Ένα πανέμορφο, ειδυλλιακό τοπίο!! Ένας ζωγραφικός πίνακας που δημιούργησε η φύση στην Αλάσκα, στον ποταμό Eagle. Φωτογραφία ronWLS Ο ποταμός έχει μήκος 64 χλμ. , έχει τις πηγές του στον ομώνυμο παγετώνα στην οροσειρά Chugach, διασταυρώνεται με το Iditarod Trail, μια ιστορική διαδρομή της Αλάσκας που διασχίζει αρκετές οροσειρές και κοιλάδες και περνάει μέσα από πολυάριθμους ιστορικούς οικισμούς και οδηγεί στην κοιλάδα του ποταμού. Μέρη του ποταμού είναι πλεύσιμα ενώ το Κέντρο Φύσης του ποταμού διοργανώνει πολυάριθμα εκπαιδευτικά προγράμματα με στόχο να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά στη φύση μέσα από την εκπαίδευση και τις υπαίθριες εκδρομές. Πηγή

Θεωρείται το καλύτερο παράδειγμα παραδοσιακού ιαπωνικού κήπου, εκτός Ιαπωνίας. Βρίσκεται στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ, στους δυτικούς λόφους του και καταλαμβάνει έκταση 5,5 στρεμμάτων. Στη φωτογραφία βλέπετε τον πιο δημοφιλή και πολυφωτογραφημένο κάτοικο του κήπου. Πρόκειται για έναν ιαπωνικό σφένδαμο (Acer palmatum), ένα είδος γνωστό σε όλο τον κόσμο για τα εκπληκτικά φύλλα του και το χρώμα του. Φωτογραφία scottmccracken Σκοπός ενός ιαπωνικού κήπου είναι να δημιουργεί μια αίσθηση ειρήνης, αρμονίας και ηρεμίας. Επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να αισθάνεται ο επισκέπτης ότι είναι μέρος της φύσης. Ένας ιαπωνικός κήπος είναι ζωντανή αντανάκλαση της ιστορίας και του παραδοσιακού πολιτισμού της Ιαπωνίας, με επιρροές από Σιντοϊσμό, τον Βουδισμό και την Ταοϊστική φιλοσοφία. Φωτογραφία lowcountryboil Τρία από τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία του κήπου είναι: η πέτρα-τα "οστά" του κήπου, το νερό-η δύναμη που χαρίζει ζωή και τα φυτά-το μωσαϊκό των τεσσάρων εποχών. Δευτερεύοντα στοιχεία περιλαμβάνουν παγόδες, πέτρινα φανάρια, λεκάνες νερού, πέργολες και γέφυρες. Οι ιαπωνικοί κήποι είναι ασύμμετροι στο σχεδιασμό τους και αντικατοπτρίζουν τη φύση στην εξιδανικευμένη της μορφή. Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία rweakins Πηγή

Ο ποταμός Cher είναι ένας αριστερός παραπόταμος του Λίγηρα, στην κεντρική Γαλλία. Τον ποταμό γεφυρώνει, κοντά στο μικρό χωριό Chenonceaux, ένα από τα πιο γνωστά κάστρα της κοιλάδας του Λίγηρα, το Château de Chenonceau. Το Chenonceau αναφέρεται για πρώτη φορά εγγράφως στον 11ο αιώνα. Το κάστρο που υπάρχει σήμερα χτίστηκε το 1514-1522 πάνω στα θεμέλια ενός παλιού μύλου και αργότερα επεκτάθηκε για να γεφυρώσει το ποτάμι. Η γοτθική αρχιτεκτονική αναμίχθηκε με αυτήν της Αναγέννησης και δημιουργήθηκε το όμορφο κάστρο. Φωτογραφία GFDL Το 1515 ο Thomas Bohier, συλλέκτης εσόδων για το βασιλιά Φραγκίσκο Α΄της Γαλλίας ξεκίνησε την κατασκευή του κάστρου. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε από τη σύζυγο και τον γιο του Bohier, μετά τον θάνατό του. Το 1535, κατασχέθηκε από τον βασιλιά λόγω χρεών. Τα επόμενα χρόνια, έξι πλούσιες και ισχυρές γυναίκες επέκτειναν, βελτίωσαν, μετέτρεψαν κι έκαναν το κάστρο το αριστούργημα που υπάρχει σήμερα. Για το λόγο αυτό, το κάστρο είναι γνωστό και ως «Château de Femmes» ή Κάστρο των έξι κυριών". Φωτογραφία Yvan Lastes Ο βασιλιάς Ερρίκος Β ', γιος του Φραγκίσκου Α', δώρισε το château στην ερωμένη του δούκισσα Diane de Poitiers, η οποία το επέκτεινε με την κατασκευή μιας τοξωτής γέφυρας, κατά πλάτος του ποταμού και δημιούργησε τους πανέμορφους κήπους του. Φωτογραφία MFSG Φωτογραφία MFSG Φωτογραφία MFSG Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Β ', η σύζυγός του Αικατερίνη των Μεδίκων, υποχρέωσε την δούκισσα να της μεταβιβάσει το κάστρο, που έγινε η αγαπημένη κατοικία της. Επέκτεινε τους κήπους, που είχε δημιουργήσει η δούκισσα και φυτεύτηκαν λουλούδια, φρούτα και λαχανικά, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν εξωτικά, όπως τα πεπόνια και τις αγκινάρες. Φωτογραφία Antonio da Correggio Φωτογραφία Gilles PESENTI Όταν πέθανε η Αικατερίνη των Μεδίκων, ο πύργος πέρασε στα χέρια της κόρης της Louise de Lorraine, συζύγου του βασιλιά Ερρίκου Γ'. Η Louise de Lorraine, περιφερόταν αδιάκοπα στους διαδρόμους του κάστρου, ντυμένη με μαύρα ρούχα με σχέδια νεκροκεφαλών και οστών, μετά τη δολοφονία του συζύγου της. Το υπνοδωμάτιό της είναι βαμμένο με μαύρο χρώμα και διακοσμημένο με αντικείμενα του πένθους, όπως λευκά φτερά, ασημένια δάκρυα και ακάνθινες κορώνες. Φωτογραφία MFSG Φωτογραφία . LonganimE Ο Ερρίκος Δ' της Γαλλίας απόκτησε το μαγευτικό κάστρο για την ερωμένη του Gabrielle d'Estrées, πληρώνοντας τα χρέη που είχε κληρονομήσει η Louise de Lorraine από τη μητέρα της και απειλούσαν να την καταστρέψουν. Σε αντάλλαγμα η Louise εγκατάλειψε τον πύργο. Φωτογραφία Port(u*o)s Το 1733, ο πλούσιος άρχοντας Claude Dupin έγινε ο νέος ιδιοκτήτης του κάστρου. Η σύζυγός του Louise Dupin, ήταν μια έξυπνη, όμορφη και ιδιαίτερα καλλιεργημένη γυναίκα. Το λογοτεχνικό σαλόνι της στο Château de Chenonceau προσέλκυσε εξάρχοντες του Διαφωτισμού- Βολταίρος, Μοντεσκιέ, Μπιφόν, Μαριβώ κ.ά. Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ήταν γραμματέας της και δίδασκε το γιο της. Η Louise Dupin έσωσε τον πύργο από την καταστροφή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Φωτογραφία Peter Dutton Το 1864, η Marguerite Pelouze, μια πλούσια κληρονόμος, απέκτησε το Château. Ήταν η έκτη και τελευταία γυναίκα του «Château de Femmes», η οποία ανακαίνισε πλήρως το κάστρο και αφαίρεσε πολλές από τις προσθήκες της Αικατερίνης των Μεδίκων. Δαπάνησε πάρα πολλά χρήματα και στο τέλος το Château κατασχέθηκε και πωλήθηκε. Φωτογραφία Dennis Jarvis Φωτογραφία Dennis Jarvis Μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας του κάστρου, είναι όταν το 1914, κατά την διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου μετατράπηκε, από τον τότε ιδιοκτήτη του Gaston Menier, σε νοσοκομείο περιθάλποντας περισσότερους από 2000 στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το Château βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, τον Ιούνιο του 1940, αλλά και από τους Συμμάχους στις 7 Ιουνίου του 1944. Αργότερα έγινε περιουσία του Γαλλικού κράτους. Φωτογραφία Patrick Clenet Μετά το Βασιλικό Παλάτι των Βερσαλλιών, το Château de Chenonceau, το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως "ιστορικό μνημείο" από το 1840, είναι αυτό που δέχεται τους περισσότερους επισκέπτες στη Γαλλία. Φωτογραφία Dennis Jarvis Φωτογραφία MarKiddo Φωτογραφία 98octane Φωτογραφία MFSG Φωτογραφία kosho1980 Φωτογραφία Lieven Smits Πηγές 1 2 3

Πηγή: 1

Agami Heron (Agamia agami) hunting on the morning at the low lands of Costa Rica

El árbol más alto del mundo es el Hyperión con algo más de 115 metros, se encuentra en el Redwood National Park en California, Estados Unidos. Su edad ronda entre los 700 y los 800 años, no está mal. Fue descubierto en 2006.

Ένα από τα μικρότερα νησιά των Κυκλάδων, με έκταση 41 τ.χλμ. είναι η Σίκινος. Ανάμεσα στη Φολέγανδρο και την Ίο, δύο τουριστικά νησιά, η Σίκινος ξεχωρίζει για την γραφικότητά της, το παραδοσιακό της χρώμα, την ηρεμία και γαλήνη που προσφέρει στον επισκέπτη της. Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία anto291 Το λιμάνι της Σικίνου είναι η Αλοπρόνοια, ένα γραφικό ψαροχώρι που απέχει 3,5 χλμ από την Χώρα. Η Χώρα είναι χτισμένη στο χείλος ενός απόκρημνου γκρεμού στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού Αποτελείται από δύο συνοικίες, εξίσου όμορφες και γοητευτικές, το Κάστρο και το Χωριό. Τα κάτασπρα παραδοσιακά σπίτια, τα όμορφα πέτρινα αρχοντικά, τα λαβυρινθώδη σοκάκια, τα ασβεστωμένα πεζούλια και σκαλοπάτια συνθέτουν έναν πανέμορφο πίνακα ζωγραφικής. Φωτογραφία steven.wilkins196 Φωτογραφία andrea.sosso Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα ξωκκλήσια της, 61 τον αριθμό. Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα. Ο ναός της Επισκοπής, που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία, απέχει από το κέντρο του νησιού περίπου 4 χλμ. και χρησιμοποιήθηκε σαν χριστιανικός ναός στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Σικίνου. Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία grancolauro Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία lcmarengo50 Οι 300 περίπου κάτοικοι της Σικίνου από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία. Ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα, θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται εξαίσιο παστέλι, λάδι, ξύδι και κρασί και βέβαια ποικιλία ψαριών είναι τα προϊόντα του μικρού νησιού. Φωτογραφία equatorbear Φωτογραφία Antonio Fassina Το μήκος των ακτών του νησιού είναι 40 χλμ. Οι παραλίες του μικρές και ήσυχες με πεντακάθαρα νερά, κάποιες ερημικές που έχουν πρόσβαση μόνο με καΐκι. Η παραλία της Αλοπρόνοιας, το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος είναι προσβάσιμες οδικώς. Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία Ilias Tz Το όνομα του γοητευτικού νησιού οφείλεται, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στον Σίκινο τον γιο του Θόοντα, βασιλιά της Λήμνου. Η μητέρα του Υψιπύλη προσπαθώντας να τον σώσει από τις Λήμνιες γυναίκες, που προκάλεσαν τη σφαγή των συζύγων τους, τον έκρυψε μέσα σε ξύλινη λάρνακα και τον έριξε στη θάλασσα. Η λάρνακα από τα κύματα εκβράστηκε στη Σίκινο όπου οι ψαράδες της περιοχής τον έσωσαν. Εκεί ο Θόας παντρεύτηκε την νύμφη Νηΐδα με την οποία και απέκτησε τον Σίκινο, που έγινε βασιλιάς του νησιού. Φωτογραφία lcmarengo50 Φωτογραφία lcmarengo50 Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία Ilias Tz Φωτογραφία andrea.sosso Πηγές 1 2 3

Τα Όρη Pacaraima βρίσκονται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Γουιάνας και εκτείνονται από τα δυτικά προς τα ανατολικά για πάνω από 800 χιλιόμετρα. Πολλοί ποταμοί πηγάζουν από αυτά τα βουνά και στην πορεία τους σχηματίζουν γραφικούς καταρράκτες. Ο καταρράκτης Kaieteur είναι ένα όμορφο κι εντυπωσιακό παράδειγμα. Φωτογραφία Roy V Wong Φωτογραφία pvmaele Είναι ένας από τους εννέα καταρράκτες που σχηματίζει ο ποταμός Potaro στην διαδρομή του μέσα στο παρθένο τροπικό δάσος, μέχρι να ενωθεί με τον ποταμό Essequibo, τον μεγαλύτερο ποταμό της Γουιάνας. Το νερό του ποταμού πέφτει από ύψος 226 μέτρων και είναι ένας από τους ισχυρότερους καταρράκτες του κόσμου, με μια μέση ταχύτητα ροής 663 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Φωτογραφία David Johnstone Φωτογραφία DanielleGrace Ο καταρράκτης Kaieteur είναι περίπου τέσσερις φορές ψηλότερος από τους καταρράκτες του Νιαγάρα και σχεδόν διπλάσιος από τους καταρράκτες της Βικτώριας. Στην Παγκόσμια Βάση Δεδομένων Καταρρακτών κατατάσσεται ως ο 26ος πιο γραφικός καταρράκτης στον κόσμο. Φωτογραφία wesbran Φωτογραφία Hoppy1951 Φωτογραφία Fair Travel - Responsible Tourism Experience Φωτογραφία Hannes Rada Φωτογραφία Valencia SAGE Πηγές 1 2

