I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
UG Krishnamurti remains an enigma to much of the world, for his life was one long dissolution of the normal human systems of making meaning. And yet Mark recalls someone who was utterly gentle, purely loving, and not pessimistic or nihilisitic at all…
A guru is one who tells you to throw away all the crutches that we have been made to believe are essential for our survival. The true guru tells you, "Throw them away, and don't replace them with the fancy crutches or even computerized crutches. You can walk; and if you fall, you will rise and walk again." Such is the man whom we consider, or even tradition considers, to be the real guru, and not those who are selling those shoddy pieces of goods in the market place today. It is a business; it has become a holy business to people. I am not condemning anything. But as long as you depend upon somebody for solving your problems, so long you remain helpless. And this helplessness is exploited by the people who actually do not have the answers to your problems, but they give you some sort of a comforter. People are satisfied with these comforters and fall for this kind of thing, instead of dealing with the problems by themselves and for themselves. (Excerpts from book: Thought Is Your Enemy; page: 25)
I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
'Each individual is unique, unparalleled; there is not another one like you in the whole universe. That is your natural state.' But we ignore that fact and try to put everybody in a common mould and create what we call the greatest common factor. Our education, religion and culture are geared towards producing copies of acceptable models, and, in the process, destroying that unique, living quality in a child, in every human being, which is yearning to blossom and express itself. Otherwise, there would be more human flowers. But, given its nature, society cannot be interested in such human flowers. At best, it can put them on a pedestal, domesticate them and make them a part of its structure. - UG
I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
I recently met with my teacher Mark Whitwell to discuss his friendship with UG Krishnamurti (1918–2007) — one of the most enigmatic spiritual figures of modern times. The interview took place at his…
Every time a thought is born, you are born. When the thought is gone, you are gone. But the 'you' does not let the thought go, and what gives continuity to this 'you' is the thinking. Actually there is no permanent entity in you, no totality of all your thoughts and experiences. You think that there is 'somebody' who is thinking your thoughts, 'somebody' who is feeling your feelings --- that's the illusion. I can say it is an illusion; but it is not an illusion to you. --- (Excerpts from book: The Mystique Of Enlightenment; (part 2, page: 45))
You never question the solutions. If you really question the solutions you will have to question the ones who have offered you those solutions. But sentimentality stands in the way of your rejecting not only the solutions, but those who have offered you the solutions. Questioning that requires a tremendous courage on your part. You can have the courage to climb the mountain, swim the lakes, go on a raft to the other side of the Atlantic or Pacific. That any fool can do, but the courage to be on your own, to stand on your two solid feet, is something which cannot be given by somebody. You cannot free yourself of that burden by trying to develop that courage. If you are freed from the entire burden of the entire past of mankind, then what is left there is the courage. - UG Krishnamurthi
