“Υπάρχει, λοιπόν, διαφορά ανάμεσα στο «ξέρω» και στο «νοιώθω» και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να το κατανοήσετε αυτό. Για μας, οι εξηγήσεις είναι επαρκείς, δηλαδή, το «να ξέρουμε». Λέμε: «Ξέρω ότι είμαι φιλόδοξος, ξέρω ότι είμαι άπληστος, ξέρω ότι μισώ», αλλά αυτή η γνώση δεν σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι από το γεγονός που ξέρουμε. Μπορεί να ξέρεις ότι μισείς, αλλά το πραγματικό συναίσθημα του μίσους και η ελευθερία από αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την λογική αναζήτηση της εξήγησης και της αιτίας του, έτσι δεν είναι; Δηλαδή, το να ξέρω ότι είμαι χοντροκέφαλος, ανόητος και το να έχω συνειδητή επίγνωση της αίσθησης της χοντροκεφαλιάς και της ανοησίας μου είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το να νοιώθεις κάτι συνεπάγεται πολλή ζωτικότητα, πολλή δύναμη και σφρίγος· ενώ απλώς το να ξέρεις είναι μόνο μια μερική προσέγγιση της ζωής, δεν είναι μια ολική προσέγγιση. Μπορεί να ξέρεις βοτανολογικά πώς είναι φτιαγμένο ένα φύλλο, αλλά το να νοιώσεις ένα φύλλο, να το μυρίσεις, να το δεις πραγματικά, χρειάζεται να έχεις πάει πολύ βαθιά μέσα σου. Δεν ξέρω αν έχετε πάρει ποτέ ένα φύλλο στο χέρι σας και αν το παρατηρήσατε. Είστε όλοι άνθρωποι της πόλης και είστε τόσο απασχολημένοι με τον εαυτό σας, με την πρόοδό σας, με την επιτυχία σας, με τις φιλοδοξίες σας, τις ζήλιες σας, τους ηγέτες σας, τους υπουργούς σας, και όλα τα υπόλοιπα αυτής της ανοησίας. Είναι τραγικό γιατί αν ξέρατε πώς να νοιώθετε βαθιά τότε θα είχατε άφθονη συμπόνια· τότε θα κάνατε κάτι, τότε θα ενεργούσατε με όλο σας το είναι. αλλά αν απλώς ξέρετε ότι υπάρχει φτώχεια, τότε απλώς εργάζεστε με τη λογική για να απομακρύνετε τη φτώχεια, είτε σαν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος ή σαν ένας μεταρρυθμιστής της πόλης, χωρίς αίσθημα, οπότε ό,τι κάνετε έχει πολύ μικρή σημασία. Το πάθος, ξέρετε, είναι απαραίτητο για να κατανοήσεις την αλήθεια – χρησιμοποιώ τη λέξη πάθος με την πλήρη σημασία της – γιατί είναι βασικό να αισθάνεσαι έντονα, να αισθάνεσαι βαθιά, με όλο σου το είναι. διαφορετικά εκείνο το παράξενο πράγμα που ονομάζεται πραγματικότητα δεν θα έρθει ποτέ σε σένα. Αλλά οι θρησκείες σας, οι άγιοί σας, σάς λένε ότι δεν πρέπει να έχετε επιθυμίες, πρέπει να τις ελέγχετε, να τις καταπιέζετε, να τις υπερνικάτε, να τις καταστρέφετε, πράγμα που σημαίνει ότι φτάνετε στην αλήθεια εξαντλημένοι, εξουθενωμένοι, κενοί, νεκροί. Πρέπει να έχεις πάθος για να συναντήσεις αυτό το παράξενο πράγμα που ονομάζεται ζωή, και δεν μπορείς να έχεις πάθος, έντονα αισθήματα, αν υπνωτίζεσαι από την κοινωνία, από τις παραδόσεις, αν έχεις εμπλακεί σε κάποια πίστη, σε δόγματα, σε τελετουργικά. Οπότε για να κατανοήσουμε εκείνο το φως, εκείνη την αλήθεια, εκείνη την απροσμέτρητη πραγματικότητα, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που ονομάζουμε θρησκεία, και να ελευθερωθούμε από αυτήν – όχι λεκτικά, όχι λογικά, όχι μέσα από εξηγήσεις, αλλά να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. γιατί η ελευθερία – όχι η ελευθερία της λογικής σας, αλλά η πραγματική κατάσταση της ελευθερίας – χαρίζει ζωντάνια. Όταν έχετε περάσει μέσα από όλα αυτά τα σκουπίδια, όταν έχετε παραμερίσει όλα αυτά τα περίπλοκα, παραδοσιακά, μιμητικά πράγματα, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε ο νους είναι άγρυπνος, τότε ο νους είναι παθιασμένος. Και μόνο ένας τέτοιος νους μπορεί να προχωρήσει.” ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ” (δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει στα ελληνικά), μετάφρ. Ν. Πιλάβιος 2insight4 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