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των νησιών του Αιγαίου, κυρίως του κεντρικού και του νότιου, είναι οι ανεμόμυλοι. Αναμφισβήτητα, το νησί που έχει ταυτιστεί με τους ανεμόμυλους είναι η Μύκονος. Τον 19ο αιώνα, λειτουργούσαν 28 ανεμόμυλοι, οι οποίοι μαζί με την αρτοποιία αποτελούσαν την βασική απασχόληση των κατοίκων του νησιού. Φωτογραφία frank1030 Στην Αμοργό έχουν καταγραφεί 44 ανεμόμυλοι. Από αυτούς οι 5 έχουν εξαφανιστεί. Στα τέλη του 19ου αιώνα, δηλαδή γύρω στο 1900, στο νησί λειτουργούσαν 35 ανεμόμυλοι. Σήμερα στη Χώρα της Αμοργού έχουν απομείνει 11 ανεμόμυλοι, που εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες. Φωτογραφία aurelielamotte Οι ανεμόμυλοι είναι γνωστοί στον ελλαδικό χώρο από τα αρχαία χρόνια. Ο πρώτος ανεμόμυλος σχεδιάστηκε από τον Ήρωνα τον 1o μ. Χ. αιώνα. Ήταν οριζόντιου άξονα περιστροφής και είχε τέσσερα πτερύγια. Στην Ελλάδα η χρήση των ανεμόμυλων υπήρξε αρκετά εκτεταμένη, λόγω του πλούσιου αιολικού δυναμικού της χώρας. Φωτογραφία *Malela* Αν και είχαν εμφανιστεί πολλούς αιώνες πριν, η χρήση τους καθιερώθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο αλλά και στην ενδοχώρα. Το τοπίο των Κυκλάδων είναι συνυφασμένο με την ύπαρξη ανεμόμυλων. Στην Πάρο και την Αντίπαρο, στην Μήλο και την Κίμωλο, στη Σαντορίνη ο επισκέπτης θα συναντήσει ανεμόμυλους. Φωτογραφία sataylor pix Φωτογραφία Andrew and Kerry Φωτογραφία BeyondBordersMedia Αλλά και στη Σίφνο και την Σέριφο οι ανεμόμυλοι προσθέτουν τη δική στους χαρακτηριστική νότα στο τοπίο. Φωτογραφία mirian martins arruda Φωτογραφία noranorling Οι ανεμόμυλοι κατά κανόνα στεγάζονταν σε κυλινδρικά, πέτρινα, διώροφα κτίρια. Στον επάνω όροφο βρισκόταν ο άξονας και το σύστημα μετάδοσης της κίνησης, ενώ στον κάτω όροφο γινόταν η άλεση και αποθήκευση των σιτηρών. Τα πτερύγιά τους ήταν πάνινα, 5-15 μέτρα σε μήκος και πλάτος το 1/5 του μήκους τους. Ένας ανεμόμυλος μπορούσε να αλέσει 20-70 κιλά σιτηρών την ώρα, ανάλογα με την ένταση και τη φορά του ανέμου. Φωτογραφία Alex Coppo Τα κτίσματα που στέγαζαν τους ανεμόμυλους ενσωματώθηκαν στο περιβάλλον επιτυχώς και με το πέρασμα των χρόνων δέθηκαν με αυτό και θεωρήθηκαν στη συνείδηση των ανθρώπων αναπόσπαστο κομμάτι του. Παραπονεμένα δεν μένουν τα Δωδεκάνησα, αφού στη Λέρο, στο δρόμο προς το κάστρο της Παναγιάς υπάρχουν 6 αναπαλαιωμένοι ανεμόμυλοι. Αλλά και στην Κάρπαθο, την Ρόδο, την Πάτμο και την Αστυπάλαια. Φωτογραφία Leros Marina Φωτογραφία baengel Φωτογραφία brandnewday10 Φωτογραφία W&Ps Photos Φωτογραφία Sakis Varkas Ανεμόμυλοι δεν υπάρχουν μόνο στο Αιγαίο. Το Ιόνιο έχει κι αυτό τους δικούς του. Στην Κέρκυρα, οι ανεμόμυλοι φαίνεται να εισήχθησαν τον 15ο αιώνα. Η λειτουργία τους σταμάτησε νωρίς, τον 19ο αιώνα. Σήμερα στον κόλπο της Γαρίτσας βρίσκεται ένας όμορφος ανασκευασμένος ανεμόμυλος. Ένας ακόμα υπάρχει στο νησί της Ερείκουσας, βόρεια της Κέρκυρας. Φωτογραφία Mark & Naomi Iliff Στη Ζάκυνθο, στο Σκινάρι πάνω από τις περίφημες Γαλάζιες Σπηλιές υπάρχουν δύο ανεμόμυλοι, από τους οποίους ο ένας πέτρινος. Οι ανεμόμυλοι, που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν για την παρασκευή άλευρων, σήμερα έχουν διαμορφωθεί και αποτελούν τουριστικά καταλύματα. Φωτογραφία stephanrudolph Σήμερα οι περισσότεροι ανεμόμυλοι έχουν ερειπωθεί και διατηρούνται ελάχιστοι, κυρίως για τουριστικούς λόγους. Κάποιοι έχουν ανακατασκευαστεί και χρησιμοποιούνται ως ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πηγές 1 2 3 4 5 6 7 8

Το Saccharum spontaneum είναι απλώς χορτάρι. Είδος πολυετές, ενδημικό στη νότια Ασία. Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα τρία μέτρα. Την περίοδο της ανθοφορίας του, το kans ή kansi ή kas, πλημμυρίζει τις σαβάνες, τις πεδιάδες και τα λιβάδια στο Νεπάλ, την Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Μπουτάν, δημιουργεί όμορφες εικόνες, όπως αυτές που θα δείτε στις φωτογραφίες! Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία biswarupsarkar72 Φωτογραφία joegoauk3 Φωτογραφία Subho - History & Heritage, Life & Landscape Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία riteshmallikphotography Φωτογραφία Bukan Φωτογραφία biswarupsarkar72 Φωτογραφία Tony Rodd Φωτογραφία Sandipa Malakar (bristii) Φωτογραφία kuei-lien Φωτογραφία Shadia naser Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία mingiweng

Από τα όρη του Σουλίου, της Παραμυθιάς και από το όρος Τόμαρος των Ιωαννίνων πηγάζει ο Μαυροπόταμος ή όπως είναι γνωστός, ο ποταμός Αχέροντας. Διασχίζει τους Νομούς Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης Φωτογραφία Χαράλαμπος Γκούβας Φωτογραφία jonesarnz Σύμφωνα με την μυθολογία, ο "ψυχοπομπός" Ερμής έκανε τον διάπλου του Αχέροντα παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα, για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη. Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθων ήταν οι τρεις ποταμοί του Άδη και οι τρεις με θλιβερά ονόματα: Αχέρων - χωρίς χαρά, Πυριφλεγέθων - πύρινος, Κωκυτός - θρήνος. Συμβόλιζαν την θλίψη και τους θρήνους του θανάτου, δίνοντας το συμβολισμό της πύρινης κολάσεως, όπως διατηρείται και σήμερα στην Χριστιανική θρησκεία. Φωτογραφία Oliver Deisenroth Οι τρεις ποταμοί χύνονταν στην Αχερουσία λίμνη, της είσοδο για τη χώρα του Άδη. Στις αρχαίες πηγές περιγράφεται ως μαύρη και σκοτεινή, παγωμένη, στα νερά της οποίας δεν επιβίωνε τίποτα έμβιο. Περικυκλωμένη από καλαμιές και μόνιμα καλυμμένη από βαριά ομίχλη προϊδέαζε και τον πιο κυνικό επισκέπτη ότι κάπως έτσι θα έμοιαζαν οι πύλες του Κάτω Κόσμου. Η λίμνη σήμερα μπορεί να μην υπάρχει πια, καθώς έχει αποξηρανθεί και τη θέση της καταλαμβάνουν καταπράσινοι αγροί, αλλά το Νεκρομαντείο του Αχέροντα στέκεται περήφανο και σχεδόν αλώβητο στο βράχινο λόφο, στη βορειοδυτική νοητή κοίτη της λίμνης. Φωτογραφία Oliver Deisenroth Ο Χάρων (γιος του Ερέβους και της Νύκτας) ήταν ο βαρκάρης που κουβαλούσε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη και έπαιρνε τον οβολό που έβαζαν στα χείλη του νεκρού οι συγγενείς. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του Αχέροντα για εκατό χρόνια. Στο βάραθρο της Στύγας στεκόταν ο φύλακας Κέρβερος που ήταν τρικέφαλος σκύλος με ουρά λιονταριού που κατέληγε σε φίδι και τα μαλλιά του και το σώμα του ήταν γεμάτα φίδια. Οι ψυχές παρουσιάζονταν στο δικαστήριο του Άδη που έκρινε τις πράξεις του νεκρού στη ζωή. Φωτογραφία LabrosL Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα "στοιχειό" που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος, σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από την αρχαία Ελληνική μυθολογία που μαρτυρά τη συνέχεια αυτής στη σύγχρονη πλέον λαϊκή παράδοση είναι το εξής: Κατά την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό από τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Φωτογραφία LabrosL Ο Αχέροντας λόγω των μύθων που τον συνοδεύουν, της παράδοσης και της περιβαλλοντικής αξίας προσελκύει πλήθος επισκεπτών από τις πηγές έως και τις εκβολές του. Τα καθαρά νερά του ποταμού, άλλοτε ήρεμα και άλλοτε ορμητικά, η πλούσια βλάστηση, τα τριγύρω βουνά συνθέτουν ένα τοπίο μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Φωτογραφία Chris Haley Το μήκος του ποταμού ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα και σχηματίζεται αρχικά από δύο παραπόταμους -χειμάρρους, με λιγοστό νερό το καλοκαίρι αλλά άφθονο το χειμώνα. Ο ένας παραπόταμος ξεκινά από τα Όρη Σουλίου, ο άλλος δε χείμαρρος από τη βάση του όρους Τόμαρος. Οι δυο παραπόταμοι ενώνονται στο χωριό Πολυστάφυλο και δημιουργούν τον κύριο κορμό του Αχέροντα. Φωτογραφία Chris Haley Σε αρκετά τμήματα του ποταμού, εκεί που η ροή του είναι ομαλή, σχηματίζονται νερόλακκοι και μικρές λίμνες, τόποι ιδανικοί για τη διαβίωση πολλών αμφιβίων και ψαριών. Σε άλλες πλευρές, ο ποταμός κυλά ορμητικά μέσα από κατακόρυφους και ψηλούς βράχους. Aρκετές φορές το ύψος τους ξεπερνά τα 100 μέτρα, ενώ το πλάτος του ποταμού στα σημεία αυτά φτάνει τα δύο μέτρα. Σε μερικά πάλι σημεία, η επιφανειακή ροή του νερού είναι μικρότερη, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Φωτογραφία Chris Haley Η «Χαράδρα του Αχέροντα» είναι το πλέον επικίνδυνο τμήμα του ποταμού. Το έτος 1992, o τοπικός ερευνητής X. Γκούβας χρησιμοποίησε τον όρο «Πύλες του Άδη» για να δώσει έμφαση στο μεγαλείο των «Στενών του Αχέροντα», την Χαράδρα. Έτσι ο όρος διαδόθηκε ευρέως σε χρήση και σε λίγα χρόνια επεκτάθηκε η χρήση του. Φωτογραφία Chris Haley Ο Αχέρων εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης, όπου σχηματίζει Δέλτα από το οποίο διαμορφώνονται τα δύο κύρια έλη της περιοχής, το έλος της Σπλάντζας και της Βαλανιδορράχης. Φωτογραφία TheVRChris Έχει χαρακτηριστεί περιοχή ιδιαίτερου κάλλους και πηγή σημαντικών πληροφοριών και γνώσεων στον τομέα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Τόσο τα στενά και οι εκβολές του Αχέροντα όσο και η ευρύτερη περιοχή ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Συγκεκριμένα, στην περιοχή υπάρχουν 699 είδη χλωρίδας εκ των οποίων τα 449 συναντώνται στο δέλτα και τα 250 στα στενά, ενώ στην περιοχή του Δέλτα υπάρχουν 19 τύποι οικότοπων. Φωτογραφία Samuli Lintula Ιδιαίτερα σημαντικές υγροτοπικές περιοχές αποτελούν επίσης το έλος της Αμμουδιάς και το έλος της Βαλανιδοράχης, ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των σπάνιων ειδών πανίδας της περιοχής. Αξιοσημείωτη στην κατηγορία των ψαριών είναι η ύπαρξη του γοβιού, ο οποίος συναντάται μόνο στον Αχέροντα. Στα νερά του ποταμού ζει η βίδρα, ένα σπάνιο υδρόβιο θηλαστικό που ζει σε καθαρά νερά με πλούσια παρόχθια βλάστηση. Φωτογραφία orangeblossomfarm Στις βραχώδεις πλαγιές των Στενών του Αχέροντα φωλιάζουν πολλά είδη αρπακτικών πουλιών, όπως γερακίνες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, ασπροπάρηδες και φιδαετοί. Στην ευρύτερη περιοχή συχνά συναντάμε όρνια, πετρίτες, σπιζαετούς και χρυσαετούς. Μεγάλα θηλαστικά, όπως λύκοι και αγριογούρουνα, αναζητούν τροφή και καταφύγιο στις δασωμένες πλαγιές του φαραγγιού, ενώ άλλα θηλαστικά της περιοχής των Στενών είναι η αλεπού, ο ασβός, το κουνάβι, η νυφίτσα, η αγριόγατα, ο δασοποντικός κ.ά. Φωτογραφία orangeblossomfarm Τη χλωρίδα των Στενών συνθέτουν ασφάκες, σπάρτα, λαδανιές, φτέρες, πλατάνια, ιτιές, αριές και άλλα 180 είδη φυτών και δένδρων. Ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλά σπάνια, όπως η μόλτκια η πετρώδης, η σκαβιόζα η ηπειρωτική, η σκουτελλάρια η λειμώνιος και αρκετά είδη που φύονται αποκλειστικά στην Ελλάδα, όπως τα Cerastium brachypelatum ssp. pindigenum και Crepis hellenica ssp. hellenica. Φωτογραφία TijsB Οι μύθοι που περιβάλλουν τον Αχέροντα και η απαράμιλλη φυσική ομορφιά του τοπίου είναι τα στοιχεία που "δένουν" τον επισκέπτη και τον κάνουν να θέλει να επισκεφτεί ξανά το μαγικό αυτό μέρος της πατρίδας μας. Πηγές 1 2 3

