως και το δεύτερο έτος του πανεπιστημίου, τα είχαν μάθει ήδη στο Ελληνικό Λύκειο ] Στον Ελληνικό κόσμο, πολύ πριν τους τρείς Κατακλυσμούς που είναι καταγεγραμμένοι, του Φορονέως, του Δευκαλίωνος και του Ωγύγου υπήρξε μια χρυσή εποχή που αποτελεί θρύλο για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ησίοδος στο έργο του «Έργα και Ημέραι», αναφέρει το Χρυσό γένος. Ήταν η εποχή που βασίλευε ο Κρόνος. Οι άνθρωποι ζούσαν όπως οι θεοί, μακριά από βάσανα και δυστυχίες. Δεν γερνούσαν και περνούσαν τον καιρό τους πάντα νέοι σε συμπόσια και γιορτές. Όταν ερχόταν η ώρα να πεθάνουν αποκοιμούνταν γλυκά. Δεν γνώριζαν το νόμο της δουλειάς. Όλα τα αγαθά ήταν στη διάθεσή τους από μόνα τους. Το έδαφος έδινε από μόνο του αρκετή σοδειά κι εκείνοι ζούσαν στην εξοχή ειρηνικά. Από τότε που το γένος αυτό χάθηκε από τη γη με τη βασιλεία του Διός, οι άνθρωποι της εποχής εκείνης έγιναν Φύλακες των Θνητών και χορηγοί των αγαθών. Αυτός είναι με την πιο παλιά μορφή του ο μύθος της χρυσής εποχής που πολύ αργότερα ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΚΕ από τους Ιουδαίους στις διηγήσεις για τον Παράδεισο που τον ανέμιξαν με ότι είχαν μάθει στη Βαβυλώνα όπως το ιερό δένδρο της γνώσης, το οποίο υιοθέτησαν στο δένδρο της Καμπάλα. Ο μύθος αυτός πολύ σύντομα έγινε κοινός τόπος ηθικής που συνήθιζε να αναπαριστά την αρχή της ανθρωπότητας έως την εποχή της δικαιοσύνης και της καλοπιστίας. Στην Ρώμη, όπου ο Κρόνος κυριαρχούσε με τον Σατούρνο, τοποθετούσαν την χρυσή εποχή, την εποχή που ο θεός αυτός βασίλευε στην Ιταλία, η οποία ονομαζόταν Αυσονία. Οι θεοί ζούσαν σε στενή σχέση με τους θνητούς. Πόρτες δεν υπήρχαν αφού δεν υπήρχε κλεψιά, ούτε δολοφονίες. Για πρώτη φορά ο τεχνικό πολιτισμός εμφανίστηκε με την εισαγωγή του ΔΡΕΠΑΝΙΟΥ από τον Κρόνο, ένα σύμβολο που χρησιμοποίησε αργότερα ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ για δύο λόγους: πρώτα για να αναφερθεί στην χρυσή εποχή που υποσχόταν και δεύτερον για να τονίσει πως συντάσσεται στο Στρατόπεδο του ΚΡΟΝΟΥ, του αντιπάλου του ΔΙΟΣ. Ο Σατούρνος έμαθε στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν καλύτερα τα προϊόντα που έδινε η εύφορη γη από μόνη της. Στη Ρώμη διηγούντο πως ο Σατούρνος βασίλεψε στο Καπιτώλιο, εκεί που αργότερα χτίστηκε ο ναός του Αρίστου Υψίστου Διός. Στη χώρα αυτή τον υποδέχθηκε ο θεός Ιανός και από τότε βασίλευε εκεί μαζί του. Ο μύθος της Χρυσής Εποχής εμφανίζεται αργότερα στον μυστικισμό των Νεοπυθαγορείων, κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού όλες οι ΕΧΘΡΙΚΕΣ, προς την Βασιλεία του Διός, δυνάμεις, υπόσχονταν τη Χρυσή Εποχή του Κρόνου, για να παραπλανήσουν και να στρατολογήσουν συμμάχους ΕΧΘΡΙΚΟΥΣ προς τον Δία. Η γνώση που διαδόθηκε στην προκατακλυσμιαία εποχή από δυνάμεις (Οάννες, Τελχίνες κ.α.) είναι ξεκάθαρο πως εισήχθησαν από εξωγήινες πηγές και με αρκετά θετικές προθέσεις. Οι θεοί δεν είναι παρά κάποιοι εξωγήινοι που προσγειώθηκαν στη γη στην αρχή με τα διαστημόπλοια του Διός και πολύ αργότερα έφθασαν τα ΚΡΟΝΙΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ που διέβρωσαν και κακομεταχειρίστηκαν την ΓΝΩΣΗ, όπως συμβαίνει και σήμερα με τη διάσπαση της πυρηνικής ενέργειας, τους χημικούς και βιολογικούς ΠΟΛΕΜΟΥΣ και τις τεχνολογίες ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ. Η γνώση είναι ουδέτερη, όσο και αν ισχυρίζεται το Κρόνειο ιερατείο πως η γνώση είναι η αιτία του κακού. (ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΟΝΙΟΥ ῙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ)….. Τα ιερατεία τότε δεν είχαν μόνον την γνώση των μαγνητικών Πεδίων αλλά γνώριζαν πώς να χειρίζονται γενικότερα τα ενεργειακά πεδία και το νού των ανθρώπων….. Οι Μαύροι Μάγοι της Ατλαντίδος είχαν υπεράνθρωπες δυνάμεις, υπονόμευαν όμως ολοκληρωτικά και διέφθειραν την ηθική των ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. Εισήλθαν σε θέσεις που πριν κατείχαν οι ΜΥΗΜΕΝΟΙ και άρπαξαν τα ηνία της Πνευματικής κυβέρνησης. Η Αδελφότητα αυτή είναι η ίδια Αδελφότητα (ΤΕΚΤΟΝΩΝ-ΜΑΣΟΝΩΝ) που ελέγχει τον κόσμο σήμερα, μέσω του τραπεζικού συστήματος που δημιούργησε, χειριζόμενη το νου των ανθρώπων, μέσω του (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ) συστήματος που δεν έχει στόχο τη μόρφωση των πολιτών αλλά την διδαχή των ΑΡΧΩΝ που επιβάλλει το ΚΡΟΝΙΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ που έχει τον κόσμο υπό τον έλεγχό του……. πηγή

Ο μύθος λοιπόν είναι η προ-λογική σκέψη του πρωτόγονου ανθρώπου, από την οποία λείπουν μερικές βασικές έννοιες όπως η ουσία, η αιτιότητα και ο χρόνος.

Ο Θάνατος και η Ανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα - Πύλη Ιάσωνος και Ρέας

Ο Ησίοδος αναφέρει ότι οι Γίγαντες γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού που χύθηκε στην Γαία όταν ο Κρόνος απέκοψε τα αιδοία αυτού.

