คนคิดเป็น : โคลงสี่สุภาพ ๑. เด็กที่มิพึงต้อง.........................เคี่ยวเข็ญ ก็หมั่นเพียรเรียนเป็น....................ป่ายรู้ แบบฝึกหัดขยันเจน.....................ทำส่ง การศึกษาเกษมสู้........................แกร่งสร้างอนาคตฯ ๒. มิลดละเพิ่มพร้อม.....................พัฒนา ความคิดสติปัญญา.......................รักเรื้อง ศีลธรรมจริยา..............................สุจริต จิตใสใจสะอาดเยื้อง.....................ถูกต้องทางยลฯ ๓. วัยหนุ่มวัยสาวแจ้ง.....................ชั่ว-ดี ไม่ประมาทครองชีวี.......................กาจกล้า มลทินส่ำราคี...............................เหินห่าง เลี่ยงเสื่อมทรามต่ำช้า....................ปลีกข้องคำนึงฯ ๔. ไม่พึงชิดฉลฉ้อ..........................ทำงาน เธียรสั่งสมประสบการณ์...................รุดล้ำ ออมทรัพย์สินศฤงคาร.....................กอบเก็บ เสพข่าวสารการย์ค้ำ.......................เพื่อให้สถาพรฯ ๕. สังวรความเป็นผู้.........................เจริญวัย ระวังกาย-วาจา-ใจ..........................บาปเว้น ผ่านโลกมานานไกล........................ตรึกตระหนัก เฉด-รักษ์หลักเลือกเฟ้น...................เยี่ยงผู้จำเริญฯ ๖. ดำเนินจนเข้าสู่............................ช่วงชรา ควรสำนึกสัจจา...............................บ่งชี้ สรรพสิ่งคืออนัตตา..........................ประจักษ์ มิพักเสื่อมสลายลี้............................ไร้ซึ่งตัวตนฯ ๗. คนมีมโนธรรมคุ้ม.........................ครองกระมล ย่อมคิดเป็นแยบยล..........................จิตน้อม มั่นคงสุขสงบดล..............................ยามอยู่ สุคติวิเศษค้อม................................ยามม้วยมรณาฯ ๒๕ มีนาคม ๒๕๕๙