Το Saccharum spontaneum είναι απλώς χορτάρι. Είδος πολυετές, ενδημικό στη νότια Ασία. Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα τρία μέτρα. Την περίοδο της ανθοφορίας του, το kans ή kansi ή kas, πλημμυρίζει τις σαβάνες, τις πεδιάδες και τα λιβάδια στο Νεπάλ, την Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Μπουτάν, δημιουργεί όμορφες εικόνες, όπως αυτές που θα δείτε στις φωτογραφίες! Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία biswarupsarkar72 Φωτογραφία joegoauk3 Φωτογραφία Subho - History & Heritage, Life & Landscape Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία riteshmallikphotography Φωτογραφία Bukan Φωτογραφία biswarupsarkar72 Φωτογραφία Tony Rodd Φωτογραφία Sandipa Malakar (bristii) Φωτογραφία kuei-lien Φωτογραφία Shadia naser Φωτογραφία mingiweng Φωτογραφία mingiweng

Ξεχωριστή αρχιτεκτονική σε ένα ξεχωριστό αξιοθέατο στην Τζαϊπούρ, την ροζ πόλη της Ινδίας. Πρόκειται για το Panna Meena Ka Kund, ένα πηγάδι που οι σκαλωσιές του δίνουν την ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία. Φωτογραφία Sues_Pics Κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια του δέκατου έκτου αιώνα και χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως τόπος κοινωνικών συναντήσεων. Άνθρωποι από κοντινά μέρη έρχονται εδώ για να πάρουν νερό, να κολυμπήσουν ή απλώς για μια επίσκεψη. Φωτογραφία BOMBMAN Φωτογραφία Sues_Pics Ένα αξιοπερίεργο στοιχείο για το Panna Meena Ka Kund, που πιστεύεται από τους ντόπιους, είναι ότι κανείς από τους επισκέπτες δεν μπορεί χρησιμοποιήσει την ίδια σκάλα για να κατέβει στο πηγάδι και να ανέβει πάλι. Αυτό είναι κάτι που μόνο οι εξοικειωμένοι ντόπιοι μπορούν να πετύχουν, ενώ οι τουρίστες προσπαθούν να λύσουν αυτό το εκπληκτικό μυστήριο. Φωτογραφία Sues_Pics Φωτογραφία Sues_Pics Το οκταόροφο πηγάδι δέχεται πολλές επισκέψεις τουριστών που γοητεύονται από τη συμμετρία των γεωμετρικών σχημάτων σε αυτό τον υπέροχο συνδυασμό φύσης και θρησκείας. Έχουν επίσης την ευκαιρία να θαυμάσουν την υπέροχη θέα προς το φρούριο Amber και τα τριγύρω βουνά. Φωτογραφία Sues_Pics Φωτογραφία Sues_Pics Πηγή

Ο Axel Erlandson (Δεκέμβριος 1884 – Απρίλιος 1964), ήταν ένας Αμερικανός γεωργός (με σουηδική καταγωγή), ο οποίος είχα ως χόμπυ την διαμόρφωση δέντρων. Το 1947 δημιούργησε μια έκθεση δέντρων, την οποία διαφήμιζε ως εξής: "Δείτε τα πιο παράξενα δέντρα του κόσμου". Την ονόμασε "Τσίρκο των δέντρων". Ο Erlandson πούλησε τη συλλογή του λίγο πριν το θάνατό του. Τα δέντρα είχαν μετακινηθεί στο πάρκο Gilroy το 1985. Το δέντρο με τους δύο κορμούς ή αλλιώς "Two Leg Tree" Φωτογραφία: Palnatoke Το δέντρο "καλάθι"-The "Basket Tree" Πηγή Φωτογραφίας Το δέντρο "κύβος"-Cube Tree Φωτογραφία: Palnatoke Δείτε και άλλες φωτογραφίες δέντρων εδώ Πηγή: 1

Η πεδιάδα της Castelluccio, στην Ιταλία, είναι ένα τεράστιο οροπέδιο 1.350 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και προστατεύεται από τα βουνά Sibillini, που αποτελούν τμήμα των κεντρικών Απέννινων. Την άνοιξη, η περιοχή αυτή, που απλώνεται σε μήκος 7 χλμ. και πλάτος 3 χλμ. καλύπτεται από διάφορα αγριολούλουδα. Παπαρούνες, μαργαρίτες, νάρκισσοι, βιολέτες κ.ά. δίνουν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα και δημιουργούν ένα υπέροχο επίγειο ουράνιο τόξο!! Το χωριό Castelluccio di Norcia, σε υψόμετρο 1.452 μέτρα, δεσπόζει στην υπερυψωμένη θέση του και είναι ένας από τους υψηλότερους οικισμούς στα Απέννινα όρη. Φωτογραφία stefyBuff Φωτογραφία ezio_zaia Φωτογραφία " paolo ammannati " Φωτογραφία valeriani armando Φωτογραφία stefyBuff Φωτογραφία g_u Φωτογραφία Iridium1 Φωτογραφία vanto5 Φωτογραφία annotta Φωτογραφία Iridium1 Φωτογραφία Luigi Alesi Φωτογραφία valeriani armando Φωτογραφία *^oltretutto^* Φωτογραφία valeriani armando Πηγές 1 2

Στα Ιαπωνικά ονομάζεται Shinrin-yoku και στα Κορεάτικα Sanlimyok. Θεωρείται ότι έχει την ίδια αξία και σημασία με τη φυσική αρωματοθεραπεία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μικρή βόλτα στο δάσος. Ο αγγλικός όρος είναι forest bathing! Μια βόλτα στο δάσος για χαλάρωση και αναψυχή έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Αυτό το επιβεβαιώνει και η επιστήμη. Μερικές ώρες στο δάσος και ο ανθρώπινος οργανισμός, με την αναπνοή, γεμίζει από τις πτητικές ουσίες που προέρχονται από τα δέντρα. Φωτογραφία Ruben Holthuijsen Ονομάζονται phytoncides και είναι αιθέρια έλαια του ξύλου. Έχουν αντιμικροβιακή δράση και προστατεύουν τα φυτά που τα απελευθερώνουν από τη σήψη, καθώς και από ορισμένα έντομα και ζώα. Το πεύκο π.χ. περιέχει άλφα-πινένιο, καρένιο, μυρσένιο και άλλα τερπένια. Περισσότερες από 5.000 πτητικές ουσίες προστατεύουν τα γύρω φυτά από βακτήρια, μύκητες και έντομα. Στην Ταϊβάν, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, οι άνθρωποι συστηματικά "κολυμπούν" στο δάσος, για να βελτιώσουν την υγεία τους. Τι λέτε λοιπόν για μια εικονική "βουτιά" σε δάση του πλανήτη μας, μέσω υπέροχων φωτογραφιών;; Φωτογραφία MrHicks46 Φωτογραφία Johan DeBoer Φωτογραφία David441491 Φωτογραφία Crazy4Clicking Φωτογραφία briangeerlings Φωτογραφία chronisK Φωτογραφία Free HDR Photos - www.freestock.ca Φωτογραφία Harold vd Berge Φωτογραφία Nuk-em Φωτογραφία Brian 104 Φωτογραφία felicja2011 Φωτογραφία gerard1972 Φωτογραφία Petra Kosonen Φωτογραφία Brimack Πηγές 1 2

Anafiotika - Athens - Greece

Η Cara Khan μοιράζεται τη φιλοσοφία της, ενώ παράλληλα μιλά για το πώς επιτρέπει στο κουράγιο και στο φόβο να συνυπάρχουν στη ζωή της.

Entdecke entlang der Ringstraße Island und finde die besten Sehenswürdigkeiten und Highlights im Land aus Eis und Feuer. Die Ringroad führt einmal um die Insel.

Ο όμορφος κόσμος μου Γράφει η Βασίλεια Παστελλά Βλέπω τον κόσμο σαν μια όμορφη, χαριτωμένη γαλάζια σφαίρα, γεμάτη νερό, δέντρα πολύχρωμα λουλούδια, πεταλούδες, κελαηδιστά πουλιά να φτερουγίζουν, καλόκαρδους και ευσυνείδητους ανθρώπους. Το γέλιο και το χαμόγελο στολίζουν τα

Η Ανδρίτσαινα είναι μια κωμόπολη που ανήκει στον νομό Ηλείας. Βρίσκεται 64 χλμ νοτιοανατολικά του Πύργου, πρωτεύουσας του Νομού Ηλείας, σε υψόμετρο 760 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Πηγή φωτογραφίας Φωτογραφία roukounas Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους, κοντά στα σύνορα με τους νομούς Αρκαδίας και Μεσσηνίας. Απέχει 13 χλμ. από το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες. Φωτογραφία AlMare Ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα. Από το 1986 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ Πρόκειται για κωμόπολη με μεγάλη ιστορία, που αναπτύχθηκε κατά τη Φραγκοκρατία (12ος – 13ος αι. μ.Χ.) και, μάλιστα, αναφέρεται στο Χρονικόν του Μορέως. Η Ανδρίτσαινα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τόσο στα Ορλωφικά όσο και κατά την Ελληνική Επανάσταση. Το 1826, μάλιστα, η πόλη καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Φωτογραφία Malcolm Bott Σύμφωνα με την παράδοση, η Ανδρίτσαινα οφείλει την ονομασία της στη γυναίκα κάποιου Κρητικού βοσκού που λεγόταν Ανδρίτσος ή Ανδρίκος, ο οποίος οδηγήθηκε από ένα κριάρι τους σε κάποια πηγή κοντά σε ένα πλάτανο στο Λύκαιον όρος. Εκεί έκτισε ένα πανδοχείο, το οποίο μετά το θάνατο του Ανδρίκου διατήρησε η χήρα του Ανδρίκαινα. Από το όνομά της καθώς και από την εγχώρια προφορά του «και» ως «τσαι», το πανδοχείο ονομάστηκε «το χάνι της Ανδρίτσαινας». Όταν άρχισε να κτίζονται σπίτια γύρω από το πανδοχείο, ο οικισμός ονομάστηκε «Ανδρίτσαινα». Φωτογραφία Malcolm Bott Σήμερα, εντυπωσιάζει με τα αρχοντικά της, τα πλακόστρωτα σοκάκια αλλά και την πλατεία της με τα ψηλά δέντρα και την υπέροχη θέα. Η Τρανή Βρύση που βρίσκεται ακριβώς απέναντί της είναι η αρχαιότερη της Πελοποννήσου και έχει χτιστεί το 1724. Πηγή φωτογραφίας Φωτογραφία Malcolm Bott Διατηρεί ατόφια ως τις μέρες μας τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζουν την ορεινή Πελοπόννησο και του ρυθμού ζωής της ελληνικής επαρχίας, που χάθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Τα μεγάλα αρχοντικά μαρτυρούν και την οικονομική, κοινωνική και πνευματική ακμή που γνώρισε η κωμόπολη αυτή κατά το παρελθόν. Φωτογραφία virginia.craft3 Στην Ανδρίτσαινα βρίσκεται η περίφημη βιβλιοθήκη που ιδρύθηκε το 1840 κατόπιν δωρεάς του εξ Ανδρίτσαινας ουμανιστή Αγαθόφρωνος Νικολόπουλου που ζούσε στο Παρίσι. Η συλλογή της περιλαμβάνει σπάνια χειρόγραφα του16ου και 17ου αιώνα, σπάνια βιβλία είτε ελληνόγλωσσα είτε ξενόγλωσσα, σημαντικά έγγραφα από την περίοδο της επανάστασης και πλούσιο λαογραφικό υλικό. Σήμερα, η συλλογή της βιβλιοθήκης αριθμεί πάνω από 40.000 τόμους βιβλίων. Φωτογραφία virginia.craft3 Το ταξίδι μας στην Ανδρίτσαινα θα τελειώσει με υπέροχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του φιλέλληνα Ελβετού φωτογράφου Fred Boissonnas Ανδρίτσαινα, αγορά, 1903 Ανδρίτσαινα, εσωτερικό σπιτιού, 1903 Άνδρες στο δρόμο της Ανδρίτσαινας 1903 Πηγές 1 2 3 4