Ο Πήγασος, ο Ποσειδώνας, η Μέδουσα, αλληγορίες και συμβολισμοί - Πύλη Ιάσωνος και Ρέας

Όπως λένε οι γραπτές πηγές ο Αχιλλέας σήκωσε τη νεκρή βασίλισσα και την έβγαλε από το πεδίο της μάχης.

Η Ανάσταση των Θεών - Πύλη Ιάσωνος και Ρέας

Τρεις είναι οι μεγάλοι κατακλυσμοί της Ελληνικής μυθολογίας. Ο Ωγύγιος κατακλυσμός, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, και ο κατακλυσμός του Δαρδ...

Αναστημένοι θεοί από την αρχαιότητα μέχρι τον Ιησού - Πύλη Ιάσωνος και Ρέας

Το ποίημα θεωρείται πλέον σημαντική πηγή πληροφοριών για τον αγροτικό τρόπο ζωής των Ελλήνων της εποχής, καθώς και για ορισμένες ηθικές αξίες που ..

Μια πολύ παράξενη αναφορά στο βιβλίο των Σιβυλλικών Χρησμών, για την Κιβωτό του Δευκαλίωνα ή Νώε ως πυραυγέα δίσκο.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Γενικά Η Ελληνική γλώσσα έχει την πιο μακρά ιστορία από τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αυτό καταμαρτυρείται από επιγραφές που έχουν βρεθεί στην Ελληνική γη και που χρονολογούνται από τη …

Οι πράξεις που εξόργισαν τον πατέρα των θεών και η πανουργία του Ηρακλή Ο Άτλας ήταν γιος του Τιτάνα Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης. Αδέρφια του ήταν ο Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος, οι γνωστοί «Ιαπετίδες». Στη διάρκεια της Τιτανομαχίας, ο Άτλαντας αντιτάχθηκε στον παντοδύναμο Δία... Έγινε αρχηγός των Τιτανίδων, δηλαδή των γιων των Τιτάνων και αποδείχτηκε ισχυρότερος όλων. Ωστόσο, όταν η μάχη έληξε με τη νίκη του Δία, ο αρχηγός των θεών θέλησε να τιμωρήσει τον Άτλαντα για την περιφρόνηση που του έδειξε και να τον εκδικηθεί, επειδή κατασπάραξε μαζί με τα αδέρφια του, τον Διόνυσο. Η τιμωρία είχε ως εξής: ο Άτλας βυθίστηκε στα Τάρταρα κάτω από τη γη, στα σύνορα του χάους και καταδικάστηκε να φέρει αιωνίως στους ώμους του τον Ουράνιο Θόλο, δηλαδή τον ουρανό. Εκεί, τον βρήκε ο Ηρακλής, που τον είχε διατάξει ο Ευρυσθέας να του φέρει τα μήλα των Εσπερίδων. Ο Ηρακλής δεν ήθελε να πάει ο ίδιος. Πρότεινε στον Άτλαντα να τον αντικαταστήσει στα βαριά του καθήκοντα και εκείνος με τη σειρά του να πάρει τα πολύτιμα φρούτα. Κι όντως έτσι έγινε. Όταν όμως ο Άτλας επέστρεψε με τα μήλα ήθελε, όσο τίποτα άλλο, να απαλλαγεί από το αιώνιο βάσανο. Αρνήθηκε να κρατήσει τον ουρανό, με τη δικαιολογία ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα φρούτα στον Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής, όντας οξυδερκής, κατάλαβε το τέχνασμα του. Προσποιούμενος ότι χρειάζεται λίγη βοήθεια για να κρατάει το θόλο καλύτερα, άφησε όλο το βάρος να πέσει στην ωμοπλάτη του Άτλαντα και έτσι συνεχίστηκε η αιώνια τιμωρία του. Από αυτό το αιώνιο βασανιστήριο προκύπτει και το όνομα «Άτλας» – προέρχεται από το γράμμα άλφα και τη λέξη «τλαν», που σημαίνει «εκείνος που υπομένει τα πάντα». Πηγή: master-lista

