Την Παρασκευή, κάναμε στο παιχνίδι μία διαφορετική προσέγγιση: Παιχνίδι και δικαιώματα των παιδιών . Άλλωστε και τα δικαιώματα του παιδιού, είναι ένα πρόγραμμα που τρέχει σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι λοιπόν το πρωί τα παιδιά με την ακυρία Σοφία ξεφυλλίσανε βιβλία και είδαν εικόνες παιδιών από όλο τον κόσμο, που παίζανε τα δικά τους παιχνίδια. Από το πολύ ωραίο βιβλίο της Unicef :"Mια ζωή σαν τη δική μου": Σε όλο τον κόσμο, τα παιδιά ζουν με εντελώς διαφορετικό τρόπο και αντιμετωπίζουν διάφορες προκλήσεις, έχουν όμως ένα κοινό: πάθος για τη ζωή. Με τη συμβολή της unicef, στο βιβλίο αυτό θα δείτε από κοντά συναρπαστικές λεπτομέρειες από τη ζωή των παιδιών όλου του κόσμου. Θα συναντήσετε πολλά παιδιά, που το καθένα έχει τη δική του μοναδική και αισιόδοξη ιστορία να σας πει. Παιδιά που παίζουν στο Σουδάν... Στο Πακιστάν... Στην Αιθιοπία... Στην Ινδία... Επίσης είδαμε το πολύ ωραίο βιβλίο της Κατερίνας Τζαβάρα :"Έχω ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά της γης". Και όπως λέει η συγγραφέας: "Μια παρέα παιδιών σε κάποιο σχολείο στην Ελλάδα γίνεται αφορμή να αρχίσει να ταξιδεύει μια τεράστια αλυσίδα μηνυμάτων και ευχών για αγάπη, αλληλεγγύη και φιλία σε όλα τα σχολεία του κόσμου! Οι μικροί αγγελιοφόροι της ειρήνης ανακαλύπτουν πόσο σημαντικό αλλά και δύσκολο είναι για κάθε παιδί, όπου κι αν ζει, να κατακτήσει τα δικαιώματά του, αλλά και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του... Με την παγκόσμια "γλώσσα των Τεχνών" αποφασίζουν να επικοινωνήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε όλα τα παιδιά της γης! Με τη βοήθεια της ίδιας "γλώσσας" ο εκπαιδευτικός θα ανακαλύψει μέσα στο βιβλίο κρυμμένες ευκαιρίες, μέσα από ευχάριστες και πρωτότυπες δραστηριότητες, για να οργανώσει Προγράμματα Εκπαίδευσης των μαθητών του στα ανθρώπινα Δικαιώματα του παιδιού. Ακολούθησε την αλυσίδα της ιστορίας και γίνε κι εσύ αγγελιοφόρος της ελπίδας στο δικό σου σχολείο." Είδαν πώς παίζουν τα παιδάκια σε όλο τον κόσμο και διάλεξαν το παιχνίδι που τους άρεσε περισσότερο και το παίξανε. Και αυτό ήταν οι μουσικές καρέκλες. Στη συνέχεια φτιάξανε μία δική τους ιστορία. Σε μία χώρα τα παιδάκια είχαν πολλά παιχνίδια και παίζανε και ήταν ευτυχισμένα. Ξαφνικά όμως, εμφανίστηκε η μάγισσα Ρουφήχτρα με τη μαγική της σκούπα και ρούφηξε όλα τα παιχνίδια των παιδιών. Έτσι τα παιδάκια μείνανε χωρίς παιχνίδια. Πώς νοιώθανε άραγε; Μπορείτε να φανταστείτε πως νοιώθουν τα παιδιά που δεν έχουν καθόλου παιχνίδια; Μπορούμε να κάνουμε κάτι να τα βοηθήσουμε; Κάνανε το παρακάτω φύλλο εργασίας. Τα παιδιά ζουν σε ένα κόσμο με παιχνίδια και μετά σε έναν κόσμο χωρίς παιχνίδια, αφού τα πήρε όλα με τη μαγική της σκούπα η μάγισσα Ρουφήχτρα. Το απόγευμα κάναμε την παρακάτω ομαδική εργασία : Τους έφτιαξα ένα παλάτι και τα παιδιά φτιάξανε τους αγαπημένους τους ήρωες των παραμυθιών, να παίζουν ένα από τα παιχνίδια της τάξης μας και τους κόλλησαν στο παλάτι μας. Αλλά τα παλάτια δεν έχουν τελειωμό φέτος στο Νηπιαγωγείο μας. Καθώς το επόμενο θέμα μας θα είναι τα παραμύθια, θέλησα να κάνουμε μία σύνδεση , αν και αυτό ήδη έχει συμβεί, με τις προηγούμενες δραστηριότητές μας. Βρήκαμε λοιπόν ένα χαρτόκουτο κι αποφασίσαμε να το μετατρέψουμε σε παραμυθένιο παλάτι. Το βάψαμε γύρω γύρω με τέμπερες. Για σκεπή βάψαμε χάρτινες αυγοθήκες. Το στερεώσαμε επάνω σε μία βάση και βάλαμε πράσινο γκοφρέ για χορταράκι Βάλαμε και τη σκεπή.. Και το παλάτι μας είναι έτοιμο!!!!!!!!!!! Βάλαμε μέσα τις παραμυθένιες φιγούρες που είχαμε στην τάξη... Και το καμαρώνουμε!!!!! Τη Δευτέρα θα έχει στεγνώσει και θα χορτάσουμε παιχνίδι! Και είμαστε τόσο χαρούμενοι που το φτιάξαμε μόνοι μας!!!!