Ινουίτ είναι το όνομα των Εσκιμώων της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά. Στη γλώσσα τους, Ινουίτ (Inuit) σημαίνει «άνθρωποι». Είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Τουλ (Thule) που εμφανίστηκαν στην Αλάσκα το 1000 μ.Χ. και μετακινήθηκαν στη δυτική Γροιλανδία μετά από τρεις αιώνες (1300 μ.Χ.) και λίγο αργότερα, το 1400 μ.Χ. στην ανατολική. Φωτογραφία George R. King Κατάφεραν να επιζήσουν σε δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες διαμένοντας σε ιγκλού και κυνηγώντας κυρίως φώκιες και φάλαινες, που τους εξασφάλιζαν τροφή και ένδυση. Μετακινούνταν με έλκηθρα τα οποία έσερναν σκυλιά. Ακόμη και σήμερα ακολουθούν τον ίδιο πατροπαράδοτο τρόπο ζωής χρησιμοποιώντας όμως ενίοτε και τζιπ - όταν αυτό το επιτρέπει το πάχος των πάγων - και κατοικώντας σε χτισμένα σπίτια. Φωτογραφία glenbowmuseum Φωτογραφία Calliopejen Οι Ινουίτ ζουν στην Αλάσκα, Βόρειο Καναδά και Γροιλανδία κοντά και γύρω από τον Αρκτικό κύκλο. Έχουν προσαρμοστεί τέλεια στις παγωμένες περιοχές που ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στις περιοχές που ζουν τα φυτά είναι λιγοστά. Συλλέγουν και διατηρούν, ανάλογα με την εποχή και την περιοχή, χόρτα, κονδύλους, ρίζες, βλαστούς, μούρα κι ένα είδος φυκιών. Φωτογραφία glenbowmuseum Έτσι οι Ινουίτ είναι αποκλειστικά κυνηγοί και ψαράδες. Κυνηγούν ταράνδους, φώκιες, θαλάσσιους ελέφαντες, πολικές αρκούδες, πουλιά κ.ά. Ψαρεύουν διάφορα ψάρια αλλά και φάλαινες. Ένα είδος φάλαινας είναι εξαιρετικά πολύτιμο για αυτούς διότι το δέρμα της, που είναι μαλακό, τους προσφέρει, όχι μόνο τροφή αλλά και όλη τη βιταμίνη C που χρειάζονται για επιβίωση. Δεν πετάνε τίποτα από ένα ζώο που σκότωσαν. Φωτογραφία UW Digital Collections Οι πιο ξακουστές εφευρέσεις τους είναι τα Ιγκλού και τα έλκηθρα που σέρνουν ομάδες σκύλων. Οι Ινουίτ πιστεύουν πως κάθε τι έχει ψυχή, μια μορφή πνεύματος: άνθρωποι, ζώα, φυτά, οι δυνάμεις της φύσης, η θάλασσα, ο άνεμος κλπ. Πιστεύουν ακόμα πως όλα είναι συνδεδεμένα, όλες οι ψυχές μεταξύ τους. Όλα τα πνεύματα θα μπορούσαν να επηρεαστούν από ένα πάνθεον υπερφυσικών οντοτήτων, οι οποίες εξευμενίζονται με ένα ζώο ή ένα άψυχο αντικείμενο, κατά κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Φωτογραφία Marku1988 Έχουν Σαμάνους (σοφούς μάγους-γιατρούς) που, όπως πιστεύουν οι Ινουίτ, μπορούν να θεραπεύσουν κάθε σωματικό ή ψυχικό πρόβλημα, να προβλέψουν τον καιρό, να συμβουλέψουν και να καθοδηγήσουν. Η θρησκεία τους συνδέεται με ένα σύστημα τελετουργιών, στενά συνδεδεμένων μα την καθημερινή τους ζωή. Απλές τελετές, αλλά απαραίτητες. Μια συνηθισμένη ρήση των Ινουίτ, λέει:"Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ύπαρξή μας είναι ότι η διατροφή μας αποτελείται αποκλειστικά από ψυχές". Πηγή φωτογραφίας Με την πεποίθηση ότι κάθε πλάσμα έχει ψυχή, όπως ο άνθρωπος, κάθε κυνήγι που δεν έδειξαν τον απαιτούμενο σεβασμό θα οδηγήσει το απελευθερωμένο πνεύμα να εκδικηθεί. Οι Ινουίτ πιστεύουν ότι πρέπει να ζουν σε αρμονία με τις υπερφυσικές δυνάμεις, προκειμένου να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για τη ζωή τους. Φωτογραφία Claude Niépce Το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν ενέπνευσε μια σειρά από περιπετειώδεις ιστορίες σχετικές με τις φάλαινες και τους θαλάσσιους ίππους. Η μεγάλη αναμονή, κατά τη χειμερινή περίοδο, για την εμφάνιση κοπαδιών καριμπού, καθώς και οι ώρες αναμονής πάνω από μια τρύπα στον πάγο για το κυνήγι μιας φώκιας, γέννησαν ιστορίες με μυστηριώδεις εμφανίσεις φαντασμάτων και άλλων φανταστικών πλασμάτων. Πηγή φωτογραφίας Κάποιοι Ινουίτ κοιτούσαν επίμονα το Βόρειο Σέλας και έβλεπαν μέσα στα χρώματά του εικόνες της οικογένειάς τους ή φίλων τους να χορεύουν στην επόμενη ζωή. Κάποιοι άλλοι πίστευαν ότι τα φώτα του ήταν διαβολικά κι ότι αν σφύριζαν, αυτά θα κατέβαιναν και θα τους έκοβαν το κεφάλι. Οι Ινουίτ λένε αυτή τη ιστορία στα παιδιά ακόμα και σήμερα. Για άλλους ήταν αόρατοι γίγαντες, οι ψυχές των ζώων, οδηγός για το κυνήγι και πνεύμα που βοηθάει τους σοφούς μάγους-γιατρούς. Πηγή φωτογραφίας Ας γνωρίσουμε λίγη από την μυθολογία τους. Ο Ήλιος και η Σελήνη Malina είναι η θεά του ήλιου και Anningan ο θεός της σελήνης. Η Malina και ο Anningan ήταν αδέλφια και ζούσαν μαζί. Σ΄έναν φοβερό καυγά που είχαν, η Malina έριξε βρώμικο, μαύρο γράσο στο πρόσωπο του αδελφού της. Από φόβο έτρεξε όσο πιο μακριά μπορούσε, ψηλά στον ουρανό κι έγινε ο ήλιος. Ο Anningan την κυνήγησε κι έγινε η σελήνη. Ο Anningan συχνά ξεχνάει να φάει κι έτσι γίνεται λεπτότερος, καθώς οι μέρες περνούν. Κάθε μήνα, το φεγγάρι εξαφανίζεται για τρεις μέρες, όσο χρόνο χρειάζεται ο Anningan για να φάει. Στη συνέχεια, επιστρέφει για να συνεχίσει να κυνηγάει την αδελφή του. Αυτό το αιώνιο κυνήγι δημιουργεί την εναλλαγή ήλιου και σελήνης στον ουρανό. Πηγή φωτογραφίας Η Θάλασσα Η Sedna είναι το πνεύμα της θάλασσας. Ήταν ένα νεαρό κορίτσι που πεισματικά αρνιόταν να παντρευτεί. Ο πατέρας της την εξανάγκασε να παντρευτεί ένα σκυλί. Εκ των υστέρων όμως, λυπήθηκε κι έπνιξε το σκυλί. Μετά όμως η Sedna δεν μπορούσε να στηρίξει τον εαυτό της και τα παιδιά της, τα οποία έστειλε να ζήσουν με τους γονείς της. Μια μέρα, ένα πουλί που είχε πάρει την μορφή άντρα ζήτησε την Sedna σε γάμο. Εκείνη δέχτηκε και πήγε να ζήσει μαζί του. Σύντομα ανακάλυψε ότι ο άντρας της δεν ήταν άνθρωπος, αλλά ένα θαλασσοπούλι. Φωτογραφία glenbowmuseum Όταν την επισκέφτηκε ο πατέρας της, την έπεισε να φύγει μαζί του με μια βάρκα. Ο άντρας της, που τους κατάλαβε, δημιούργησε με τα φτερά του θύελλα, που απειλούσε να ανατρέψει τη βάρκα. Τρομαγμένος ο πατέρας της προσπάθησε να τη ρίξει στη θάλασσα. Όμως αυτή πιάστηκε από τη βάρκα, μέχρι που ο πατέρας της από το φόβο του, έκοψε τα δάχτυλά της. Λέγεται ότι η Sedna ζει στο βυθό της θάλασσας μαζί με τις φώκιες και άλλα θαλάσσια ζώα, τα οποία δημιουργήθηκαν από τα δάχτυλά της. Φωτογραφία glenbowmuseum Πηγή φωτογραφίας Οι Ινουίτ πιστεύουν επίσης στην Pinga-θεά του κυνηγιού, της γονιμότητας και της ιατρικής, στην Qailertetang-το πνεύμα των καιρικών συνθηκών, ο φύλακας των ζώων και προστάτης των ψαράδων και των κυνηγών, στον Sila-προσωποποίηση του ανέμου κ.ά. Πηγή φωτογραφίας Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής των Ινουίτ φάνηκε να κινδυνεύει από την διείσδυση μοντέρνων ιδεών και μοντέρνας τεχνολογίας. Τα τελευταία χρόνια κατάφεραν να αναβιώσουν τον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής των προγόνων τους και να τον προσαρμόσουν στον μοντέρνο. Φωτογραφία glenbowmuseum Πηγές 1 2 3 4

Λαοί του κόσμου, άνθρωποι και ήθη που μάχονται ακόμη για την θέση τους σ΄ έναν κόσμο που είτε τους εκμεταλλεύεται, είτε αγνοεί την ύπαρξή τους ή στην καλύτερη περίπτωση γι΄αυτούς, απλώς αδιαφορεί. Υπάρχουν βέβαια και όσοι νοιάζονται να τους γνωρίσουν, να προστατεύσουν, να διδαχθούν και να διδάξουν, να βοηθήσουν και να βοηθηθούν από λαούς που κατατρώγονται από την ταχύτητα της εποχής μας. Σθεναρά απομεινάρια της ανθρώπινης επιβίωσης και της εξέλιξής της. Πρακτικά ο δύσκολος αγώνας ζωής ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν με ό,τι η τεχνοκρατική λαίλαπα τους καιρού μας τους επιτρέπει και με όπλο τους την σοφία που φέρει η φύση. Άνισος ο αγώνας; Χμ... Ένας αγώνας που πολύ απλά ίσως μας δείχνει αυτό, που πολλοί κατά βάθος γνωρίζουμε μα ή τείνουμε να ξεχάσουμε ή δυσκολευόμαστε να εφαρμόσουμε. Πως η ζωή δεν χρειάζεται και πολλά για να είναι όμορφη. Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Joey Yu Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Yann Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Fahad Badar Bhatti Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Winfield Parks Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens Φωτογραφία Dieter Behrens

“Picturesque village of Crestet, Vaucluse / France (by Jean).”

Plumeria is a genus of 7-8 species of flowering plants. There are hundreds of varieties of this plant out of which at least 300 have been named. Lets see how to care for plumeria plants and grow new ones through a process called propagation. This...