Αρχαία Ελληνικά, Αρχαίοι Έλληνες, Μυθολογία, Θεσμοί, Πολιτισμός, Ιστορία

Στον Τιθωνό η Ηώ τού γέννησε τον χαλκοντυμένο Μέμνονα, των Αιθιόπων βασιλιά, μα και τον άνακτα Ημαθίωνα. (Ησίοδος στιχ. 984-985). Αιώνια συντροφιά των καλοκαιρινών μας στιγμών το τζιτζίκι. Εάν κάποιος περιέγραφε το καλοκαίρι στην Ελλάδα, μία από τις πέντε-έξι λέξεις που θα έβαζε στην περιγραφή του θα ήταν και αυτός ο ήχος, ο ακατάπαυστος ήχος από το συμπαθές έντομο. Ποιος όμως είναι ο μύθος γύρω από το τζιτζίκι; Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του μύθου. Λέγεται λοιπόν πως το τζιτζίκι ήτανε κάποτε άνθρωπος, ο Τιθωνός. Ο Τιθωνός κατά την ελληνική μυθολογία ήταν αδελφός του Πριάμου, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς. Λέγεται πως ήταν άνδρας έξοχης ομορφιάς, τον οποίο απήγαγε η Ηώ λόγω τού σφοδρού έρωτα που ένιωθε γι' αυτόν και από τον οποίο απέκτησε δύο γιους, τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα. Κατά μία άλλη εκδοχή ήτανε γιος τής Ηούς και του Κεφάλου και πατέρας τού Φαέθοντος. Ας πάρουμε όμως τον μύθο από την αρχή. Ορισμένοι μυθογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Τιθωνός είχε στη γη και μία θνητή σύζυγο, την Κισσία. Ο Απολλόδωρος παραδίδει και τις δύο εκδοχές για τον Τιθωνό και τη σχέση του με την Ηώ, και μάλιστα στο ίδιο βιβλίο (3.12.3 και 3.14.3). Σύμφωνα λοιπόν με τη μία εκδοχή ο Τιθωνός ήταν γιος της Ηώς και του Αθηναίου Κέφαλου, γιου του Ερμή και της Έρσης. Η πιο διαδεδομένη εκδοχή εντάσσει τον Τιθωνό στον Τρωικό κύκλο και τον θεωρεί γιο του Λαομέδοντα και της Στρυμώς, κόρης του θεού ποταμού, ή της Πλακίας, κόρης του Οτρέα, ή της Λευκίππης. Κι απ' του λεβέντη Τιθωνού την αγκαλιά η Αυγούλα σηκώνουνταν να φέρει φως σ' όλους, θεούς κι ανθρώπους. (Όμ., Οδ. ε 1-2) Η Ηώ λοιπόν, ερωτεύτηκε τον Τιθωνό και τον απήγαγε μαζί με τον Γανυμήδη, κατά μία εκδοχή, για να τους καταστήσει εραστές της. Ωστόσο, όταν ο Δίας κράτησε τον Γανυμήδη για τον εαυτό του. Η Ηώ τότε τον μετέφερε στην Ανατολική Αιθιοπία όπου ίδρυσε τα Σούσα. Επειδή όμως ο Τιθωνός, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα (γιου του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας, γιου του Τρώα, γιου του Εριχθόνιου, γιου του Δαρδάνου, γιου του Δία και της Ηλέκτρας) ήταν θνητός η Ηώ ζήτησε από τον Δία να γίνει αθάνατος και να ζήσει αιώνια. Αλλά όταν ζήτησε την χάρη της αθανασίας, ξέχασε όμως να ζητήσει και αιώνια νεότητα. Απέκτησαν και δύο γιους μαζί, τον Μέμνονα και τον Ημαθίωνα. Η Ηώς όπως είπαμε παρακάλεσε τον Δία να κάνει τον Τιθωνό αθάνατο, αλλά λησμόνησε να του ζητήσει να του χαρίσει και την αιώνια νεότητα, και έτσι ο Τιθωνός γέρασε πολύ, παρά τις προσπάθειες της Ηούς να τον κρατήσει νέο. Έτσι αρχικά, έζησαν ως ενθουσιώδεις εραστές, αλλά όταν τα μαλλιά του άρχισαν να ασπρίζουν, η Ηώ τον βαρέθηκε και παρότι τον φρόντιζε και έτρεφε με αμβροσία. Το Γήρας ήρθε σ’ αυτόν και σταδιακά έφθασε σε σημείο να μην μπορεί να κινηθεί. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας, κι έτσι η Ηώ, που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Με την παράλειψη της Ηούς να ζητήσει από τους θεούς, μαζί με την αθανασία, και την αιώνια νεότητα, ο Τιθωνός δεν μπορεί να πεθάνει, αλλά βρίσκεται σε διαδικασία διαρκούς γήρανσης. Γέρος αδύνατος και εξασθενημένος, έφτασε σε μεγάλη ηλικία μετά από παράκληση τής Ηούς, δεν διατήρησε όμως και την έξοχη ομορφιά του. Μόνο η φωνή του διατήρησε την νεανικότητά της, γι’ αυτό και οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε τζιτζίκι. Σε ένα ζαρωμένο έντομο δηλαδή που απλώς μιλά ακατάπαυστα, ανίκανο για νεανική δράση. Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ηώ διατήρησε την αγάπη της και ότι ουδέποτε ντράπηκε που κοιμόταν μαζί του, ζητώντας μάλιστα από τον Δία να τον μεταμορφώσει σε τέττιγα (τζιτζίκι). Έτσι έμεινε και ως τις μέρες μας η έκφραση «ὑπὲρ τὸν Τιθωνὸν ζῆν» που λεγόταν για άνθρωπο που είχε φθάσει σε πολύ βαθιά γεράματα. Σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης του παραπάνω μύθου μας λέει ο Ρ. Γκρέιβς στο βιβλίο του Λευκή Θεά:"Ο μύθος του Τιθωνού και της Ηούς (Αυγής ή Αουρόρας) φαίνεται ότι προέρχεται από λανθασμένη ερμηνεία κάποιας ιερής απεικόνισης η οποία παρίστανε την Σελήνη-θεά πιασμένη χέρι-χέρι με τον Άδωνη, δίπλα στον ανατέλλοντα Ήλιο, σύμβολο της νιότης του και στο τζιτζίκι σύμβολο της καταστροφής που τον περίμενε." Η Ηώ κυνηγάει τον Τιθωνό Ένα ποίημα της Σαπφούς μας περιγράφει τον μύθο. Μας λέει ο φιλόλογος Σταύρος Γκιργκένης σχετικά: "Το ποίημα αυτό της Σαπφούς ήταν ουσιαστικά άγνωστο μέχρι το 2004. Ως τότε κατείχαμε από πάπυρο που εξέδωσαν στις αρχές του 20ου οι Grenfell και Hunt (P. Oxy. 1787) τα δεύτερα μισά των στίχων. Το 2004 εκδόθηκαν άλλοι δύο πάπυροι (P. Köln 21351+21376), οι οποίοι μας επέτρεψαν να συμπληρώσουμε τα κενά και να έχουμε σχεδόν ακέραιο το ποίημα. Το ποίημα είναι γραμμένο σε ασκληπιάδειο μέτρο και οργανωμένο σε δίστιχα. Με βάση το μέτρο πρέπει να ανήκε στο 4ο βιβλίο της αλεξανδρινής έκδοσης. Η Σαπφώ απευθύνεται στα μέλη του θιάσου της, νεαρές κοπέλες, και τις καλεί να συνεχίσουν τη σπουδή και την εξάσκηση της μουσικής και του χορού, ώστε να αποκτήσουν τα ωραία και ευγενή δώρα που χαρίζουν οι Μούσες στον καλλιεργημένο άνθρωπο. Η ίδια δεν μπορεί να τις ακολουθήσει στο χορό, επειδή έχει πια γεράσει. Ωστόσο αντιμετωπίζει το γήρας με φιλοσοφική διάθεση: κανένας άνθρωπος ποτέ δεν πρόκειται να αποφύγει την παρακμή του σώματος που φέρνουν τα γηρατειά." ...Ας πάμε να το απολαύσουμε σε μετάφραση του ιδίου. Το αρχαίο κείμενο: στεναχίσδω θαμέως· ἀλλὰ τί κεν ποείην; ἀγήραον ἄνθρωπον ἔοντ’ οὐ δύνατον γένεσθαι. καὶ γάρ π[ο]τα Τίτωνον ἔφαντο βροδόπαχυν Αὔων ἔρωι φ[υρ]άθεισαν βάμεν’ εἰς ἔσχατα γᾶς φέροισα[ν, ἔοντα [κ]άλον καὶ νέον, ἀλλ’ αὖτον ὔμως ἔμαρψε χρόνωι πόλιον γῆρας, ἔχ[ο]ντ’ ἀθανάταν ἄκοιτιν>. Σε νεοελληνική απόδοση: . Η Ηώ κυνηγά τον Τιθωνό Η έρευνα έγινε από την Γιώβη Βασιλική *Πληροφορίες για τον Τιθωνό από: Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας της Δήμητρας Μήττα/ Βικιπαίδεια/chilonas.com/ Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot

ΤΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ!!! ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ!!!