“Υπάρχει, λοιπόν, διαφορά ανάμεσα στο «ξέρω» και στο «νοιώθω» και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να το κατανοήσετε αυτό. Για μας, οι εξηγήσεις είναι επαρκείς, δηλαδή, το «να ξέρουμε». Λέμε: «Ξέρω ότι είμαι φιλόδοξος, ξέρω ότι είμαι άπληστος, ξέρω ότι μισώ», αλλά αυτή η γνώση δεν σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι από το γεγονός που ξέρουμε. Μπορεί να ξέρεις ότι μισείς, αλλά το πραγματικό συναίσθημα του μίσους και η ελευθερία από αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την λογική αναζήτηση της εξήγησης και της αιτίας του, έτσι δεν είναι; Δηλαδή, το να ξέρω ότι είμαι χοντροκέφαλος, ανόητος και το να έχω συνειδητή επίγνωση της αίσθησης της χοντροκεφαλιάς και της ανοησίας μου είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το να νοιώθεις κάτι συνεπάγεται πολλή ζωτικότητα, πολλή δύναμη και σφρίγος· ενώ απλώς το να ξέρεις είναι μόνο μια μερική προσέγγιση της ζωής, δεν είναι μια ολική προσέγγιση. Μπορεί να ξέρεις βοτανολογικά πώς είναι φτιαγμένο ένα φύλλο, αλλά το να νοιώσεις ένα φύλλο, να το μυρίσεις, να το δεις πραγματικά, χρειάζεται να έχεις πάει πολύ βαθιά μέσα σου. Δεν ξέρω αν έχετε πάρει ποτέ ένα φύλλο στο χέρι σας και αν το παρατηρήσατε. Είστε όλοι άνθρωποι της πόλης και είστε τόσο απασχολημένοι με τον εαυτό σας, με την πρόοδό σας, με την επιτυχία σας, με τις φιλοδοξίες σας, τις ζήλιες σας, τους ηγέτες σας, τους υπουργούς σας, και όλα τα υπόλοιπα αυτής της ανοησίας. Είναι τραγικό γιατί αν ξέρατε πώς να νοιώθετε βαθιά τότε θα είχατε άφθονη συμπόνια· τότε θα κάνατε κάτι, τότε θα ενεργούσατε με όλο σας το είναι. αλλά αν απλώς ξέρετε ότι υπάρχει φτώχεια, τότε απλώς εργάζεστε με τη λογική για να απομακρύνετε τη φτώχεια, είτε σαν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος ή σαν ένας μεταρρυθμιστής της πόλης, χωρίς αίσθημα, οπότε ό,τι κάνετε έχει πολύ μικρή σημασία. Το πάθος, ξέρετε, είναι απαραίτητο για να κατανοήσεις την αλήθεια – χρησιμοποιώ τη λέξη πάθος με την πλήρη σημασία της – γιατί είναι βασικό να αισθάνεσαι έντονα, να αισθάνεσαι βαθιά, με όλο σου το είναι. διαφορετικά εκείνο το παράξενο πράγμα που ονομάζεται πραγματικότητα δεν θα έρθει ποτέ σε σένα. Αλλά οι θρησκείες σας, οι άγιοί σας, σάς λένε ότι δεν πρέπει να έχετε επιθυμίες, πρέπει να τις ελέγχετε, να τις καταπιέζετε, να τις υπερνικάτε, να τις καταστρέφετε, πράγμα που σημαίνει ότι φτάνετε στην αλήθεια εξαντλημένοι, εξουθενωμένοι, κενοί, νεκροί. Πρέπει να έχεις πάθος για να συναντήσεις αυτό το παράξενο πράγμα που ονομάζεται ζωή, και δεν μπορείς να έχεις πάθος, έντονα αισθήματα, αν υπνωτίζεσαι από την κοινωνία, από τις παραδόσεις, αν έχεις εμπλακεί σε κάποια πίστη, σε δόγματα, σε τελετουργικά. Οπότε για να κατανοήσουμε εκείνο το φως, εκείνη την αλήθεια, εκείνη την απροσμέτρητη πραγματικότητα, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που ονομάζουμε θρησκεία, και να ελευθερωθούμε από αυτήν – όχι λεκτικά, όχι λογικά, όχι μέσα από εξηγήσεις, αλλά να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. γιατί η ελευθερία – όχι η ελευθερία της λογικής σας, αλλά η πραγματική κατάσταση της ελευθερίας – χαρίζει ζωντάνια. Όταν έχετε περάσει μέσα από όλα αυτά τα σκουπίδια, όταν έχετε παραμερίσει όλα αυτά τα περίπλοκα, παραδοσιακά, μιμητικά πράγματα, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε ο νους είναι άγρυπνος, τότε ο νους είναι παθιασμένος. Και μόνο ένας τέτοιος νους μπορεί να προχωρήσει.” ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ” (δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει στα ελληνικά), μετάφρ. Ν. Πιλάβιος 2insight4 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