Μπορεί κατά τον περιορισμό μας στο σπίτι λόγω κορονοϊού, να είμαστε πλέον περισσότερο οργανωμένοι όσον αφορά το πώς θα περνάμε το χρόνο μας, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την προσωπική επαφή και την αίσθηση

Η γυναίκα είναι ένας όμορφος, πολυσύνθετος και περίπλοκος κόσμος. Ένας κόσμος που ακροβατεί ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα. Αυτά τα δυο εναλλάσσονται μέσα της με διαφορετική συχνότητα, διάρκεια και ένταση, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στους

Ζήσε Σώπασε, μην γκρινιάζεις, μην θυμώνεις για την πικρία των άλλων⋅ οι άνθρωποι έχουν τη τάση να προβάλουν το μέσα τους, μην απελπίζεσαι για την αδικία, την αχαριστία, την υποκρισία και όλα αυτά που σε κάνουν

Η επένδυση επιφανειών με μικρές, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα ή υαλόμαζα, είναι η τεχνική του ψηφιδωτού. Τα παλαιότερα σωζόμενα ψηφιδωτά χρονολογούνται στον 8ο π.Χ. αιώνα. Τη μεγάλη τους ακμή γνωρίζουν οι ψηφιδωτές διακοσμήσεις κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί εκτός από επιδαπέδια και επιτοίχια ψηφιδωτά έφτιαχναν και φορητές ψηφιδωτές εικόνες. Δείτε κάποια παραδείγματα περίτεχνα διακοσμημένων επιφανειών με την εξαιρετική αυτή τεχνική του ψηφιδωτού. Η Μονή του Δαφνίου, Ελλάδα Η Μονή Δαφνίου είναι ένα από τα αριστουργήματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα φημισμένη για τα όμορφα εσωτερικά ψηφιδωτά της. Βρίσκεται στο Χαϊδάρι, 11 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας, νότια της λεωφόρου Αθηνών στο ομώνυμο δάσος και κοντά στην Ιερά Οδό που οδηγεί στην Ελευσίνα. Από το 1990 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Φωτογραφία gypsy in moda Η μονή ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα πάνω στα ερείπια του ναού του Δαφναίου Απόλλωνα, ο οποίος είχε καταστραφεί από του Γότθους το 395. Κάποιοι κίονες ιωνικού ρυθμού του αρχαίου ναού χρησιμοποιήθηκαν και πάλι. Σήμερα έχει διασωθεί μόνο ένας, ενώ οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο από το Λόρδο Έλγιν. Ο κυρίως ναός είναι ένα βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα. Σώζονται ψηφιδωτά, τα καλύτερα διατηρημένα της πρώτης περιόδου (Δυναστεία Κομνηνών, 1100 περίπου), που αντιπροσωπεύεται από την αυστηρή και ιερατική απεικόνιση του Παντοκράτωρα Χριστού στο εσωτερικό του τρούλου, κύριο χαρακτηριστικό της Μακεδονικής εποχής. Ο Άγιος Γεώργιος, Ιορδανία Η Μάνταμπα της Ιορδανίας είναι μια μικρή πόλη, γνωστή ως η «Πόλη των Ψηφιδωτών", λόγω των πολλών βυζαντινών ψηφιδωτών, που έχουν αποκαλυφθεί στην πόλη. Το πιο γνωστό απ' όλα είναι ο ψηφιδωτός χάρτης της Μάνταμπα. Πρόκειται για ένα χάρτη της Μέσης Ανατολής, ο οποίος βρίσκεται στην βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Φωτογραφία Jerzy Strzelecki Μέρος του χάρτη περιλαμβάνει την παλαιότερη σωζόμενη χαρτογράφηση των Αγίων Τόπων και ιδιαίτερα της Ιερουσαλήμ. Ο χάρτης χρονολογείται από τον 6ο αιώνα. Το ψηφιδωτό έγινε από άγνωστους καλλιτέχνες στο πάτωμα της εκκλησίας, πιθανώς για τη χριστιανική κοινότητα της Μάνταμπα. Φωτογραφία On The Go Tours Το ψηφιδωτό βρίσκεται στην αψίδα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Ο χάρτης δεν είναι προσανατολισμένος προς το βορρά, όπως οι σύγχρονοι χάρτες, αλλά ανατολικά προς τον βωμό με τέτοιο τρόπο ώστε η θέση των τοποθεσιών στο χάρτη να συμπίπτει με τις πραγματικές κατευθύνσεις της πυξίδας. Αρχικά, μετρήθηκε 21 επί 7 μέτρα και περιείχε πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφίδες. Οι σημερινές διαστάσεις του είναι 16 επί 5 μέτρα. Φωτογραφία Disdero Φωτογραφία Templar1307 Η Ροτόντα, Ελλάδα Το παλαιότερο μνημείο στη Θεσσαλονίκη, η Ροτόντα (επίσης γνωστή και ως Άγιος Γεώργιος ) είναι ένα τεράστιο, θολωτό στρογγυλό κτίσμα του 4ου αιώνα, το οποίο προοριζόταν για μαυσωλείο του Καίσαρα Γαλέριου. Εξαιτίας του θανάτου του Γαλέριου το 311 μ.Χ., η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση. Στα τέλη του 1ου αιώνα, επί Θεοδοσίου του Μεγάλου έγινε χριστιανικός ναός. Νομίζεται ότι ο αρχικός του σκοπός ήταν για να χρησιμεύσει ως βαπτιστήριο των Χριστιανών στην Θεσσαλονίκη. Φωτογραφία D1v1d Φωτογραφία diffendale Οι αγιογραφίες είναι από τις αρχές του 5ου αιώνα, διότι οι εικονιζόμενοι άγιοι μαρτύρησαν όλοι μέχρι της εποχής του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Οι αγιογραφίες διασώζονται σήμερα μόνο κάτω από τον θόλο, ενώ οι υπόλοιπες καταστράφηκαν όταν ο ναός μεταβλήθηκε από τους Τούρκους σε μωαμεθανικό τέμενος από τον Σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη το 1590. Τότε έγινε και η προσθήκη του μιναρέ. Ροτόντα ονομάστηκε από το κυκλικό της σχήμα, ενώ το όνομα Άγιος Γεώργιος πήρε από το γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Φωτογραφία diffendale Φωτογραφία diffendale Το Μουσείο Μωσαϊκών, Τουρκία Κατά τη διάρκεια εκτεταμένων ανασκαφών στο παζάρι Arasta στην πλατεία Σουλτάν Αχμέτ κατά το 1935-1938 και 1951-1954, ανακαλύφθηκε μια σειρά ψηφιδωτών, τα οποία χρονολογούνται πιθανώς από την εποχή του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α'. Φωτογραφία copetan Τα ψηφιδωτά διακοσμούσαν την περίστυλη αυλή του Μεγάλου Παλατιού της Κωνσταντινούπολης, της οποίας η επιφάνεια ήταν 1872 m². Στη συλλογή αυτή των ψηφιδωτών απουσιάζουν τα θρησκευτικά σχέδια και κυριαρχούν σκηνές της καθημερινής ζωής, κυνηγιού, μυθικών και φανταστικών τεράτων. Δεν είναι τόσο διάσημα όσο αυτά της Αγίας Σοφίας, αλλά παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ζωντάνια και την ποικιλία τους. Φωτογραφία craftykat Η Εκκλησία του Πολλαπλασιασμού, Ισραήλ Η Εκκλησία του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών είναι μία Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία βρίσκεται στην Tabgha, στη βορειοδυτική ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας στο Ισραήλ. Η εκκλησία είναι σύγχρονη, βρίσκεται όμως στη θέση δύο εκκλησιών του 4ου και 5ου αιώνα. Φωτογραφία David Shankbone Η πρώτη αρχαιολογική έρευνα διεξήχθη το 1892, ενώ πλήρεις ανασκαφές άρχισαν το 1932. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ψηφιδωτά δάπεδα εκκλησίας του 5ου αιώνα, η οποία είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια άλλης μικρότερης εκκλησίας του 4ου αιώνα. Είναι πιθανό ότι εδώ ήταν ο τόπος του θαύματος του Ιησού, της σίτισης πέντε χιλιάδων ανθρώπων με τον πολλαπλασιασμό πέντε ψωμιών και δύο ψαριών. Φωτογραφία jba_asia Τα ψηφιδωτά απεικονίζουν φυτά και πουλιά της Γαλιλαίας, ενώ ιδιαίτερη θέση έχει το άνθος του λωτού. Τα ψηφιδωτά που βρέθηκαν μπροστά στο βωμό απεικονίζουν δύο ψάρια και ανάμεσά τους ένα καλάθι που περιέχει καρβέλια ψωμί. Φωτογραφία jba_asia Φωτογραφία thegreengroup Πηγές 1 2 3 4 5 6

Η επένδυση επιφανειών με μικρές, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα ή υαλόμαζα, είναι η τεχνική του ψηφιδωτού. Τα παλαιότερα σωζόμενα ψηφιδωτά χρονολογούνται στον 8ο π.Χ. αιώνα. Τη μεγάλη τους ακμή γνωρίζουν οι ψηφιδωτές διακοσμήσεις κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί εκτός από επιδαπέδια και επιτοίχια ψηφιδωτά έφτιαχναν και φορητές ψηφιδωτές εικόνες. Δείτε κάποια παραδείγματα περίτεχνα διακοσμημένων επιφανειών με την εξαιρετική αυτή τεχνική του ψηφιδωτού. Η Μονή του Δαφνίου, Ελλάδα Η Μονή Δαφνίου είναι ένα από τα αριστουργήματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα φημισμένη για τα όμορφα εσωτερικά ψηφιδωτά της. Βρίσκεται στο Χαϊδάρι, 11 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας, νότια της λεωφόρου Αθηνών στο ομώνυμο δάσος και κοντά στην Ιερά Οδό που οδηγεί στην Ελευσίνα. Από το 1990 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Φωτογραφία gypsy in moda Η μονή ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα πάνω στα ερείπια του ναού του Δαφναίου Απόλλωνα, ο οποίος είχε καταστραφεί από του Γότθους το 395. Κάποιοι κίονες ιωνικού ρυθμού του αρχαίου ναού χρησιμοποιήθηκαν και πάλι. Σήμερα έχει διασωθεί μόνο ένας, ενώ οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο από το Λόρδο Έλγιν. Ο κυρίως ναός είναι ένα βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα. Σώζονται ψηφιδωτά, τα καλύτερα διατηρημένα της πρώτης περιόδου (Δυναστεία Κομνηνών, 1100 περίπου), που αντιπροσωπεύεται από την αυστηρή και ιερατική απεικόνιση του Παντοκράτωρα Χριστού στο εσωτερικό του τρούλου, κύριο χαρακτηριστικό της Μακεδονικής εποχής. Ο Άγιος Γεώργιος, Ιορδανία Η Μάνταμπα της Ιορδανίας είναι μια μικρή πόλη, γνωστή ως η «Πόλη των Ψηφιδωτών", λόγω των πολλών βυζαντινών ψηφιδωτών, που έχουν αποκαλυφθεί στην πόλη. Το πιο γνωστό απ' όλα είναι ο ψηφιδωτός χάρτης της Μάνταμπα. Πρόκειται για ένα χάρτη της Μέσης Ανατολής, ο οποίος βρίσκεται στην βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Φωτογραφία Jerzy Strzelecki Μέρος του χάρτη περιλαμβάνει την παλαιότερη σωζόμενη χαρτογράφηση των Αγίων Τόπων και ιδιαίτερα της Ιερουσαλήμ. Ο χάρτης χρονολογείται από τον 6ο αιώνα. Το ψηφιδωτό έγινε από άγνωστους καλλιτέχνες στο πάτωμα της εκκλησίας, πιθανώς για τη χριστιανική κοινότητα της Μάνταμπα. Φωτογραφία On The Go Tours Το ψηφιδωτό βρίσκεται στην αψίδα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Ο χάρτης δεν είναι προσανατολισμένος προς το βορρά, όπως οι σύγχρονοι χάρτες, αλλά ανατολικά προς τον βωμό με τέτοιο τρόπο ώστε η θέση των τοποθεσιών στο χάρτη να συμπίπτει με τις πραγματικές κατευθύνσεις της πυξίδας. Αρχικά, μετρήθηκε 21 επί 7 μέτρα και περιείχε πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφίδες. Οι σημερινές διαστάσεις του είναι 16 επί 5 μέτρα. Φωτογραφία Disdero Φωτογραφία Templar1307 Η Ροτόντα, Ελλάδα Το παλαιότερο μνημείο στη Θεσσαλονίκη, η Ροτόντα (επίσης γνωστή και ως Άγιος Γεώργιος ) είναι ένα τεράστιο, θολωτό στρογγυλό κτίσμα του 4ου αιώνα, το οποίο προοριζόταν για μαυσωλείο του Καίσαρα Γαλέριου. Εξαιτίας του θανάτου του Γαλέριου το 311 μ.Χ., η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση. Στα τέλη του 1ου αιώνα, επί Θεοδοσίου του Μεγάλου έγινε χριστιανικός ναός. Νομίζεται ότι ο αρχικός του σκοπός ήταν για να χρησιμεύσει ως βαπτιστήριο των Χριστιανών στην Θεσσαλονίκη. Φωτογραφία D1v1d Φωτογραφία diffendale Οι αγιογραφίες είναι από τις αρχές του 5ου αιώνα, διότι οι εικονιζόμενοι άγιοι μαρτύρησαν όλοι μέχρι της εποχής του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Οι αγιογραφίες διασώζονται σήμερα μόνο κάτω από τον θόλο, ενώ οι υπόλοιπες καταστράφηκαν όταν ο ναός μεταβλήθηκε από τους Τούρκους σε μωαμεθανικό τέμενος από τον Σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη το 1590. Τότε έγινε και η προσθήκη του μιναρέ. Ροτόντα ονομάστηκε από το κυκλικό της σχήμα, ενώ το όνομα Άγιος Γεώργιος πήρε από το γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Φωτογραφία diffendale Φωτογραφία diffendale Το Μουσείο Μωσαϊκών, Τουρκία Κατά τη διάρκεια εκτεταμένων ανασκαφών στο παζάρι Arasta στην πλατεία Σουλτάν Αχμέτ κατά το 1935-1938 και 1951-1954, ανακαλύφθηκε μια σειρά ψηφιδωτών, τα οποία χρονολογούνται πιθανώς από την εποχή του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α'. Φωτογραφία copetan Τα ψηφιδωτά διακοσμούσαν την περίστυλη αυλή του Μεγάλου Παλατιού της Κωνσταντινούπολης, της οποίας η επιφάνεια ήταν 1872 m². Στη συλλογή αυτή των ψηφιδωτών απουσιάζουν τα θρησκευτικά σχέδια και κυριαρχούν σκηνές της καθημερινής ζωής, κυνηγιού, μυθικών και φανταστικών τεράτων. Δεν είναι τόσο διάσημα όσο αυτά της Αγίας Σοφίας, αλλά παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ζωντάνια και την ποικιλία τους. Φωτογραφία craftykat Η Εκκλησία του Πολλαπλασιασμού, Ισραήλ Η Εκκλησία του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών είναι μία Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία βρίσκεται στην Tabgha, στη βορειοδυτική ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας στο Ισραήλ. Η εκκλησία είναι σύγχρονη, βρίσκεται όμως στη θέση δύο εκκλησιών του 4ου και 5ου αιώνα. Φωτογραφία David Shankbone Η πρώτη αρχαιολογική έρευνα διεξήχθη το 1892, ενώ πλήρεις ανασκαφές άρχισαν το 1932. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ψηφιδωτά δάπεδα εκκλησίας του 5ου αιώνα, η οποία είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια άλλης μικρότερης εκκλησίας του 4ου αιώνα. Είναι πιθανό ότι εδώ ήταν ο τόπος του θαύματος του Ιησού, της σίτισης πέντε χιλιάδων ανθρώπων με τον πολλαπλασιασμό πέντε ψωμιών και δύο ψαριών. Φωτογραφία jba_asia Τα ψηφιδωτά απεικονίζουν φυτά και πουλιά της Γαλιλαίας, ενώ ιδιαίτερη θέση έχει το άνθος του λωτού. Τα ψηφιδωτά που βρέθηκαν μπροστά στο βωμό απεικονίζουν δύο ψάρια και ανάμεσά τους ένα καλάθι που περιέχει καρβέλια ψωμί. Φωτογραφία jba_asia Φωτογραφία thegreengroup Πηγές 1 2 3 4 5 6