Καταδιώκοντας ο Ζεύς τον Τυφώνα, τον πρόλαβε στην περιοχή του Ορόντη και εξόντωσε πολλούς ερπετοειδείς, τόσο εκ των υποχωρούντων μαζί με τον Τυφώνα, ό

Ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να πιάσει τον κάπρο και να τον φέρει ζωντανό στο Άργος, βέβαιος ότι ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε να το πιάσει.

Τελχίνες. Τα Όντα που Εξόπλισαν Θεούς και Ανθρώπους Οι Τελχίνες σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία άλλοτε φέρονται ως θνητοί και άλλοτε ως μυθικοί δαίμονες. Σύμφωνα με την επικρατέστερη αρχαία ελληνική παράδοση, από την ένωση της θεάς Γαίας και του Πόντου γεννήθηκαν εννέα όντα τα οποία σύμφωνα με τον Καλλίμαχο κατείχαν τις ιδιότητες του βάσκανου, του […]

Φορωνίς: Το Αρχαιότερο Έπος για τον Κατακλυσμό του Ωγύγου Προς τιμήν του Φορωνέως γράφτηκε το αρχαιότερο έπος με τίτλο «Φορωνίς», από άγνωστο ποιητή, που χάθηκε. Αυτό το έπος χρησιμοποίησαν ως πηγή τους οι λογογράφοι Ακουσίλαος και Ελλάνικος και από αυτούς οι μεταγενέστεροι, από τους οποίους παίρνουμε μια εικόνα από το περιεχόμενό του. Ο Αργείος διθυραμβοποιός Ελλάνικος, […]

Προσέξτε ότι παντού, σε όλη την έκταση του ανάγλυφου, επικρατεί μία αναστάτωση στα ζώα καθώς συμβαίνει το μυστηριώδες συμβάν.

