Söylenmesi gereken her şeyi söylediğimizde hayat biraz daha sıkıcı bir hal alır. Bazen kar tanesiymişim de anlamsız bir rüzgara kapılıp yuvarlanmışım gibi gelir yükseklerden. Tepeden bakar olmuştum benzerlerime. Dibe yaklaştıkça korkum katlanarak azalırmış, ne olduğunu bilmediğim (ve belki de hiçbir zaman bilemeyeceğim) düşlerden birini yaşıyormuşum rüyamda ve uyandım. Soğuktu ama kimin umurundaYuvarlanıyorum, kim dizginleyebilir beni!Üşüyorum