Στην ανατολική άκρη του Αιγαίου βρίσκεται ο ευλογημένος τόπος της Χίου. Η Μυροβόλος, όπως τη λένε, λόγω των μαστιχόδεντρων, είναι ένας τόπος όμορφος, ξεχωριστός. Ένα νησί με μεγάλο φυσικό πλούτο, ιδιαίτερα αγαπητό σε φυσιολάτρες, οικοτουρίστες και όχι μόνο. Φωτογραφία Valeria_ Το νησί αποτελείται από περισσότερα από 60 όμορφα, γραφικά χωριά. Στα νότια του νησιού βρίσκονται τα μεσαιωνικά χωριά, τα οποία θυμίζουν κάστρα. Χτίστηκαν έτσι ώστε να προστατεύουν τους κατοίκους από τους πειρατές την περίοδο του Μεσαίωνα. Τα χωριά αυτά, τα Μεστά, το Πυργί, οι Ολύμποι, η Ελάτα, η Βέσσα, η Καλαμωτή, τα Αρμόλια έχουν διατηρήσει την αρχιτεκτονική τους στο πέρασμα των αιώνων. Ας περιηγηθούμε κι ας γνωρίσουμε λίγο περισσότερο αυτόν το ξεχωριστό τόπο! Τα Μεστά είναι το πιο καλοδιατηρημένο μαστιχοχώρι της Χίου. Είναι ένα από τα ωραιότερα καστροχώρια του νησιού. Βρίσκεται 35 χλμ. νοτιοδυτικά από την πόλη της Χίου κι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μεσαιωνικό μνημείο. Φωτογραφία Giannis Misetzis Το χωριό, το οποίο δεσπόζει σε μια μικρή κοιλάδα, κτίστηκε στα βυζαντινά χρόνια, σε πενταγωνικό και κλειστό τετράπλευρο σχήμα. Έχει δαιδαλώδη εσωτερικά δρομάκια, ενώ τα σπίτια έπαιζαν τον ρόλο τείχους, έτσι δεν είχαν παράθυρα προς τα έξω. Φωτογραφία johanvandam Φωτογραφία Gkriniaris Οι Γενουάτες βελτίωσαν την οχύρωση του χωριού, το οποίο δεχόταν επιδρομές πειρατών. Στις εξωτερικές γωνίες του χωριού υπήρχαν (και σώζονται ακόμα στα Μεστά) μικροί κυκλικοί πύργοι. Η άμυνα γινόταν από τα δώματα, όπως και η υποχώρηση προς τον κεντρικό πύργο. Θολοσκεπείς στοές με θυρίδες για τόξα διαμορφώνονταν στις θέσεις που το περιμετρικό όριο της άμυνας περιοριζόταν σ΄ένα τοίχο. Φωτογραφία Gkriniaris Φωτογραφία kalogeriko Στο χωριό υπάρχει πλήθος εκκλησιών, κυρίως μικρών, πλήρως ενταγμένων στον πολεοδομικό ιστό. Μεγαλύτερη και σημαντικότερη σήμερα είναι η εκκλησία των Ταξιαρχών, η οποία χτίστηκε το 1868 στη θέση του παλιού κυκλικού πύργου του κάστρου. Δίπλα της βρίσκεται η κεντρική πλατεία του χωριού, το «λιβάδι» όπως λέγεται στην τοπική διάλεκτο. Φωτογραφία J Alemañ Το ιδιαίτερο στοιχείο του χωριού είναι η αρχιτεκτονική του, καθώς τα σπίτια είναι χτισμένα πολύ κοντά το ένα στο άλλο, ενώ επικοινωνούν μεταξύ τους με πολύ στενά, σκεπαστά δρομάκια, τους «θόλους». Λόγοι αμυντικοί επέβαλαν την δυνατότητα κινήσεως πάνω στα δώματα των σπιτιών. Φωτογραφία J Alemañ Το χωριό αποτελεί πόλο έλξης τουριστών, τόσο για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του που παραπέμπει στο Μεσαίωνα, όσο και για την ιδιαίτερη φυσική ομορφιά της περιοχής, αφού σε κοντινή απόσταση βρίσκονται μερικές από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού. Φωτογραφία J Alemañ Φωτογραφία Gkriniaris Το Πυργί είναι το μεγαλύτερο από τα χωριά της Χίου. Είναι πλουσιότατο και σπουδαιότατο από λαογραφικής, αρχαιολογικής και γλωσσικής άποψης. Βρίσκεται σε μια πλευρά του λόφου Πατέλλα και διατηρεί ανέπαφη την μεσαιωνική του όψη. Δρόμοι στενοί, σπίτια ψηλά, διώροφα και τριώροφα τα περισσότερα και συνεχόμενα μεταξύ τους κατά μήκος των δρόμων. Οι δρόμοι είναι γραφικότατοι, καθώς τα σπίτια συνδέονται με τα απέναντι με αψίδες (δοξαράδες). Φωτογραφία Gkriniaris Το Πυργί έχει μεγάλη λαογραφική σημασία γιατί είναι το μόνο χωριό στη Χίο το οποίο διατηρεί εν μέρει την παλιά τοπική φορεσιά και πολλά ήθη και έθιμα ιδιόμορφα και πολύ αξιοπερίεργα. Είναι όμως γνωστό και για τα "ξυστά" του. Φωτογραφία J Alemañ Τα σπίτια της πλατείας και κάποια άλλα μέσα στο χωριό έχουν εξωτερικά ασβεστώδες επίχρισμα, με διάφορα γραμμικά εγχάρακτα σχέδια (ή στολίδια), τα οποία, κατ΄ άλλους μεν είναι ανατολίτικη τεχνοτροπία, κατ΄ άλλους δε Ιταλικής προελεύσεως. Το επίχρισμα αυτό με τα διάφορα σχέδια λέγεται στη γλώσσα του χωριού «ξυστά». Τα ξυστά αρχίζουν πάντα σχεδόν από τα μισά της πόρτας και σε άλλα πάνω από την πόρτα. Τα σχέδια τους αποτελούνται από τετράγωνα, ρόμβους, τρίγωνα, πολλά απ’ αυτά έχουν μπουκέτα σε βάζο, πελαργούς, κλαδιά δέντρων, φύλλα στενόμακρα κλπ. Φωτογραφία J Alemañ Τα ξυστά γίνονται κατ΄ αρχή με ένα καλό επίχρισμα, μετά γίνεται ένα δεύτερο επίχρισμα από μαύρη άμμο την οποία φέρνουν από τη θάλασσα το Μαύρο Γιαλό ή Μαύρα Βόλια. Όταν ενωθούν περνούν ένα τρίτο επίχρισμα (ασβέστη), στον οποίο όταν είναι φρέσκος χαράζουν με το διαβήτη και το χάρακα τα σχέδια. Μετά χαράζουν τα σχέδια με το πιρούνι και μένει το άσπρο. Το χαραγμένο παίρνει σκούρο χρώμα και τότε παρουσιάζεται μια παράξενη ποιότητα απαλού ανάγλυφου. Φωτογραφία DarkB4Dawn Οι Ολύμποι είναι ένα μεσαιωνικό μαστιχοχώρι του 14ου αιώνα και βρίσκεται κοντά στο Πυργί, στο δρόμο προς τα Μεστά. Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο. Τα σπίτια του χωριού συνδέονται σφιχτά μεταξύ τους, οι δρόμοι είναι στενοί και σκυρόστρωτοι. Στο κέντρο των Ολύμπων υψώνεται ο αμυντικός πύργος, ένας τύπος της Ακρόπολης- 20 μέτρα ύψος- όπου οι κάτοικοι είχαν σαν καταφύγιο σε περίπτωση επίθεσης. Φωτογραφία Giannis Misetzis Φωτογραφία wrubens Ο ενοριακός ναός (η «χωριοεκκλησιά») των Ολύμπων τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου. Αξιοθέατη είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, καθώς και η Τράπεζα των Ολύμπων, ένα διώροφο κτίριο με μακρόστενες αίθουσες που σώζεται από τον Μεσαίωνα σε καλή κατάσταση. Φωτογραφία DarkB4Dawn Η Ελάτα είναι ένα μικρό χωριό της νοτιοδυτικής Χίου. Είναι πραγματικά ένα από τα 22 περίπου χωριά της νότιας Χίου όπου καλλιεργείται, εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο, το μαστιχόδεντρο. Στην Ελάτα διασώζεται, αν και σε μικρότερο βαθμό από ό,τι στα Μεστά, η μορφή του «χωριού-κάστρου». Φωτογραφία Giannis Misetzis Όπως και στα Μεστά, ο φόβος των πειρατών συγκέντρωσε τους κατοίκους παλαιότερων μικρών μεσοβυζαντινών οικισμών της περιοχής, που έχτισαν το καστροχώρι, ίσως περί το 1300 μ.Χ. Σύμφωνα μάλιστα με τους κατοίκους, η ονομασία του χωριού οφείλεται στο «ελάτε, ελάτε», που φώναζαν στους κατοίκους των γύρω οικισμών να μπουν στο καστροχώρι, όταν από τις βίγλες τους ειδοποιούσαν ότι πλησίαζαν πειρατικά. Εκτός από τον ναό της Αγίας Τριάδας, υπάρχουν περισσότερα από είκοσι εξωκλήσια που κοσμούν την περιοχή. Φωτογραφία Giannis Misetzis Φωτογραφία Giannis Misetzis Η Βέσσα βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα από το χωριό Ελάτα και 19 χιλιόμετρα από την πόλη της Χίου. Στο χωριό κυριαρχούν τα κάστρα, τα στενά δρομάκια και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών, η οποία έχει παραμείνει ανέπαφη. Αξιόλογη είναι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με την ξυλόγλυπτη εικόνα του. Η Βέσσα είναι ένα μικρό χωριό αλλά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μεσαιωνικού χωριού στη νότια Χίο. Έχει διατηρηθεί πολύ καλά στη διάρκεια των ετών, και ιδιαίτερα οι γωνιακοί πύργοι του κάστρου της και τα τμήματα του οχυρωμένου τοίχου. Φωτογραφία galalouk Φωτογραφία GALANTIS LOUKAKIS Φωτογραφία galalouk Φωτογραφία guidojansen Η Καλαμωτή είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Χίου, κτισμένη στον δεύτερο μεγαλύτερο και πιο εύφορο κάμπο του νησιού, στην Νοτιοανατολική Χίο. Είναι ένα από τα 21 μαστιχοχώρια και διασώζεται σε καλή κατάσταση ο μεσαιωνικός οικισμός του. Απέχει από την πόλη της Χίου 24 χιλιόμετρα. Φωτογραφία Giannis Misetzis Φωτογραφία GALANTIS LOUKAKIS Ο μεσαιωνικός οικισμός της Καλαμωτής έχει την σημερινή του μορφή τουλάχιστον από την περίοδο της θαλασσοκρατορίας της Γένοβας (1346-1566) και προήλθε από τη συνένωση των διάσπαρτων μικρών χωριών που βρίσκονταν στην εύφορη κοιλάδα της νοτιοανατολικής Χίου. Ο κύριος σκοπός της δημιουργίας του χωριού ήταν η άμυνα, γι΄ αυτό και το χωριό έμοιαζε με οχυρό και ήταν αθέατο από τη θάλασσα. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν οι συνεχείς ληστρικές επιδρομές των πειρατών εκείνης της εποχής (7ος έως 14ος αιώνας). Φωτογραφία GALANTIS LOUKAKIS Φωτογραφία Leo_P Τα Αρμόλια είναι ένα μεσαιωνικό μαστιχοχώρι το οποίο έχει ξαναχτιστεί. Η αρχαία ονομασία του χωριού ήταν Ερμόλεια, από τον θεό Ερμή. Στο χωριό υπάρχουν μερικές αψίδες που έχουν απομείνει πάνω από τους στενούς δρόμους στο κέντρο του χωριού, οι οποίες δίνουν μια ιδέα της πραγματικής του όψης. Υπάρχουν ακόμη ερείπια παλιών σπιτιών, αλλά σε αντιστάθμιση των αλλαγών όλα τα καινούργια σπίτια έχουν κήπους γεμάτους με λουλούδια. Φωτογραφία Giannis Misetzis Φωτογραφία skonix Βρίσκεται 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης της Χίου. Οι Αρμολούσοι διατηρούν μια μακρόχρονη παράδοση στην κατασκευή και διακόσμηση κεραμικών όπως στάμνες, βάζα, κανάτες, κούπες, και κύπελλα ώστε να υπάρχει μια θαυμάσια συλλογή τοπικών κεραμικών. Φωτογραφία skonix Πηγές 1 2 Θα κλείσω την εγγραφή αυτή με ένα σχόλιο: Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Χίος και ιδιαίτερα τα πανέμορφα μαστιχοχώρια της υπέστησαν μεγάλη οικολογική και οικονομική καταστροφή. Μεγάλες εκτάσεις με μαστιχοκαλλιέργειες και δασικές έγιναν στάχτες. Η πολιτεία πρέπει βεβαίως να κάνει το χρέος της (?????). Όμως, κι εμείς πρέπει να κάνουμε το ανθρώπινο χρέος μας. Στις επόμενες διακοπές που θα σχεδιάσουμε, όσοι από εμάς μπορούν ακόμα, ας επισκεφτούμε τις πανέμορφες περιοχές της πατρίδας μας. Ας επιλέξουμε προορισμούς της πολύπαθης Ελλαδίτσας μας και ας τονώσουμε με την παρουσία και τα χρήματά μας το ηθικό και την οικονομία των κατοίκων τους.