Τον Ιούνιο του 2001, στις 21/6/2001 η εκεί κοντά στο ηλιοστάσιο όταν ο Άρης θα ερχόταν σε σύνοδο (ευθυγραμμιζόταν ) με τις στήλες του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου «ΜΥΘΩΔΙΑ». Λέγεται ότι την είχε συνθέσει από το ΄93 και ότι την είχε κάπου καταχωνιασμένη, ώσπου η NASA, ζήτησε από διάφορους συνθέτες κάποιο μουσικό θέμα το οποίο θα γινόταν ο ύμνος για την αποστολή ενός δορυφόρου στον Άρη, που θα χαρτογραφούσε τις υπόγειες ποσότητες νερού (πάγου). Υπήρξαν πολλές προσφορές, αλλά επικράτησε η Μυθωδία!!!! Το CD υπάρχει μέσα στον δορυφόρο και παίζει συνέχεια τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου στο Διάστημα. Δηλαδή η μουσική, ο ρυθμός, η αρμονία ,οι υποτιθέμενοι στίχοι και τα μαθηματικά (αφού η μουσική ως μέρος της ακουστικής επιστήμης μπορεί να αναλυθεί σε ημίτονα και συνημίτονα οπότε και να μετατραπεί ο ρυθμός σε μαθηματικά και το αντίστροφο) της Μυθωδίας ταξιδεύουν στο διάστημα. Κατά καιρούς πολλοί «ερμηνευτές» προσπάθησαν να εντοπίσουν και αναλύσουν τους στίχους της Μυθωδίας. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί ότι και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και η NASA ουδέποτε παραδέχθηκαν δημοσίως την ύπαρξη στίχων. Παρόλα αυτά και με αφορμή την τελευταία εκπομπή του κ. Χαρδαβέλα παρουσιάστηκε μία αξίολογη κατ΄ εμέ εκδοχή ύπαρξης και ανάλυσης στίχων στη Μυθωδία από τον ΕΧΕΤΛΑΊΟ και τον ΠΕΛΑΣΓΟ που την παρουσιάζω σε αυτό και τα επόμενα άρθρα ανά Movement (λόγω το ότι ο συνολικός όγκος των στίχων και της ανάλυσης είναι μεγάλος: «Κατ' αρχάς.,.ο τίτλος του «έργου»: ΜΥΘΩΔΙΑ. θα μπορούσε άνετα να ερμηνευτεί ως ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ ή ως ΜΥΘΟΣ+ΔΙΑΣ. Πρόκειται για ένα «τραγούδι ιστορίας (ιστορικής μείζονος σημασίας ίσως;)» ή απλά για μια «εξιστόρηση που αφορά τον Δία»; Ότι και να ναι, ίσως να είναι νωρίς να το διασαφηνίσουμε από τώρα. Ετυμολογικά, τουλάχιστον, μάλλον η ερμηνεία ότι η Μυθωδία είναι παράγωγο των λέξεων ΜΥΘΟΣ + ΩΔΗ φαίνεται να είναι κι η επικρατέστερη, γιατί το να αλλάξει το Ο σε Ω κατά τη συναίρεση των πιθανών λέξεων ΜΥΘΟΣ + ΔΙΑΣ είναι λίγο παράτολμη, έως αδύνατη. Προσωπικά πιστεύω, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πιο σύνθετη ομάδα λέξεων, που αποτελούν οι: ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ+ΔΙΑΣ. Ένα τραγούδι, υπό μορφή μύθου, για το Δία. -> - ΜΥΘΩΔΙΑ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ξεκινάμε με μια πανοραμική άποψη του λεκανοπεδίου, όσο παρουσιάζονται οι συντελεστές της παράστασης. Η κάμερα γυρίζει αργά αργά καλύπτοντας όλο το λεκανοπέδιο, κι εστιάζει τελικώς στο ναό του Δία, στο γνωστό μας Ολύμπιο....φωτισμένο σε κατάλευκο Φως. Επίσημη ώρα έναρξης 20:45. Η μουσική πανδαισία ξεκινά. Οι απαλοί ήχοι από το συνθεσάιζερ ανεβαίνουν στη μουσική κλίμακα ολοένα και περισσότερο, όσο διαρκεί η μικρή αυτή εισαγωγή. Εικόνες του πλανήτη ΑΡΗ προβάλλονται στους θεατές, σα να προσγειώνεται ο κάθε θεατής πάνω στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, ενώ δευτερόλεπτα μετά επιστρέφουμε πίσω στη Γη, στο σημείο, όπου λαμβάνει χώρα η ΜΥΘΩΔΙΑ. Όχι όμως κάπου τυχαία, αλλά ακριβώς πάνω από τις υπάρχουσες στέρεες ακόμη κολώνες του Ολυμπίου. Αν προεκτείνουμε νοερά τον εξωτερικό κίονα, θα «πέσουμε» πάνω στον πλανήτη ΑΡΗ, που εκείνη τη στιγμή φαίνεται να έρχεται σε «σύνοδο» με τον επίγειο ναό. Από τα μεγάφωνα, «ανακοινώνεται» πως αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή ο Αρης «περνά» ακριβώς από πάνω από το κεφάλι των θεατών. Ο συνθέτης με κλειστά πλέον τα μάτια του, στρέφει τη ματιά του προς τα πάνω, προσκαλώντας τους θεατές στη μέθεξη. Ο «Οφθαλμός της Δίκης» προβάλεται στο λευκό πανί. Το μάτι του Δία, που τα βλέπει όλα.... μια μικρή εστίαση στην γειτονική φωτισμένη Ακρόπολη....και το πρώτο Movement έχει κιόλας αρχισε. MOVEMENT I (ΣΤΙΧΟΙ) ΟΝΕ, TWO, THREE, ONE TWO THREE, ONE TWO THREE. (ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙ--- Α Ε-- ΛΑ ΔΙ—-Α Ε—-ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ ΔΙΑ Ε—ΛΑ ΔΙΑ Ε--ΛΑ (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙΑ Ε-ΛΑ ΔΙΑ Ε-ΛΑ ΔΙΑ Ε—ΛΑ ΔΙΑ Ε-ΛΑ ΕΛΑ (ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙΑ ΕΡΩΤΑ ΖΗΤΩ ΣΥ ΕΛΑ ΔΙΑ ΣΥ ΘΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΩ ΜΕΝ ΣΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΘΕΕ (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ (ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΕΝ ΖΕΙ ΘΕΟΣ ΕΝ ΖΕΙ ΘΕΟΣ ΖΗΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ ΖΗΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ ΜΕΝ Η ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΔΕΙ ΠΑΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙ­Α ΤΕ ΤΗΝ ΜΗ­ΤΕΡΑ ΕΛΑ (ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) ΔΙΠΙΠΙΠΠ ΔΙΠΙΠΠΙΠΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΔΕΙ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ (Χ4) Επεξηγήσεις: Το Μovement Ι ξεκινά με δύο θηλυκές μορφές να ξεπροβάλουν στο σκοτεινό ουρανό. Προσωπογραφίες της Ίσιδος με τον Οφθαλμό της Δίκης να φαίνεται και πάλι στο λευκό πανί. Από τα μεγάφωνα ακούγεται κι η μοναδική, σε μη ελληνική καθαρή γλώσσα, φράση «ΟΝΕ, TWO, ΤΗREΕ» που επαναλαμβάνεται τέσσερις συνολικά φορές (άρα σύνολο 12!!! Φορές, σύνολο αριθμών), όσο η μουσική ένταση δυναμώνει. Η προτομή του Δία εμφανίζεται στους θεατές και ξαφνικά η συγκεκριμένη εικόνα έρχεται ακόμη πιο μπροστά (ζουμάρει), και πλέον τα μάτια του Δία κοιτούν...