Στο δυτικό άκρο της Μακεδονίας, χτισμένη πάνω σε χερσόνησο της ομώνυμης λίμνης, σε υψόμετρο 703 μέτρων, βρίσκεται η Καστοριά. Ανάμεσα στα βουνά Βίτσι και Γράμμο, περιβάλλεται από τη λίμνη της δίνοντας την εντύπωση νησιού. Φωτογραφία Harald Rossa Στη μακραίωνη ιστορία της, μιάμιση χιλιετία από κτήσεως και δύο χιλιετίες από οικήσεως, γνώρισε πολιορκίες και κατακτήσεις από Βουλγάρους, Νορμανδούς και Τούρκους. Διατηρεί όμως μέχρι σήμερα ένα σημαντικό αριθμό βυζαντινών εκκλησιών, κειμηλίων και αρχοντικών, ως τεκμήρια της κατά καιρούς ακμής της, λόγω της επιτυχημένης εμπορίας και διακίνησης των γουναρικών σε σημαντικά κέντρα της Ευρώπης. Φωτογραφία myself Η σημερινή εγγραφή είναι μια περιήγηση σε μερικά από τα χωριά του νομού Καστοριάς. Χωριά γραφικά, ορεινά, σκαρφαλωμένα σε πλαγιές, ανάμεσα σε έλατα και οξιές, το καθένα με τη δική του ιστορία, εγκαταλειμμένα κάποια από αυτά ή με πολύ λίγους κατοίκους. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι τα χωριά είναι η ψυχή της πατρίδας μας. Ξεκινάμε λοιπόν!!! Ο Μελάς, το χωριό που άφησε την τελευταία του πνοή ο μακεδονομάχος Παύλος Μελάς. Στο χωριό υπάρχει μουσείο του Μακεδονικού αγώνα. Πηγή φωτογραφίας Η Αυγή, όπου ανακαλύφθηκε νεολιθικός οικισμός (7.000-4.000 π.Χ.). Τα προϊστορικά ευρήματα μας αποκαλύπτουν μια αγροτική κοινωνία 7.500 χρόνων. Σπάνια μικρογραφικά αγγεία στο μέγεθος δαχτυλήθρας, εννέα εντυπωσιακής ομορφιάς σφραγίδες, 20 ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια, δύο οστέινοι αυλοί, κοσμήματα από όστρεα, ήλεκτρο και μαλαχίτη, εργαλεία από λίθο, οστά και κέρατα, αλλά και οικοδομικά κατάλοιπα εξαιρετικής διατήρησης και τεχνικής, είναι ορισμένα απ' όσα ήρθαν στο φως. Φωτογραφία Dgolitsis Η Βασιλειάδα, με τα υπέροχα δάση δρυός και οξιάς να καλύπτουν το τοπίο γύρω από το χωριό. Πηγή φωτογραφίας Το Δισπηλιό, ένας οικισμός στον οποίο έχουν ανασκαφεί νεολιθικά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και "η πινακίδα του Δισπηλιού". Η πινακίδα είναι ξύλινη και χρονολογείται από το 5.260 π.Χ. Οι συστηματικές ανασκαφές (από το 1992 και μετά) αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός λιμναίου οικισμού της νεότερης Νεολιθικής Εποχής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους στην Ευρώπη. Φωτογραφία Paraskeuas Dimitraco Φωτογραφία paspapdent80 Το Επταχώρι, με τα εντυπωσιακά, από αρχιτεκτονική άποψη, κτίρια, όπως αυτό του σχολείου και της εκκλησίας του χωριού. Φωτογραφία Dido3 Φωτογραφία Glavkos Το Νόστιμο, ο ορεινός οικισμός στον οποίο έρευνες του καθηγητή Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάγγελου Βενιτζέλου έφεραν στο φως απολιθωμένο δάσος, ηλικίας 27-23 εκατομμυρίων ετών. Απολιθωμένοι κορμοί και θαλάσσια απολιθώματα, όπως δόντια καρχαρία, μύδια, αστερίες, κοχύλια, σαλιγκάρια, τροπικά και υποτροπικά είδη βλάστησης σε άριστη απολίθωση, είναι ανάμεσα στα ευρήματα. Φωτογραφία Nikos1954 Φωτογραφία Nikos1954 Η Ομορφοκκλησιά, γνωστή για την εκκλησία της και το μοναδικό ολόσωμο ξύλινο ανάγλυφο του Αγίου Γεωργίου, που την κοσμεί, ύψους περίπου 3 μέτρων, του 13ου αιώνα. Πηγή φωτογραφίας Το Βογάτσικο, ένα γραφικό ιστορικό χωριό χτισμένο σε μια καταπράσινη τοποθεσία. Περιβάλλεται από βουνά από όλες τις πλευρές, ενώ στα νότια-νοτιοδυτικά ρέει ο ποταμός Αλιάκμονας. Φημίζεται για τα είδη λαϊκής τέχνης που κατασκευάζουν οι κάτοικοι. Φωτογραφία Galilaios Athanasios Η Οξυά, χτισμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, κάτω από την κορυφή του Βιτσίου. Εκτείνεται μέσα σε οροπέδιο και περιβάλλεται από οξυές και φυσικούς λειμώνες. Ένα ποτάμι χωρίζει το χωριό σε δύο οικισμούς. Φωτογραφία paspapdent80 Το Πολυκέρασο, ένας ιστορικός οικισμός, ο οποίος το 2006 κηρύχθηκε διατηρητέος λόγω της αρχιτεκτονικής, λαογραφικής και εν γένει ιστορικής σημασίας του. Χτισμένο μέσα σε ένα πλάτωμα, ανάμεσα σε δύο μικρούς κατάφυτους λόφους, με λιβάδια να το πλαισιώνουν και λίγο πιο πέρα το πλούσιο δάσος με τις οξιές, που απλώνει σε όλο σχεδόν το βουνό, έχει εύφορο έδαφος και παρθένα φύση. Φωτογραφία Paraxeno Φωτογραφία Paraxeno Το Νεστόριο, σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά του Γράμμου σε υψόμετρο 890 μέτρων. Πανέμορφο με φυσικές ομορφιές, προσελκύει πολλούς επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου. Η εκκλησία των Ταξιαρχών και το μοναστήρι της Παναγίας της Τσούκας είναι κάποια από τα αξιοθέατά του. Φωτογραφία Mnko Ο Απόσκεπος, μόλις 4 χλμ. από την πόλη της Καστοριάς έχει την πιο εντυπωσιακή θέα προς τη λίμνη. Τα σπίτια του είναι χτισμένα σε ύψωμα, αμφιθεατρικά και ατενίζουν την υπέροχη λίμνη. Η όμορφη, παραδοσιακή πλατεία του περιβάλλεται από αιωνόβια πλατάνια, ενώ χαρακτηριστικές είναι οι δώδεκα πέτρινες βρύσες, που προσφέρουν το κρυστάλλινο νερό τους. Φωτογραφία giout Πηγές 1 2 3

Μια μικρή περιήγηση θα είναι σημερινή εγγραφή. Λίγα λόγια και πολλές φωτογραφίες, για να γνωρίσουμε κάποια από τα όμορφα και γραφικά χωριά της Αγγλίας. Bibury Φωτογραφία oldchippy Το Bibury έχει τον τίτλο του πιο όμορφου χωριού της Αγγλίας. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Coln, στο Gloucestershire. Τα γραφικά, πέτρινα σπίτια της Arlington Row με τις κεκλιμένες στέγες χτίστηκαν το 1380. Αρχικά ήταν καταστήματα εμπορίας μαλλιού. Αργότερα, τον 17ο αιώνα, μετατράπηκαν σε εξοχικές κατοικίες των υφαντουργών της εποχής. Φωτογραφία Bill Fitzgerald Φωτογραφία Fritz Olenberger Φωτογραφία rick ligthelm Φωτογραφία rick ligthelm Φωτογραφία rick ligthelm Bourton-on-the-Water Φωτογραφία Nigel's Europe Η Βενετία του Cotswolds. Αυτός ο τίτλος αποδίδεται στο Bourton, λόγω των τοξωτών, πέτρινων γεφυριών που ενώνουν τις όχθες του ποταμού Windrush, ο οποίος διασχίζει το χωριό. Βρίσκεται σε μια μεγάλη κοιλάδα στο Gloucestershire. Φωτογραφία Tinnic Φωτογραφία Nigel's Europe Φωτογραφία Nigel's Europe Φωτογραφία Tinnic Φωτογραφία Tinnic Burnsall Φωτογραφία SDowlings Το Burnsall είναι ένα χωριό στο Craven, στην περιοχή του βόρειου Γιορκσάιρ. Βρίσκεται στον ποταμό Wharfe, στον οποίο βρίσκεται ένα πεντάτοξο γεφύρι. Λόγω της γοητευτικής θέσης του, το Burnsall αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τους λάτρεις της πεζοπορίας και για τους ψαράδες. Επίσης στο χωριό αυτό γίνονται πολλές τελετές, π.χ. γάμοι, καθώς και άλλες εκδηλώσεις. Φωτογραφία namraf Φωτογραφία namraf Φωτογραφία Trevor Thornton Φωτογραφία gort Castle Combe Φωτογραφία John Menard Το Castle Combe είναι ένα μικρό χωριό της Αγγλίας, στην περιοχή Wiltshire. Είναι γνωστό για την ομορφιά, αλλά και την ηρεμία του, καθώς και για τα ωραία κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της μεσαιωνικής εκκλησίας. Φωτογραφία NICK-KNACK Φωτογραφία Arpingstone Φωτογραφία NICK-KNACK Φωτογραφία NICK-KNACK Φωτογραφία ckeech Clovelly Φωτογραφία James.Stringer Το Clovelly είναι ένα ψαροχώρι και βρίσκεται στην περιοχή Torridge του Ντέβον. Είναι ένα σημαντικό τουριστικό θέρετρο, διάσημο για την ιστορία και την ομορφιά του. Γνωστός είναι ο εξαιρετικά απότομος, λιθόστρωτος κεντρικός δρόμος του, στον οποίο δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, αλλά γαϊδουράκια. Φωτογραφία Sylvia Okkerse Φωτογραφία James.Stringer Φωτογραφία James.Stringer Φωτογραφία Sylvia Okkerse Lacock Φωτογραφία Brandie Minchew Το Lacock είναι ένα χωριό στο Wiltshire, 5 χλμ. από την πόλη Chippenham. Το χωριό ανήκει εξολοκλήρου στην περιβαλλοντική οργάνωση National Trust (μια οργάνωση, η οποία σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, εργάζεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των ακτών, της υπαίθρου και των κτιρίων της Αγγλίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας) και προσελκύει πολλούς επισκέπτες λόγω της εμφάνισής του, που έχει μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο. Φωτογραφία kassy humphreys Φωτογραφία andyconniecox Φωτογραφία |roman soldier| Φωτογραφία James.Stringer Φωτογραφία James.Stringer Πηγή wikipedia