ενώ ο αντρικός χορός καλεί τον Δία. «ΔΙΑ ΕΛΑ» .Λίγο παρακάτω το ίδιο θα κάνει και μόνος του ο γυναικείος χορός. Πέντε φορές επαναλαμβάνουν οι άντρες, 4 οι γυναίκες ξεχωριστά, και άλλη μια από κοινού, στο τέλος όλοι μαζί τονίζουν τη λέξη «ΕΛΑ». Το κάλεσμα του Θεού, μόλις ξεκίνησε. Η συγκεκριμένη «τακτική» εναλλάξ προσφωνήσεων διατηρείται με τον ανδρικό χορό να προσφωνεί το Δία «ΕΡΩΤΑ», δηλ. «αγαπημένε», και με το γυναικείο να απαντά «ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ» (=εσύ παιδί πρέπει). Δε θα ήταν λογικό να προσφωνηθεί ο θεός ΕΡΩΣ σε αυτή τη φάση, ειδικά αν αναλογιστούμε, πως ο Ησίοδος στη Θεογονία, αναφέρει... «εν αρχήν ην το Χάος, η Γη κι ο Ερως»...άρα εύλογα ο Δίας «γεννιέται» μετά την αρχική Τριάδα. Ποιος λοιπόν, ο λόγος, ο χορός εδώ να προσφωνήσει τον Έρωτα; Σκεφτείτε απλά τι λέμε όταν αγαπάμε κάποιον... «από εδώ ο ερωτάς μου...» (=από εδώ ο/η αγαπημένος/η μου!). Άρα, πρόκειται για μια προσφώνηση ενός προσφιλούς σε μας προσώπου. Ο γυναικείος χορός ασταμάτητα προφέρει τη φράση (μτφ) «ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ» με τον αντρικό χορό να παρεμβαίνει και να λέει «ΖΗΤΩ ΕΣΥ, ΕΛΑ» (ζητώ εσένα να έρθεις) ή «ΖΗΤΩ, ΕΣΥ ΕΛΑ» (ζήτω, έλα εσύ!). Βέβαια, με μια προσεκτικότερη ανάλυση η δεύτερη εκδοχή είναι πιο σωστή, γιατί για να είναι συντακτικά σωστή η πρώτη θα έπρεπε να είναι «ζήτω σε έλα». Συμπληρώνει λίγο μετά «ΔΙΑ ΕΣΥ ΘΕΕ ΜΟΥ. Και πλέον σύσσωμος ο χορός προστάζει «ΚΙ ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ». «ΕΣΩ ΜΕΝ ΣΥ» = εσύ είσαι μέσα μας / εσύ παιδί θεϊκό. «ΕΣΥ ΠΑΙ ΘΕΕ». Μισό λεπτό.... αν ο παιδί ζει μέσα μας, τότε μήπως η Μυθωδία είναι μια πρόσκληση των παιδιών του Δία;... του Έλληνα γενικότερα; Ή είναι απλά μια δήλωση πως εμείς είμαστε απόγονοι του; Παρακάτω... Ένας Θεός ζει. «ΕΝ ΖΕΙ ΘΕ-ΟΣ». Η πρόταση αυτή επαναλαμβάνεται εις διπλούν. Θα μπορούσε, όμως να μεταφραστεί και πως «Ο ΘΕΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ μας». Ο χορός συνεχίζει την παράκληση... «ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΕ» πάλι εις διπλούν. Ζητά εκτός από τον Δια, το ΠΑΙΔΙ, ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ. Ερώτηση....ποια είναι η μητέρα; Αναφέρεται ο χορός στη ΡΕΑ/ΕΡΑ-ΗΡΑ;Ή....στην μητέρα του παιδιού; Ποιου παιδιού; (Ο Όμηρος εμφανίζεται....) «ΜΕΝ Η ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ» ... η μεν από το Δία (έρχεται; / υπάρχει; / υφίσταται;) «ΜΟΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ» ... μόνη της από το Δία... (έρχεται; / υπάρχει; / υφίσταται;) Αν η μητέρα είναι ΘΕΑ, και δη η ΗΡΑ /ΡΕΑ που μυθολογικά είναι το ίδιο πρόσωπο, έχει νόημα να λεχθεί πως η μητέρα υπάρχει από μόνη της....καθότι προϋπάρχει του Διός. Αν, όμως δεν εννοείται η ύπαρξη κάποιας θεάς του επίσημου δωδεκάθεου, αλλά μια πιο παλιά, αρχέγονη θεότητα, με μεγαλύτερη δύναμη από μια ΗΡΑ ή μια ΡΕΑ, τότε αυτή η μητέρα είναι η ΕΚΑΤΗ. Η θεά της Νύχτας, της Γονιμότητας (=μητέρα!), αλλά και η θεά που φέρνει την καταστροφή. Επίσης, μπορεί να αναφέρεται στην Πηνελόπη, που κατονομάζεται στο τέλος,.η οποία όμως, δεν είναι θεά. Απλά είναι μια γυναίκα που είναι μητέρα....άρα μιλάμε για μια γυναίκα έγκυο σε ένα θεϊκό παιδί....και ίσως το παιδί ακόμη να μην έχει γεννηθεί. Για να σας κάνω τώρα να σκεφτείτε λίγο....πότε είδαμε όλοι μας μια γυναίκα ΈΓΚΥΟ που έρχεται από το διάστημα; Αύγουστος. 2004 στην 1η Ολυμπιάδα της Νέας Εποχής1. Μετά την παρέλαση των αρμάτων...μια γυναίκα....ξεπροβάλει την φωτισμένη της κοιλιά στο σύμπαν...και εκείνο ανταποκρίνεται...κάνοντας τα άστρα να λάμπουν. Ο εκφωνητής στην τελετή έναρξης λέει... η Ήρα ανακάλυψε πως τυχαία θήλαζε ένα άγνωστο μωρό...τον Ηρακλή, χαρίζοντας του με το γάλα της, την Αθανασία....Ο Γαλαξίας...το γάλα τροφή του σύμπαντος...κι αμέσως το στάδιο πλημμυρίζει από αστέρια. Μήπως, λέω μήπως, αυτό που παρακολουθήσαμε όλοι μας στην μαγική τελετή έναρξης, δεν ήταν μόνο μια τελετή έναρξης για τους Αγώνες, αλλά και μια εναρκτήρια τελετή για έναν Αγώνα που θα ξεκινήσει εντός ολίγου; Μήπως αναμένεται η γέννηση ενός παιδιού, που από την κοιλιά της μάνας του ακόμη, αγέννητο, φωτίζει τον κόσμο; Σας θυμίζει κάτι αυτή η εικόνα; Σκεφτείτε μόνο την αίγλη που άρχισε να αποκτά η χώρα μας, μετά το Ευρο2004, και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά, και την γνωστή σε όλους μας ιστορία της άμωμου συλλήψεως του Κεχρισμένου, που πριν ακόμη γεννηθεί το σύμπαν άρχισε να «αντιδρά» με διάφορα συπαντικά μέσα, όπως πχ το άστρο της Βηθλεέμ. Αν δε μάλιστα συνδέσουμε και τα λόγια του Χριστού, πως στη 2η παρουσία του στη Γη θα έρθει ταχέως όπως το πρωινό άστρο (ο Σείριος), και το Movement Ι, όπου το ίδιο αναφέρεται και στον ΔΕΙΜΟ, που πρέπει να έρθει εδώ «ταχύ», καταλαβαίνετε την προφανή σχέση των μυστικιστικών συμβόλων της συμφωνίας. Ο χορός συνεχίζει εμφατικά να ζητά και την εμφάνιση του παιδιού, που πρέπει να έρθει, ενώ ταυτόχρονα σύσσωμος ο Χορός σηκώνει τα χέρια του σε στάση ικεσίας, κάνοντας δέηση «ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ» στον Δία.... και στη Μητέρα (ΤΕ ΤΗ ΜΗ ΤΕ ΡΑ). ΕΛΑ (να έλθεις/έλθετε!)...ενώ στην οθόνη προβάλλονται μορφές τόσο του Δία, όσο κι ενός νεαρότερου σε ηλικία ανδρός, στο κέντρο της οθόνης, με δεξιά κι αριστερά πλήθος κόσμου σε στάση ικεσίας επίσης. Το Μovement Ι «κλείνει» με τον Οφθαλμό της Δίκης πάλι σε πρώτο πλάνο. ΜΟVΕΜΕΝΤ II (ΣΤΙΧΟΙ) Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥΕΙ ΗΜΕΤΕΡΕ ΗΜΕΤΕΡΕ ΕΝ ΖΕΥ Α-ΜΕ-ΜΠΤΕ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ ΑΠΕΡΑΤΕΕΕΕ ΕΕΕΕΕΛ-ΛΗΝ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΕΝ ΕΝ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ ΕΝΙΟΤΕ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΗΡΘΕ ΚΙ ΕΔΩ ΗΡΘΕ ΚΙ ΕΔΩΩΩΩ ΕΝ Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΠΟΟΟΤΕ Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ Σ'ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΝΙΟΤΕ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ 'ΔΩ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΕ ΗΡΘΕ ΕΔΩΩΩ ΠΟΟΟΤΕΕΕ ΘΑΑΑΑ 'ΡΘΕΙΠΙ ΕΔΩ ΠΟΤΕ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΕΔΩ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΠΛΗΝ ΗΜΕΤΕΡΕ ΕΝ ΖΕΥ ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ ΑΠΕΡΑΤΕ ΠΟΤΕ ΖΗΝ Επεξηγήσεις: Μετά από μερικά δευτερόλεπτα χειροκροτημάτων, το Μovement II ξεκινά με τυμπανιστές να ηχούν πολεμικό χορό, ενώ περικεφαλαίες εμφανίζονται στο λευκό φόντο. Κόκκινο χρώμα της φωτιάς και του πολέμου εξαπλώνεται παντού. Όσο ο ανδρικός χορός προφέρει Ω ΔΙΑ Ε, προβάλλεται ο Αστερισμός του Ωρίωνα με το γνωστό του νεφέλωμα, και στο κέντρο του το πιο φωτεινό του άστρο του σύμπαντος, ο Σείριος. Οι περικεφαλαίες θυμίζουν μυκηναϊκά αντίγραφα που φορούσαν οι πολέμαρχοι της εποχής του Αγαμέμνονα, και του Αχιλλέα. Μια μάχη εξιστορείτε στους θεατές, που θα ακολουθήσει. Το χρώμα της φωτιάς που προκαλείται από τα όπλα του πολέμου, κι οι πολεμικές ιαχές το δηλώνουν ξεκάθαρα, ενόσω ο ανδρικός χορός εξιστορεί τη σχέση του πατέρα μας Δία, με εμάς τα παιδιά του. Αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα επίσης όταν στην αρχή του Μovement ΙI ο χορός λέει ΖΕΥ ΕΙ, που σημαίνει ΖΕΥ των Ελλήνων. Η πολυσημαντότητα, όμως, της ελληνικής γλώσσας, σε συνδυασμό πάντα με το τι υπάρχει πριν αλλά και μετά στο κείμενο της Μυθωδίας, μας φανερώνει πως το ΖΕΥ ΕΙ είναι στην ουσία, όχι μόνο μια ονοματική φράση, αλλά ένα ρήμα - για τις ανάγκες της Μυθωδίας - χωρισμένο, που φανερώνει κίνηση. Ο Δίας ζεύει τα άρματα του, κι ετοιμάζεται για ένα (διαστημικό) ταξίδι. Στη συνέχεια ο Χορός χαρακτηρίζει το Δία άμεμπτο και μοναδικό Θεό, και πως μέσα από την απεραντοσύνη του γεννήθηκε ο Έλληνας. Ύστερα, τον παρακαλεί έμμεσα να «κοπιάσει», να «έλθει προς τα εδώ» δηλαδή. Αναφέρεται στη παρούσα δέηση και αρχίζει ήδη από αυτό το σημείο να εξιστορεί την ιστορία του Ελληνισμού, από τότε που στη Γη κυβερνούσε ακόμη ο παππούς του Δία, Ουρανός. Ο Χορός αναφέρεται στο ότι ήδη μια φορά στο παρελθόν ο Δίας ήταν εδώ, και πως εδώ (στην Ελλάδα) είδε και το φώς, όταν στους θεατές εμφανίζεται να κεντράρει ο σκηνοθέτης στην Ακρόπολη φωτισμένη επίσης σε χρώματα φωτιάς. Η παράκληση επανεμφάνισης του Δία συνεχίζεται και το Μovement «κλείνει» με ένα αναπάντητο ερώτημα «ΠΟΤΕ ΘΑ ΡΘΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ;» προς τον πατέρα Δία. ΜΟVΕΜΕΝΤ III (ΣΤΙΧΟΙ) ΠΑΤΕΡΑ ΖΗΝΑ, ΕΔΩΣΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΟΣΟΙ ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΗΛΥΣΙΑ ΑΣ ΜΝΩΜΕΝ ΑΝΕΥ ΣΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΜΕΝ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΟΝ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΡΙΖΕ ΜΑΣ ΧΡΗ ΟΥΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΡΙΖΑΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΗ ΠΑΤΕΡΑ ΠΥΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΙΤΩ ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ (ΧΟΡΟΣ) ΕΙΣ ΣΕ ΑΓΓΕΛΕ ΑΜΕΜΠΤΕ ΚΑΙ ΑΧΡΑΝΤΕ ΘΕΕ ΑΜΕΜΠΤΕ ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΙΕ ΠΑΛΙΝ ΣΥ ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ ΤΩΡΑ ΑΠΟΟΟΟΛΛΩΝ ΔΕΙ ΠΥΡΩΜΑ ΔΕ ΘΕΕ ΖΗΤΩ (ΧΟΡΟΣ) ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΜΕΝ ΕΕΕΕΕΕΕΥ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ ΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΟΥΧΙ ΜΗ ΔΕΙ ΠΟΤΕ Επεξηγήσεις: Πριν ξεκινήσει το Μovement III το χειροκρότημα σημαίνει την είσοδο των 2 σοπράνο στο χώρο της τελετής, και με ήχους άρπας ξεκινά η εξιστόρηση. Όχι τυχαία η επιλογή άρπας. Κλασικό αρχαιοελληνικό μουσικό όργανο. Η αοιδός εξιστορεί με τη συνοδεία λυρικού οργάνου,.,.όπως τότε...που εξιστορούνταν τα δυο γνωστά μας έπη. ΠΑΤΕΡΑ ΖΗΝΑ, ΕΔΩΣΙ ΤΟ ΣΩΜΑ (=Πατέρα Δία εσύ έδωσες το σώμα, εσύ μας έπλασες). Είναι λάθος να πούμε εδώ, πως ο Χορός προφέρει ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ, γιατί προηγείται κλητική πτώση. Σκεφτείτε λίγο. Αν πούμε πχ «Γιάννη έδωσε σε κάποιον κάτι» η πρόταση δεν έχει σωστό συντακτικό νόημα. Αν όμως, πούμε «Γιάννη έδωσες σε κάποιον κάτι», είναι συντακτικά σωστή. Δεδομένου ότι, ο συνθέτης έγραψε τους στίχους, και δεδομένου επίσης, ότι είναι γνώστης της Καθαρεύουσας, δε θα ήταν λογικό σε αυτό το σημείο να γράφει ΕΔΩΣΕ (έναν καθαρά δηλαδή δημοτικό τύπο του ρήματος ΔΙΝΩ). Αν όμως πάρουμε τον αρχαϊκό τύπο του ρήματος ΔΙΝΩ που είναι ΔΙΔΩΜΙ, στο δεύτερο πρόσωπο γίνεται «ΔΙΔΩΣΙ». Καθότι η καθαρεύουσα είναι συνδυασμός αρχαίας και ελληνικής νεότερης....