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα με αξιοθαύμαστη φυσική ομορφιά και αποτελεί τουριστικό προορισμό για πολλούς τουρίστες. Ένα από τα αξιοθέατά της, που είναι παγκοσμίως γνωστό, είναι "οι τρεις μεγάλοι κήποι", γνωστοί και ως "οι τρεις διάσημοι κήποι". Οι κήποι είναι σημαντικοί για τους Ιάπωνες όχι μόνο για την ομορφιά τους, αλλά κυρίως γιατί έχουν παραδοσιακό χρώμα. Ας τους γνωρίσουμε λίγο. Kenroku-en Φωτογραφία Daderot "Kenroku-en" σημαίνει "κήπος που συγκεντρώνει έξι χαρακτηριστικά". Τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν έναν κήπο ιδανικό. Αυτά είναι: ευρυχωρία, γαλήνη, υπέροχη θέα, λεπτό σχεδιασμό, δροσιά και να εμπνέει σεβασμό. Φωτογραφία Jovandavid Φωτογραφία Daderot Βρίσκεται στην Kanazawa, Ishikawa και είναι ένας παλαιός ιδιωτικός κήπος. Καλύπτει περισσότερα από 25 στρέμματα γεμάτα με 8.750 δέντρα και 183 είδη φυτών, όπως δαμασκηνιές, κερασιές, πλατάνια και αζαλέες. Το παλαιότερο συντριβάνι στην Ιαπωνία, ένα τεϊοπωλείο χτισμένο το 1774, γέφυρες χτισμένες με κόκκινες πέτρες, που μοιάζουν με χήνες που πετούν, παγόδες, καταρράκτες, μικρές λίμνες, ρυάκια κ.ά. συμπληρώνουν την ομορφιά του κήπου. Φωτογραφία Endroit Η δημιουργία του ξεκίνησε το 1620 και ολοκληρώθηκε το 1840, από τους Maeda-shi, μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες σαμουράι στην Ιαπωνία. Φωτογραφία Endroit Είναι ανοιχτός όλο το χρόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό. Είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο για την ομορφιά του και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Φωτογραφία Chris Gladis Φωτογραφία Bernrd Gagnon Koraku-en Φωτογραφία Reggaeman "Koraku-en" σημαίνει "κήπος της μετά-επιθυμίας" (η αγγλική φράση είναι-garden of pleasure after). Το όνομα αναφέρεται σε ένα ρητό, που αποδίδεται στον Κομφούκιο και το οποίο λέει: Ο σωστός κυβερνήτης πρέπει να φροντίζει τις ανάγκες του λαού του πρώτα και μετά να ενδιαφέρεται για τα δικά του συμφέροντα. Φωτογραφία Reggaeman Φωτογραφία tam3rd Ο κήπος αυτός βρίσκεται στην Okayama και ξεκίνησε το 1687 και ολοκληρώθηκε το 1700, από τον Ikeda Tsunamasa, άρχοντα της Okayama. Φωτογραφία koalawrangler Περισσότερα από 4.000 δέντρα και 160 διαφορετικές ποικιλίες ανθοφόρων φυτών υπάρχουν σε αυτόν τον κήπο. Δαμασκηνιές, πλατάνια, κερασιές, πεύκα, αζαλέες, λωτοί, αμαρυλλίδες και νούφαρα συνθέτουν ένα υπέροχο σκηνικό. Φωτογραφία 663highland Φωτογραφία koalawrangler Kairaku-en Φωτογραφία Lukas Kairaku-en σημαίνει "ο κήπος για να απολαύσετε μαζί με ανθρώπους". Βρίσκεται στο Mito, Ibaraki. Δημιουργήθηκε το 1841 από τον τοπικό άρχοντα Tokugawa Nariaki. Σε αντίθεση με τους άλλους δύο κήπους, αυτός έγινε με σκοπό όχι μόνο την απόλαυση του άρχοντα που τον έφτιαξε, αλλά και του απλού κόσμου. Φωτογραφία Lukas Έχει έκταση 18 στρεμμάτων και βρίσκεται πάνω σ' έναν λόφο, προσφέροντας έτσι στους επισκέπτες του μια πανοραμική θέα των γύρω δασών και λιμνών. Στον κήπο υπάρχει δάσος με 3.000 δαμασκηνιές, όπου έχουν φυτευτεί εκατό διαφορετικές ποικιλίες δαμασκηνιάς με ποικιλία χρωμάτων στην περίοδο της ανθοφορίας τους. Φωτογραφία Kanohara Τα λευκά, ροζ και κόκκινα άνθη κάνουν ιδιαίτερα ελκυστική την επίσκεψη στον κήπο την εποχή της ανθοφορίας των δαμασκηνιών, δηλαδή κατά το τέλος του Φεβρουαρίου. Επίσης υπάρχει ένα άλσος με μπαμπού, δάση με κέδρους, κερασιές, μανόλιες και καμέλιες και το Kobuntei-ένα παραδοσιακό γιαπωνέζικο κτίσμα. Φωτογραφία Kanohara Φωτογραφία Tonatsu Πηγές 1 2

Το δεύτερο μέρος μιας σειράς εγγραφών που έχω ξεκινήσει με θέμα τους παπαγάλους. Yellow-bibbed Lorikeet (Lorius chlorocercus) Το είδος αυτό είναι ενδημικό στα νησιά του Σολομώντα. Έχει μήκος 28 εκατοστά. Είναι κυρίως κόκκινο, μαύρο πάνω στο κεφάλι του και πράσινο στα φτερά. Το ράμφος του είναι κόκκινο-πορτοκαλί και κάτω από τις φτερούγες του έχει γαλάζια φτερά. Φωτογραφία: Dougjj Lear's Macaw (Anodorhynchus leari) Ένα σπάνιο είδος, που ζει στη Βραζιλία, με έντονο μπλε χρώμα, μεγάλο ράμφος, βάρος 950 γραμμάρια και μήκος 75 εκατοστά. Έχει πάρει το όνομά του από τον συγγραφέα, ποιητή και καλλιτέχνη Edward Lear, ο οποίος δημοσίευσε σχέδια και ζωγραφιές παπαγάλων. Ένα από τα έργα του θύμιζε έντονα τον παπαγάλο αυτόν. Είδος απειλούμενο προς εξαφάνιση. Φωτογραφία: Flickr upload bot Black-headed Parrot (Pionites melanocephalus) Το είδος αυτό, βρίσκεται σε δάση νότια του Αμαζόνιου και σε άλλες περιοχές της Νότιας Αμερικής. Ένας μικρός παπαγάλος, με μικρή ουρά, πράσινο, κίτρινο, λευκό χρώμα και ένα μαύρο "καπέλο" στο κεφάλι. Φωτογραφία: Flickr upload bot Dusky Lory (Pseudeos fuscata) Η Ινδονησία, η Παπούα και η Νέα Γουινέα είναι οι χώρες που βρίσκεται αυτό το είδος. Με μήκος 25 περίπου εκατοστά, έχει κυρίως καφετί χρώματα, κόκκινο στην κοιλιά, λίγο κίτρινο στο κεφάλι και πορτοκαλί ράμφος. Φωτογραφία: Greg5030 Eastern Rosella (Platycercus eximius) Είδος που ζει στην νοτιοανατολική Αυστραλία και στην Τασμανία. Επίσης έχει εισαχθεί στη Νέα Ζηλανδία. Έχει μήκος 30 εκατοστά, κόκκινο χρώμα στο κεφάλι και λευκό στα μάγουλα. Το μαύρο, το μπλε και το πράσινο είναι τα χρώματα στις φτερούγες και στην ουρά του. Είναι έξυπνο και με εκπαίδευση μπορεί να μάθει να σφυρίζει ένα ευρύ ρεπερτόριο τραγουδιών. Φωτογραφία: JJ Harrison Eclectus Parrot (Eclectus roratus) Παπαγάλος που ζει στα νησιά του Σολομώντα, στη Νέα Γουινέα και στη βορειο-ανατολική Αυστραλία. Το χαρακτηριστικό αυτού του είδους είναι ότι το αρσενικό έχει τελείως διαφορετικό χρώμα από το θηλυκό. Το αρσενικό είναι πράσινο, ενώ το θηλυκό έχει έντονο μωβ και κόκκινο χρώμα. Είναι κοντόχοντρος με μήκος 35 εκατοστά. Φωτογραφία: Dougjj Black-winged Lorikeet (Eos cyanogenia) Ένας μεσαίου μεγέθους παπαγάλος που φτάνει τα 30 εκατοστά σε μήκος, με φωτεινό κόκκινο χρώμα. Είναι ενδημικό στην Ινδονησία και θεωρείται ως ευπαθές είδος, στη λίστα IUCN με τα απειλούμενα είδη. Peach-faced Lovebirds (Agapornis roseicollis) Ζει σε άνυδρες περιοχές στη νοτιοδυτική Αφρική. Τα πουλιά αυτά είναι πολύ κοινωνικά. Τα lovebirds είναι γνωστή για τη στάση τους την ώρα που κοιμούνται: είναι το ένα δίπλα στο άλλο και στρέφουν το πρόσωπό τους το ένα προς το άλλο. Το μήκος τους φτάνει τα 17-18 εκατοστά. Φωτογραφία: Magnus Manske Black-capped Lorikeet (Lorius lory) Ένα πολύχρωμο πουλί, που ζει στη Νέα Γουινέα και στα γειτονικά νησιά. Το μήκος του φτάνει τα 31 εκατοστά και τρέφεται με γύρη, νέκταρ, λουλούδια, φρούτα και έντομα. Φωτογραφία: Dougjj Pohnpei Lorikeet (Trichoglossus rubiginosus) Είναι πουλί ενδημικό στο νησί της Pohnpei και στο γειτονικό Ahnd Atoll στην Μικρονησία. Έχει μήκος 24 εκατοστά και βάρος 80 γραμμάρια. Φωτογραφία: Snowmanradio Δείτε το 1ο μέρος του θέματος εδώ Πηγή: 1

Η SHEA, μια μαθήτρια στο καλλιτεχνικό λύκειο του Σικάγο, έκανε μια εργασία που αφορούσε την ομορφιά. Σκοπός ήταν να φωτογραφίσει οτιδήποτε της φαινόταν όμορφο. Όταν εξηγούσε στους συμμαθητές της ότι τους τραβούσε φωτογραφία διότι πίστευε

Θεωρείται το καλύτερο παράδειγμα παραδοσιακού ιαπωνικού κήπου, εκτός Ιαπωνίας. Βρίσκεται στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ, στους δυτικούς λόφους του και καταλαμβάνει έκταση 5,5 στρεμμάτων. Στη φωτογραφία βλέπετε τον πιο δημοφιλή και πολυφωτογραφημένο κάτοικο του κήπου. Πρόκειται για έναν ιαπωνικό σφένδαμο (Acer palmatum), ένα είδος γνωστό σε όλο τον κόσμο για τα εκπληκτικά φύλλα του και το χρώμα του. Φωτογραφία scottmccracken Σκοπός ενός ιαπωνικού κήπου είναι να δημιουργεί μια αίσθηση ειρήνης, αρμονίας και ηρεμίας. Επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να αισθάνεται ο επισκέπτης ότι είναι μέρος της φύσης. Ένας ιαπωνικός κήπος είναι ζωντανή αντανάκλαση της ιστορίας και του παραδοσιακού πολιτισμού της Ιαπωνίας, με επιρροές από Σιντοϊσμό, τον Βουδισμό και την Ταοϊστική φιλοσοφία. Φωτογραφία lowcountryboil Τρία από τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία του κήπου είναι: η πέτρα-τα "οστά" του κήπου, το νερό-η δύναμη που χαρίζει ζωή και τα φυτά-το μωσαϊκό των τεσσάρων εποχών. Δευτερεύοντα στοιχεία περιλαμβάνουν παγόδες, πέτρινα φανάρια, λεκάνες νερού, πέργολες και γέφυρες. Οι ιαπωνικοί κήποι είναι ασύμμετροι στο σχεδιασμό τους και αντικατοπτρίζουν τη φύση στην εξιδανικευμένη της μορφή. Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία Adrian mills Φωτογραφία rweakins Πηγή