δείτε τι γίνεται: ΔΙΔΩΜΙ + ΔΙΝΩ στον αόριστο = ΔΙΔΩΣΙ + ΕΔΩΣΑ = ΕΔΩΣΙ. Στην καθαρεύουσα, ο σχηματισμός των λέξεων γίνεται κρατώντας το πρόθεμα της λέξης από τη δημοτική παράδοση, και προσθέτοντας κατάληξη αρχαϊκής γλώσσας. Με αυτόν τον τρόπο αποκτά και νόημα η φράση «ΕΔΩΣΙ ΤΟ ΣΩΜΑ» εσύ έδωσες το σώμα ΟΣΟΙ ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΗΛΥΣΙΑ ΑΣ ΜΝΩΜΕΝ ΑΝΕΥ ΣΟΥ (όσοι ήρθαν πέρα από τα Ηλύσια Πεδία [εννοεί τους Άτλαντες], ας θυμηθούμε, ήρθαν χωρίς εσένα, πλάστηκαν όχι από σένα) ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΜΕΝ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΟΝ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ (κατέβηκαν μεν (αυτοί= τα παιδιά σου) κι αγωνίσθηκαν στον κόσμο, αλλά ποιος το θυμάται αυτό;) ΠΑΝΤΑ ΟΡΙΖΕ ΜΑΣ ΧΡΗ (Πάντα μας όριζες πως πρέπει) ΟΥΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΔΑ-ΝΕΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΡΙΖΑΤΟ (ουδεπώποτε να μην δανείζουν (τα παιδιά σου) τη ρίζα τους / να μην δίνουν στους άλλους ότι εσύ όριζες νια αυτούς, εμάς δηλ.) Προφανώς η αοιδός αναφέρεται στον καυγά που κάποτε δημιουργήθηκε ανάμεσα στους αθάνατους θεούς, όταν ο Δίας διαφώνησε με τον πατέρα του τον Κρόνο, λίγο πριν την Τιτανομαχία, σχετικά με το αν θα έπρεπε οι θνητοί να έχουν σχέσεις με τους μη θνητούς από τις άλλες φυλές, που δεν άνηκαν σε αυτούς που ο Δίας «έπλασε». ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΟΙ (Απόλλωνα μου) Παρακαλεί τον Απόλλωνα. Συνεχίζοντας τον αποκαλεί πατέρα. Στη οθόνη εμφανίζονται μινωικές φιγούρες να κρατούν το πρώτο και το τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, της πρώτης γλώσσας παγκοσμίως. (Σημ. Προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε το αλβάβητο ως εξής... «ΛΑ φαβή τα γα μ' αδ' ελ τα ε ψιλόν» να δείτε τι κωδικά μηνύματα κρύβει!) ΠΑΤΕΡΑ ΠΥΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΙΤΩ (=πατέρα (Δία) σημάδι σου ζητώ) Μυθολογικά, μπορεί ο Δίας κι ο Απόλλωνας να έχουν σχέση πατρός - υιού, αλλά στη ουσία η δωδεκαθειστική θρησκεία είναι μονοθεϊστική. Δηλ...ο Δίας, έχει όλες τις θεϊκές ιδιότητες, που για ευκολία τις έχουν μοιραστεί τα παιδιά του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως πολλές θεότητες είναι τμήματα του σώματος του. Η Αθηνά, βγαίνει από το κεφάλι του, ο Διόνυσος από το πόδι του...Ακόμη κι ο Αδης (ΑΔΗΣ/ΑΔΙΣ), αν γίνει αναγραφή στο όνομα του, βγαίνει ΔΙΑΣ. (Περισσότερα περί των θεών, βλ. ΝΙΚΟΣ ΛΙΤΣΑΣ.) ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ (Τι Έλληνες ζουν στη Γη;) Το ΓΑ είναι δωρικός τύπος και μορφή αττικής διαλέκτου για την επονομασία της Γης. ΓΑΙΑ > ΓΑ > ΓΗ. Η αοιδός αναρωτιέται, τι Έλληνες υπάρχουν πλέον στην Γη; Πόσοι απέμειναν από αυτούς που εσύ έπλασες, πάτερ ω Ζεύ; Το ΕΙ εδώ δε μπορεί να έχει υποθετική σημασία, κακώς υπάρχει ρηματική φράση που να το συνοδεύει και μάλιστα σε δημοτική2 γλώσσα, άρα πρόκειται προφανώς για το δωρικό τύπο του γράμματος Ε (του αρχικού γράμματος της λέξης Ελλην) σε ϋέση υποκειμένου, κάτι που συναντάμε και στην προμετωπίδα του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, στο μέσον της γνωστής σε όλους φράσης ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (ΕΙ) ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. Ο Πλούταρχος στο έργο του «Το Ε το εν Δελφοίς» αναφέρεται στην ιστορία αυτού του Ε(Ι). Αν το ΕΙ ήταν υποθετικός σύνδεσμος, θα έπρεπε με βάση το συντακτικό της αρχαίας ελληνικής να έχουμε αμέσως μετά Οριστική ή Δυνητική Ευκτική έγκλιση ρήματος3, και μάλιστα ο τύπος του ρήματος να είναι σε αρχαία γλώσσα, κάτι που φυσικά δε γίνεται με το «ΖΟΥΝ». Άρα το ΕΙ είναι σε ϋέση άρϋρού κι ουσιαστικό, θα μπορούσαμε δηλαδή να το χαρακτηρίσουμε ως αντωνυμικό ΕΙ. Επίσης σε επόμενο Movement μια εκ των σοπράνο θα πει «ΕΙ ΤΙΣ ΕΙ ΜΗ ΤΗΝ ΕΦΟΒΗΘΕΙ ΕΙ ΤΗΝ ΔΕΙ...» που σημαίνει... «Αν κάποιος ΕΙ (=Έλλην) την δει, να μην την εφοβηθεί». Αν πάλι κάνουμε καθαρή συντακτική ανάλυση, το ρήμα της φράσης «ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ», είναι το «ΖΟΥΝ». Ποιοι ζουν ή μάλλον τι ζει; Οι ΕΙ ζουν, που, όμως; «Στη ΓΑ». Άρα, προφανώς, το ΕΙ δεν είναι υποθετικό σύνδεσμος, αλλά κωδικοποιημένο μήνυμα σε ϋέση ουσιαστικού. Ο Χορός σύσσωμος τραγουδά τώρα ένα ύμνο στο Δία. Τον αποκαλεί ΑΓΓΕΛΕ, δηλ αυτόν που απεστάλη, ΑΜΕΜΠΤΟ και ΑΧΡΑΝΤΟ. Η μοναδικότητα του θεού και οι θεϊκές του ιδιότητες τονίζονται. «ΠΑΛΙΝ ΣΥ ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ»...θεέ εσύ που και πάλι θα έρθεις. Μια άφιξη δηλώνεται εδώ από το σύμπαν, όπως και ο προηγούμενος ερχομός του θεού στη Γη. Για να έρθει πάλι, έχει ήδη έρθει μια φορά τουλάχιστον. ΤΩΡΑ ΑΠΟΟΟΟΛΛΩΝ ΔΕΙ (=Τώρα Απόλλωνα πρέπει) ΠΥΡΩΜΑ ΔΕ ΘΕΕ ΖΗΤΩ (Σημάδι σου Θεέ ζητώ) ζητούν οι σοπράνο. Κι ο Χορός ανταπαντά ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΜΕΝ ΕΕΕΕΕΕΕΥ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ ((Αυτοί) που ήρθαν (όχι από σένα) είπαν μεν σε σένα καλά ονόματα. Η λέξη ονόματα είναι συντακτικά σύστοιχο αντικείμενο στο «είπαν». Άρα μπορεί να μεταφραστεί κατά παράφραση....πως «αυτοί που ήλθαν όχι από σένα όμως, είπαν νια σένα καλά πράγματα...» ΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ (=Εσύ, όμως να μην (τους πιστέψεις)) ΟΥΧΙ ΜΗ ΔΕΙ ΠΟΤΕ (=Ούτε και πρέπει (να τους πιστέψεις) ποτέ). Ένας νεανίας εμφανίζεται στους θεατές. Το παιδί του Movement Ι ίσως; ΠΗΓΗ http://nekthl.blogspot.com/ Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot

Η παρουσίαση αυτή θα εστιαστεί στα ανεξήγητα φαινόμενα από την Ιερή Γη των Δελφών.